ויק13

1 און ה' האט דבר צו משהן און צו אהרנען, לאמר: 2 אן אדם, אז אויף דער עור פון זיין בשר וועט זיין א שאת, אדער א ספחת, אדער א בהרת, און וועט ווערן אויף דער עור פון זיין בשר ווי אן נגע פון צרעת, זאל ער געבראכט ווערן צו אהרן דער כהן, אדער צו איינעם פון זיין בנים די כהנים. 3 און דער כהן זאל ראה דעם נגע אויף דער עור פון בשר, און אויב די שער אויפן נגע איז געווארן הפך לבן, און דאס אויסזען פון דעם נגע איז טיפער פון דער עור פון זיין בשר, איז דאס די נגע פון צרעת; און אז דער כהן וועט אים ראה, זאל ער אים טמא. 4 אויב אבער דאס איז א בהרת לבנה אויף דער עור פון זיין בשר, און זיין אויסזען איז נישט טיפער פון דער עור, און די שער אויף אים איז נישט געווארן הפך לבן, זאל דער כהן סגר דעם וואס האט דעם נגע אויף 7 ימים. 5 און אז דער כהן וועט אים ראה אויפן 7טן יום, און הנה דער נגע איז עמד ביי זיין אויסזען, דער נגע האט זיך נישט פשה אויף דער עור, זאל אים דער כהן סגר א 2טן מאל אויף 7 ימים. 6 און אז דער כהן וועט אים ראה אויפן 7טן יום א 2טן מאל, און הנה דער נגע איז כהה, און דער נגע האט זיך נישט פשה אויף דער עור, זאל אים דער כהן טהר; א מספחת איז דאס; און ער זאל כבס זיינע בגדים, און זיין טהור. 7 אויב אבער מספחת וועט זיך פשה דער גרינד אויף דער עור נאכדעם ווי ער האט זיך געוויזן צום כהן פאר זיין טהרה, זאל ער זיך ווייזן צום כהן א 2טן מאל. 8 און אז דער כהן וועט ראה, און הנה דער גרינד האט זיך פשה אויף דער עור, זאל דער כהן אים טמא; צרעת איז דאס. 9 אז די נגע פון צרעת וועט זיין אויף אן אדם, זאל ער געבראכט ווערן צום כהן. 10 און אז דער כהן וועט ראה, און הנה א שאת לבנה איז אויף דער עור, און זי האט הפך די שער אין לבן, און מחיה פון בשר חי אין דער שאת, 11 איז דאס א ישן צרעת אויף דער עור פון זיין בשר, און דער כהן זאל אים טמא; ער דארף אים נישט סגר, מחמת ער איז טמא. 12 און אויב פרח וועט פרח די צרעת אויף דער עור, און די צרעת וועט כסה די כל עור פון דעם וואס האט דעם נגע פון קאפ ביז די רגלים , ווו אין כל אונטער די אויגן פון די כהן, 13 איז, אז דער כהן וועט ראה, און הנה די צרעת האט כסה זיין כל בשר, זאל ער טהר דעם וואס האט דעם נגע ; ער איז אין כל הפך לבן, איז ער טהור. 14 אבער דעם יום וואס עס באווייזט זיך אויף אים בשר חי, זאל ער ווערן טמא. 15 און אז דער כהן וועט ראה דאס בשר חי, זאל ער אים טמא; בשר חי דאס איז טמא; צרעת איז דאס. 16 אויב אבער דאס בשר חי וועט ווידער ווערן לבן, זאל ער בוא צום כהן. 17 און אז דער כהן וועט אים ראה, און הנה דער נגע איז הפך לבן, זאל דער כהן טהר דעם נגע; ער איז טהור. 18 און א בשר, אז ביי אים אויף זיין עור וועט זיין א שחין, און ער וועט רפא ווערן , 19 און אויף המקום פון דעם שחין וועט ווערן א שאת, לבנה, אדער א בהרת לבנה אדמדמת, זאל ער באוויזן ווערן צום כהן. 20 און אז דער כהן וועט ראה, און הנה דאס אויסזען דערפון איז שפל פון דער עור, און די שער דערויף איז הפך לבן, זאל דער כהן אים טמא; די נגע פון צרעת איז דאס, וואס האט פרח אויף דעם שחין. 21 און אז דער כהן