איכה2

1 ווי האָט אֲדֹנָי אין זייַן אף העיב [עוב] די בַּת צִיוֹן! שלך פוּן שָמַיִם צו אֶרֶץ די תפארה פוּן ישראל, אוּן נישט זכר זייַן הֲדֹם אין טאָג פון זייַן אף! 2 אֲדֹנָי האָט בלע און נישט חמל כּל נְאוֹת יעקב; ער הרס אין זייַן עֶבְרָה די מִבְצָר פוּן בַּת יהודה, ער נגע צו אֶרֶץ; חלל דאָס מַמְלָכָה אוּן איר שׂרים! 3 ער האָט גדע מיט חֳרִי אף כּל קֶרֶן ישראל; ער האָט שוב זייַן ימין פוּן פאַרן אוֹיֵב, אוּן בער אין יעקב ווי אַן אֵש לֶהָבָה וואָס אכל רונד אַרום. 4 ער האָט געשפּאנט זייַן קשת ווי אַן אוֹיֵב, זיך נצב מיט זייַן ימין ווי אַ צָר, אוּן הרג אַלע וואס אויג חמד ; אין אֹהֶל בַּת צִיוֹן האָט ער שפך ווי אֵש זייַן חֵמָה. 5 אֲדֹנָי איז געוואָרן ווי אַן אוֹיֵב, ער האָט בלע ישראל; בלע אַלע אירע ארמוֹן, שחת זייַנע מִבְצָר, אוּן רבה בּייַ בַּת יהודה תַּאֲנִיָּה אוּן אֲנִיָּה. 6 אוּן ער האָט חמס ווי אַ גַּן זייַן שׂךְ, ער האָט שחת זייַן מוֹעֵד; ה' האָט שכח אין צִיוֹן מוֹעֵד אוּן שבת, אוּן נאץ אין זייַן זעם אף מלך אוּן כֹהן. 7 אֲדֹנָי האָט זנח זייַן מזבח, נאר זייַן מִקְדָּש; סגר אין יָד פוּן דעם אוֹיֵב די חומות פוּן אירע ארמוֹן; זיי האָבּן קוֹל נתן אין בּית ה' אַזוי ווי אין אַ מוֹעֵד. 8 ה' האָט חשב צו שחת די חוֹמָה פוּן בַּת צִיוֹן; ער האָט נטה אַ קַו, ער האָט נישט שוב זייַן יָד פוּן בלע, אוּן אבל די חֵל אוּן די חוֹמָה; יחדו זייַנען זיי אֻמְלַל געוואָרן. 9 טבע אין אֶרֶץ זייַנען אירע שְעָרִים, ער האָט אבד אוּן שבר אירע בְּרִיחַ; איר מלך אוּן אירע שׂרים זייַנען צווישן די גּוֹיִם, נישטא מער קיין תוֹרה; אַפילו אירע נביאים מצא נישט אַ חֲזוֹן פוּן ה'. 10 זיי ישב אויף אֶרֶץ אוּן דמם, די זקנים פוּן בַּת צִיוֹן, זיי האָבּן עלה עָפָר אויף זייער קאָפּ, זיי האָבּן חגר שַׂק; ירד זייערע קעפ צו אֶרֶץ האָבּן די בְּתולות פוּן ירושָלַיִם. 11 מייַנע אויגן כלה פוּן דִּמְעָה, מייַנע מֵעֶה חמר, מייַן כָּבֵד איז שפך אויף אֶרֶץ, אויף דעם שֶבֶר פוּן דער בַּת-עַמִּי; ווייַל עולל אוּן יוֹנֵק נעטף [עטף] אין די רְחֹבות [רחוב] פוּן קריה. 12 זיי אמר צו זייערע אִמּוֹת: וווּ איז דָּגָן אוּן ווייַן? ווען זיי עטף ווי חלל אין די רחובות פוּן עִיר, ווען זייער נפש שפך זיך אויף דער חֵיק פוּן זייערע אִמּוֹת. 13 וואָס זאָל איך דיר העיד [עוד]? וואָס זאָל איך צו דיר דמה, בַּת ירושָלַיִם? וואָס זאָל איך השוה [שוה] צו דיר, אוּן דיך נחם, בְּתוּלָה בַּת צִיוֹן? אַז גָדוֹל ווי דער ים איז דייַן שֶבֶר. ווער קען דיך רפא ? 14 דייַנע נביאים האָבּן דיר חזה שוא אוּן תפל, אוּן זיי האָבּן נישט גלה דייַן עֲוֹן , צו שוב דייַן שבות; אוּן זיי האָבּן דיר חזה משׂאת שוא אוּן מַדּוּחַ . 15 אַלע פאַרבּייַגייער ספק אויף דיר מיט די כּפּים, זיי שרק, אוּן נוע זייער קאָפּ אויף בַּת ירושָלַיִם: איז דאָס די עִיר וואָס מע האָט קרא די כָּליל יֹפִי, די משׂושׂ פוּן דער כּל הָאָרֶץ? 16 פצה זייער פֶּה אויף דיר האָבּן אַלע דייַנע שָׂונאים; זיי שרק, אוּן חרק די ציין ; זיי אמר: מיר האָבּן זי בלע; אמנם, דאָס איז דער יוֹם וואָס מיר האָבּן קוה אויף אים, מיר האָבּן מצא, מיר האָבּן ראה. 17 ה' האָט עשׂה וואָס ער האָט זמם, ער האָט בצע זייַן אֶמְרָה וואָס ער האָט צוה פוּן יְמֵי קֶדֶם ; ער האָט הרס אָן חמל, אוּן ישׂמח [שׂמח] דעם אוֹיֵב איבּער דיר, רום דעם קֶרֶן פוּן דייַנע פייַנט. 18 זייער לֵב האָט צעק צו אֲדֹנָי: חוֹמָה פוּן בַּת צִיוֹן, לאָז ירד דִּמְעָה ווי אַ נחל, יוֹמָם וָלַיְלָה; זאָלסט זיך נישט נתן קיין פּוּגַת, נישט דמם זאָל זיך דייַן אויגן. 19 קוּם! רנן אין דער לָיְלָה, אין אָנהייבּ פוּן די אשמוּרה; שפך ווי מַיִם דייַן לֵב, פאַר דעם פנים פוּן אֲדֹנָי; נשׂא דייַנע כפים צו אים, פאַר די נפש פוּן דייַנע עולל וואָס עטף פוּן רָעָב אין ראש כּל חוּצות [חוץ]. 20 ראה, ה', אוּן נבט וועמען דוּ האָסט עלל דאַרפן נָשִים אכל זייער פרי, עולל טִפֻחִים? דאַרף הרג ווערן אין מִקְדָּש אֲדֹנָי דער כֹהן אוּן דער נביא? 21 אויף אֶרֶץ אין די חוּצוֹת [חוץ] שכב נער אוּן זקן; מייַנע בתולות אוּן מייַנע בחורים זייַנען נפל פוּן חֶרֶב; האָסט הרג אין דייַן יוֹם אף , טבח אָן חָמַל. 22 האָסט קרא ווי אויף אַ יוֹם מוֹעֵד מייַנע מָגוֹר פוּן סביב; אוּן נישט געווען אין יוֹם אף ה' קיין פָּלִיט אוּן שָׂרִיד; די וואָס איך האָבּ טפח אוּן רבה זיי האָט מייַן אוֹיֵב כלה.