איכה3

1 איך בין דער גֶבֶר וואָס האָט ראה עָנִי דורך דער שֵבֶט פוּן זייַן עֶבְרָה. 2 ער האָט מיך נהג אוּן געמאַכט הלך אין חֹשֶךְ אוּן נישט אוֹר. 3 אמנם, קעגן מיר שוב אוּן הפך ער זייַן יָד כּל הַיוֹם. 4 ער האָט בלה מייַן בשׂר אוּן מייַן עוֹר, ער האָט שבר מייַנע עצמות. 5 ער האָט מיך בנה , אוּן הקיף [נקף] מיט גיפט אוּן מיט תְּלָאָה. 6 ער האָט מיך געמאַכט ישב אין מַחְשךְ, ווי מתים פוּן עוֹלָם. 7 ער האָט מיך גדר, אַז איך קען נישט יצא, ער האָט כבד געמאַכט מייַן נחשת. 8 אַפילו ווען איך זעק אוּן שוע, שׂתם ער מייַן תפילה. 9 ער האָט גדר מייַנע דרכים מיט גזית, ער האָט מייַנע נתיבה עִוָּה. 10 אַן אֹרֵב דֹּב איז ער מיר, אַן ארי אין מסתרים. 11 ער האָט סור מייַנע דרכים, אוּן מיך פשח, שמם האָט ער מיך שׂים. 12 ער האָט געשפּאַנט זייַן קשת, אוּן מיך יצב פאַר אַ מטרא צו דער חץ. 13 ער האָט הביא [בוא] אין מייַנע כִּלְיָה, בני זייַן אַשְפָּה. 14 איך בין געוואָרן אַ שׂחֹק בּייַ כּל עמי , זייער נגינה כּל הַיוֹם. 15 ער האָט מיך שׂבע מיט מרורים, מיך רוה מיט לענה. 16 אוּן ער האָט הגריס [גרס] מיט חצץ מייַנע ציין, ער האָט מיך כפש אין אֵפֶר. 17 אוּן מייַן נפש איז זָנַח פוּן שלוֹם, איך האָבּ נשה טובה. 18 אוּן איך אמר: אבד איז מייַן נֵצַח, אוּן מייַן תוֹחֶלֶת פוּן ה'. 19 זכר מייַן עָנִי אוּן מייַן מָרוּד, איז לענה אוּן רֹאשׁ. 20 זכר זכר זיך מייַן נפש , אַז זי שוח זיך אין מיר. 21 דאָס שוב איך צו מייַן לֵב, דעריבער איך יחל: 22 אַז די חסָדים פוּן ה' זייַנען נישט תמם, אַז נישט כלה האָט זיך זייַן רחמים; 23 זיי זייַנען חדשים אין בקרים; רבּה איז דייַן אמונה. 24 ה' איז מייַן חלק, אמר מייַן נפש , דעריבער יחל איך צו אים. 25 טוֹב איז ה' צו די וואָס קוה אויף אים, צו דער נפש וואָס אים דרש . 26 טוֹב איז מע זאָל יָחִיל דּוּמָם אויף דער תשוּעת ה'. 27 טוֹב איז פאַר אַ גֶבֶר, אַז ער זאָל נשׂא דעם יאָך אין זייַן נְעוּרִים; 28 ער זאָל ישב בָּדָד אוּן דמם, ווען מע האָט נטל אויף אים; 29 ער זאָל נתן אין עפר זייַן פֶּה, אפשר איז תִּקְוָה ; 30 ער זאָל נתן די לחי צו די וואס נכה [זען ישעיה 53:4], ער זאָל זיך שׂבע מיט חרפּה. 31 וואָרעם נישט לעוֹלָם זנח אֲדֹנָי; 32 וואָרעם אויב ער האָט הוגה [יגה], רחם ער אָבּער לויט זייַנע רֹב חסָדים. 33 וואָרעם נישט פוּן זייַן לֵב ענה ער, אוּן יגה די בני-איש. 34 