וועט עס ראה, און הנה שער לבן איז דערויף נישטא, און עס איז נישט שפל פון דער עור, און עס איז כהה, זאל אים דער כהן סגר אויף 7 ימים. 22 אויב אבער פשה וועט עס זיך פשה אויף דער עור, זאל דער כהן אים טמא; די נגע איז דאס. 23 און אויב בהרת עמד אויף זיין ארט, ער האט זיך נישט פשה, איז דאס דער צרבת פון דעם השחין און טהר דער כהן. 24 אדער א בשר, אז אויף זיין עור וועט זיין א מכוה פון אש, און היה מחית מכוה וועט ווערן א לבן אדמדמת אדער א לבן, 25 און ראה איר דער כהן און הנה הפך שער לבן אין בהרת און מראה עמוק פון העור צרעת הוא אין מכוה פרח און טמא אים דער כהן נגע צרעת דאס. 26 נאר דער כהן וועט עס ראה, און הנה שער לבן איז אויפן בהרת נישטא, און עס איז נישט שפל פון דער עור, און עס איז כהה, זאל אים דער כהן סגר אויף 7 ימים. 27 און דער כהן זאל אים ראה אויפן 7טן יום; אויב פשה האט עס זיך פשה אויף דער עור, זאל אים דער כהן טמא; די נגע פון צרעת איז דאס. 28 אויב אבער דער בהרת עמד אויף זיין ארט, עס האט זיך נישט פשה אויף דער עור, און עס איז כהה, איז דאס א שאת פון דעם מכוה, און דער כהן זאל אים טהר ווארום דער צרבת המכוה איז דאס. 29 און אן איש אדער אן אִשָה, אז ביי זיי וועט זיין א נגע אויפן קאפ אדער אין זקן, 30 און דער כהן וועט ראה דעם נגע , און הנה דאס אויסזען דערפון איז עמוק פון דער עור, און דערויף איז געלע דינע שער, זאל דער כהן אים טמא; נתק איז דאס, צרעת פון קאפ אדער פון זקן איז דאס. 31 און אז דער כהן וועט ראה דעם נגע פון די נתק, און הנה זיין אויסזען איז נישט עמוק פון דער עור, און שווארצע שער איז דערויף נישטא, זאל דער כהן סגר דעם וואס האט דעם נגע פון די נתק, אויף 7 ימים. 32 און אז דער כהן וועט ראה דעם נגע אויפן 7טן יום, און הנה די נתק האבן זיך נישט פשה, און געלע שער איז דערויף נישטא, און דאס אויסזען פון די נתק איז נישט עמוק פון דער עור, 33 זאל ער זיך גלח, און די נתק זאל ער נישט גלח; און דער כהן זאל סגר דעם וואס האט די נתק א 2טן מאל אויף 7 ימים. 34 און אז דער כהן וועט ראה די נתק אויפן 7טן יום, און הנה די נתק האבן זיך נישט פשה אויף דער עור, און זייער אויסזען איז נישט עמוק פון דער עור, זאל אים דער כהן טהר; און ער זאל כבס זיינע בגדים, און זיין טהור. 35 אויב אבער פשה וועלן זיך פשה די נתק אויף דער עור נאך זיין טהרה, 36 און דער כהן וועט אים ראה, און הנה די נתק האבן זיך פשה אויף דער עור, דער כהן נישט זוכן קיין געלע שער: ער איז טמא. 37 אויב אבער די נתק זיינען עמד ביי זייער אויסזען, און שווארצע שער איז צמח דערויף, זיינען די נתק רפא ; ער איז טהור, און דער כהן זאל אים טהר. 38 און אן איש אדער אן אִשָה, אז אויף דער עור פון זייער בשר וועלן זיין בהרות, לבנות בהרות. 