איוב36

1 אוּן אליהוא האָט יסף און אמר: 2 כּתר מיר אַ זעיר, אוּן איך וועל דיר חוּה, וואָרעם פאַראַן נאָך מלים וועגן א-לוֹהַ. 3 איך וועל נשׂא מייַן דֵּעָ רחק אַהין, אוּן מייַן פֹּעֵל וועל איך נתן צֶדֶק . 4 וואָרעם אמנם, נישט שֶקֶר זייַנען מייַנע מִלָּה, תמים אין דֵּעוֹת בין איך צו דיר. 5 הִנֵּה, א-ל איז כּבּיר, און ער מאס קיינעם נישט; ער איז כּבּיר אין כוח פוּן לֵב. 6 ער לאָזט נישט דעם רָשע חיה, אוּן נתן די עניים זייער משפּט. 7 ער גרע נישט זייַנע אויגן פוּן דעם צדיק; אוּן מיט מלכים אויפן כִּסֵּא ישב ער זיי לנצח, אוּן זיי ווערן גבה. 8 אוּן אויבּ זיי זייַנען אסר אין זֵק, לכד אין חֶבֶל פון עֹנִי, 9 נגד ער זיי זייער פעל, אוּן זייערע פְּשָעִים וואָס זיי התגבר [גבר] זיך. 10 ער גלה זייער אֹזֶן פאַר מוסר , אוּן אמר אַז זיי זאָלן זיך שוב פוּן אָוֶן. 11 אויבּ זיי שמע, אוּן עבד, כלה זיי זייערע טעג אין טוֹב, אוּן זייערע שָנִים אין נָעִים. 12 אוּן אויבּ זיי שמע נישט, עבר זיי דורכן שֶלַח, אוּן גוע אָן דַעַת. 13 אָבּער די חנפי לב שׂים אף; זיי שוע נישט צו אים ווען ער אסר זיי. 14 אין נֹעַר מות זייער נפש און זיינע חיּים צווישן די קְדֵשִים [קָדֵש]. 15 ער חלץ דעם עני אין זייַן עני, אוּן גלה אין לחץ זייער אֹזֶן. 16 אוּן אויך דיך וואָלט ער הסית [סות] פוּן דער פה פון צַר, אין רַחַב וווּ קיין מוּצָק איז נישטא; אוּן דאָס נַחַת פוּן דייַן שֻלְחָן וואָלט מלא זייַן דֶּשֶן. 17 אָבּער ביסט מלא מיט דער דִּין פוּן דעם רָשע תּמךְ דיך דער דִּין אוּן די מִשְפָּט. 18 אמנם, זאָל דיך נאָר דער חֵמָה נישט הסית דורך סֵפֶּק, אוּן זאָל די רב כֹּפֶר דיך נישט נטה. 19 וועט דען דייַן שוֹעַ ערך, לֹא, נישט בֶּצֶר אוּן כּל מאמץ כֹחַ? 20 זאָלסט נישט שאף די לָיְלָה, ווען עמים ווערן עלה אויפן אָרט. 21 זייַן שומר איבּער זאָלסט זיך נישט פנה צו אָוֶן, הגם דו וואָלסט דאָס בחר איידער עֳנִי. 22 הִנֵּה, א-ל איז השׂגּיב [שׂגב] אין זייַן כֹחַ; ווער איז אַזאַ מוֹרֶה ווי ער? 23 ווער האָט אים פקד זייַן דֶּרֶךְ? אוּן ווער קען אמר: דו פעל עַוְלָה? 24 זכר, אַז דו זאָלסט שׂגא זייַן פעל וואָס אנשים האָבּן שיר. 25 כּל אָדָם האָבּן עס חזה, דער אֱנוֹש נבט עס פוּן דער רָחוֹק. 26 הִנֵּה, א-ל איז שַׂגִיא, אוּן מיר פאַרשטייען נישט, די מִסְפַּר פוּן זייַנע שָנִים איז לֹא חקר. 27 וואָרעם ער גרע די נָטָף מַיִם, זיי זאָלן זקק מָטָר פוּן זייַן אֵד; 28 ווען די שחקים נזל, אוּן רעף אויף אָדָם רב. 29 יאָ, צי פארשטייט מען די מפרשׂ פוּן עָב, די תְּשֻאוֹת פוּן זייַן סֻכָּה? 30 הִנֵּה, ער פרשׂ דערויף זייַן אוֹר; אוּן די שֹׁרֶש פוּן ים כסה ער. 31 וואָרעם דערמיט דִּין ער עמים, נתן ער אֹכֶל אין הכבּיר. 32 ער כסה אויפן כפים [כף] דעם אוֹר, אוּן צוה אים ער זאָל הפגיע [פגע]. 33 עס נגד וועגן אים דער רֵעַ, דער מקנה פוּן דעם עַל-עולֶה.