צו דכא אונטער זייַנע רגלים כּל אסירי אֶרֶץ, 35 צו נטה דעם משפט פוּן גֶבֶר נֶגֶד דעם פנים פוּן דעם אויבּערשטער; 36 צו עות אָדָם אין זייַן ריב, דאָס וויל אֲדֹנָי נישט ראה. 37 ווער איז דער וואָס קען אמר, אוּן עס זאָל געשען, אַז אֲדֹנָי האָט נישט צוה? 38 יצא נישט פוּן פֶּה אויבּערשטער יצא דאָס רעוֹת אוּן דאָס טוֹב? 39 וואָס קען זיך התאונן [אנן] אַן אָדָם חָי? אַ גֶבֶר בּייַ אַלע זייַנע חטּאים? 40 לאָמיר חפשׂ אוּן חקר דרכֵינוּ, אוּן לאָמיר זיך שוב צו ה'. 41 לאָמיר נשׂא לְבָבֵנוּ אויף די כַּפָּיִם צו א-ל בַּשָמַיִם. 42 מיר האָבּן פשע אוּן מרה; דוּ האָבּן נישט סלח. 43 האָסט זיך סכך מיט אף, אוּן אונדז רדף, האָסט הרג אָן חָמַל; 44 האָסט זיך סכך מיט עָנָן, אַז קיין תפילה זאָל נישט עבר. 45 סְחִי אוּן מָאוֹס האָסטו אונדז שׂים צווישן די עמים. 46 פצה האָבּן זייער פֶּה אויף אונדז כּל אֹיְבֵינוּ. 47 אַ פַּחַד אוּן א פחת איז געקוּמען אויף אונדז, שאת אוּן שֶבֶר. 48 פֶּלֶג מַיִם ירד מייַן אויג אויף דעם שֶבֶר בַּת-עַמִּי. 49 מייַן אויג נגר, אוּן וויל זיך נישט דמה, אָן הֲפוּגָה, 50 בּיז ה' פוּן שָמַיִם וועט הִשְׁקִיף [שקף] אוּן ראה. 51 מייַן אויג עולל וויי מייַן נפש , אום כּל בְּנוֹת פוּן מייַן עִיר. 52 צוד ווי אַ צִפּוֹר האָבּן מיך צוד מייַנע אֹיבים חִנָּם. 53 זיי האָבּן צמת אין בּוֹר חַיָּי, אוּן אֶבֶן האָבּן זיי ידה אויף מיר. 54 מַיִם האָבּן צוף אויף מייַן קאָפּ, איך האָבּ אמר: איך בין נגזר . 55 איך האָבּ קרא דייַן שֵם, ה', פוּן דער תחתיות בּוֹר. 56 האָסט שמע מייַן קוֹל, זאָלסטו נישט עלם דייַן אֹזֶן פוּן מייַן רוחה, פוּן מייַן שועה. 57 האָסט קרב אין יוֹם וואָס איך פלעג דיך קרא, האָסט אמר: זאָלסט נישט ירא האָבּן. 58 האָסט זיך ריב, אֲדֹנָי, די ריב פוּן מייַן נפש , האָסט גאל חַיָּי. 59 האָסט ראה, ה', מייַן עַוָּתָה, שפט מייַן משפט. 60 האָסט ראה זייער כּל נקמה, אַלע זייערע מחשבות אויף מיר. 61 האָסט שמע זייער חרפה, ה', אַלע זייערע מחשבות אַקעגן מיר; 62 די ליפן פוּן מייַנע קָם אוּן זייער הגיון אַקעגן מיר כּל הַיוֹם. 63 נבט זייער ישב אוּן זייער קִימָה; איך בין זייער מנגינָה. 64 זאָלסט זיי שוב , ה', גְּמוּל לויט די מעשים פוּן זייערע ידים . 65 זאָלסט זיי נתן מְגִנַּה לֵב ווי דייַן תאלה אויף זיי ! 66 זאָלסט זיי רדף מיט אף, אוּן זיי שמד פוּן אוּנטער די הימלען פוּן ה'.