39 און דער כהן ראה, און הנה די בהרות אויף דער עור פון זייער בשר זיינען כהה לבנות, איז דאס א בוהק וואס האט פרח אויף דער עור; ער איז טהור. 40 און אן איש, אז זיין קאפ וועט מרט, האט ער א קרח; ער איז טהור. 41 און אויב זיין קאפ וועט מרט צו דער פאה פון זיין פנים, האט ער א גבח; ער איז טהור. 42 אויב אבער אויף דעם קרחת אדער אויף דעם גבחה וועט זיין א לבן אדמדם נגע , איז דאס א צרעת וואס פרח אויף זיין קרחת אדער אויף זיין גבחת. 43 און אז דער כהן וועט אים ראה, און הנה די שאת פון דעם נגע איז לבנה אדמדמה אויף זיין קרחת אדער אויף זיין גבחת, אזוי ווי דאס אויסזען פון צרעת אויף דער עור פון בשר, 44 איז ער אן איש צרוע; טמא איז ער; פאר טמא זאל אים טמא דער כהן; ער האט די נגע אויף זיין קאפ. 45 און דער מצורע וואס די נגע איז אויף אים, זיינע בגדים זאלן זיין פרם, און זיין קאפ זאל זיין פרע, און זיין שפם זאל ער עטה, און טמא! טמא! זאל ער קרא. 46 כל ימים וואס די נגע איז אויף אים, זאל ער זיין טמא; טמא איז ער; בדד זאל ער ישב, מחוץ מחנה זאל זיין זיין מושב. 47 און אז די נגע צרעת וועט זיין אין א בגד, אין א צמר בגד, אדער אין א פשת בגד, 48 אדער אין שתי, אדער אין ערב, פון פשת, צי פון צמר, אדער אין אן עור, אדער אין וואסער עס איז מלאכה פון עור; 49 אן דער נגע וועט זיין גרינלעך אדער רויטלעך אין דעם בגד, אדער אין דעם עור, אדער אין דעם שתי, אדער אין דעם ערב, אדער אין וואסער עס איז זאך פון עור, איז דאס די נגע צרעת, און עס זאל באוויזן ווערן צום כהן. 50 און אז דער כהן וועט ראה דעם נגע , זאל ער סגר דאס וואס האט דעם נגע, אויף 7 ימים. 51 און אז ער וועט ראה דעם נגע אויפן 7טן יום, אז דער נגע האט זיך פשה אין דעם בגד, אדער אין דעם שתי, אדער אין דעם עבר, אדער אין דעם עור: וואס נאר פאר אן מלאכה עס איז עשה פון עור: איז דער נגע אן מאר צרעת; טמא איז ער. 52 און מע זאל שרף דעם בגד, אדער דעם שתי, אדער דעם ערב, פון צמר צי פון פשת, אדער וואס נאר פאר א זאך פון עור וואס דער נגע וועט זיין דערין; ווייל א מאר צרעת איז דאס; אין אש מוז עס שרף ווערן. 53 אויב אבער דער כהן וועט ראה, און הנה דער נגע זיך נישט פשה אין דעם בגד, אדער אין דעם שתי, אדער אין דעם ערב, אדער אין וואסער עס איז זאך פון עור, 54 זאל דער כהן צוה מע זאל כבס דאס וואס דער נגע ] איז דערין, און ער זאל עס סגר א 2טן מאל אויף 7 ימים. 55 און אז דער כהן וועט ראה, נאכדעם ווי מע האט כבס דעם נגע , און הנה דער נגע האט נישט הפך זיין אנבליק, הגם דער נגע האט זיך נישט פשה, איז דאס טמא; אין אש זאלסטו עס שרף. אן פחתת איז דאס, סיי דאס איז אויף דער קרחת, סיי אויף דער גבחת. 56 און אויב דער כהן וועט ראה, און הנה דער נגע איז געווארן כהה נאכדעם ווי מע האט אים כבס, זאל ער אים קרע פון דעם בגד, אדער פון דעם עור, אדער פון דעם שתי, אדער פון דעם ערב. 57 און אויב ער וועט זיך ווידער באווייזן אין דעם בגד, אדער אין דעם שתי, אדער אין דעם ערב, אדער אין וואסער עס איז זאך פון עור: קרח דאס אויס; זאלסטו אין אש שרף דאס וואס דער נגע איז דערין. 58 און דער בגד, אדער דער שתי, אדער דער ערב, אדער וואסער עס איז זאך פון עור, וואס דו וועסט כבס און דער נגע וועט זיך סור דערפון, זאל כבס ווערן א 2טן מאל, און זיין טהור. 59 דאס איז דער תורה פון דער נגע פון צרעת אין א בגד פון צמר אדער פשת, אדער אין שתי, אדער אין ערב, אדער אין וואסער עס איז זאך פון עור, דאס צו טהר, אדער דאס צו טמא.