איוב30

1 אוּן אַצונד שׂחק פוּן מיר צעירים פוּן מיר אין טעג, וואָס איך האָבּ מיך מאס צו שית זייערע אֲבוֹת מיט די כּלבים פוּן מייַנע צֹאן 2 יאָ, צו וואָס מיר דער כוח פוּן זייערע ידים ? זייער כֶלַח איז געווען פאַרלאָרן . 3 די וואָס זייַנען פוּן חֶסֶר אוּן כַּפָן גלמוד, וואָס ערק די צִיָּה אין אֶמֶש שׁוֹאָה אוּן מְשֹׁאָה. 4 די וואָס קטף מלוח אין שִיחַ, אוּן שֹׁרֶש פוּן רֹתֶם זייער לחם. 5 פוּן צווישן גֵּו ווערן זיי גרש, מע רוע אויף זיי ווי אויף אַ גנב. 6 אין ערוץ נחלים מוזען זיי שכן , אין חֹר פוּן עפר אוּן כֵּף. 7 צווישן די שׂיחים [שִׂיחַ] נהק זיי, אוּנטער חרוּל זייַנען זיי ספח. 8 בני נבל אוּן יוּנגען אָן שֵם , וואָס זייַנען נכא פוּן הָאָרֶץ. 9 אוּן אַצונד בין איך זייער נגינה געוואָרן, אוּן איך בין פאַר אַ מִלָּה בּייַ זיי. 10 זיי תעב מיך, זיי רחק זיך פוּן מיר, אוּן זיי חשׂך זיך נישט מיר אין פנים צו רֹק . 11 וואָרעם מייַן בּויגנשטריק האָט ער פתח אוּן מיך ענה, אוּן זיי שלח די רֶסֶן פאַר מיר. 12 אויף יָמִין קום זיך דאָס פרחח; זיי שלח מייַנע רגלים , אוּן סלל קעגן מיר זייערע ארחות אֵיד. 13 זיי האָבּן נתס מייַן נתיבה, זיי יעל מייַן הַוָּה; קיין עֹזֵר זאָל זיי נישט האָבן! 14 ווי אַ פרץ רחב אתה זיי, מיט שואה זיי זיך גלל. 15 בלהה זייַנען הפך קעגן מיר, זיי רדף ווי ווינט מייַן נדיבה, אוּן ווי עָב איז עבר מייַן ישוּעה. 16 אוּן אַצונד שפך זיך אין מיר מייַן נפש , יְמֵי עֹנִי האָבּן מיך אחז. 17 די לָיְלָה נקר מייַנע עצם אין מיר, אוּן מייַנע ערק שכב נישט. 18 אין רב כֹּחַ איז מייַן לבוש התחפשׂ; ווי דער קאָלנער פוּן מייַן כֻּתֹּנֶת מיך אזר. 19 ער האָט מיך ירה אין חֹמֶר, אוּן איך בין משל צו עָפָר אוּן אֵפֶר. 20 איך שוע צו דיר, אוּן דו ענה מיר נישט; איך עמד, אוּן דו קוּקסט מיך אָן. 21 ביסט נהפך [הפך] געוואָרן אין אַכזר צו מיר, מיט דער עֹצֶם פוּן דייַן יָד שׂטם מיך. 22 נשׂא מיך אויפן ווינט, מאַכסט מיך רכב דערויף, אוּן מאכסט מוג מייַן תושיה. 23 יאָ, איך ידע וועסט צום מות מיך ברענגען, אוּן צום בית מועד לכל-חי. 24 אָבּער מען נישט שלח די יָד אויף אַ עִי, טאָמער וועט דערין זייַן אַ שוּעַ פאַרן פִיד? 25 צי האָבּ איך נישט בכה פאַר אים וועמענס טאָג איז קשה? מייַן נפש האָט דאָך עגם פאַרן אביון. 26 אָבּער איך האָבּ קוה אויף טוֹב, אוּן רָע איז בוא ; אוּן איך האָבּ יחל אויף אוֹר, אוּן אֹפֶל איז בוא. 27 מייַנע מֵעֶה רתח אוּן דמם נישט; יְמֵי עֹנִי קדם מיר. 28 קדר הלך איך אום, אָן חמה; איך קוּם אין קהל אוּן שוע. 29 איך בין געוואָרן אַן אָח צו תּנִּים [תַּן], אוּן אַ רֵעַ צו בנות יענה. 30 מייַן עור איז שוואַרץ געוואָרן אויף מיר, אוּן מייַן עצם איז חרר פוּן חֹרֶב. 31 אוּן געוואָרן צו אֵבֶל איז מייַן כִּנּוֹר, אוּן מייַן עוּגָב צו קוֹל פוּן בכה.