איוב16

1 האָט ענה אִיּוֹב, אוּן האָט אמר: 2 איך האָבּ שמע רבות אַזוינס; מנחמי עמל זייַט איר אַלע. 3 וועט זייַן אַ קץ צו די ווינטיקע דברים ? אָדער וואָס המריץ [מרץ] דיך אַז דו זאָלסט ענה? 4 איך וואָלט אויך געקענט דבר ווי איר אַז יֵש נפשכם תחת נפשי; איך וואָלט החביר מלים אויף אייַך, אוּן נוע אויף אייַך מייַן קאָפּ. 5 איך וואָלט אייַך אמץ מיט מייַן פֶּה, אוּן דער ניד פוּן מייַנע ליפן וואָלט אייַך חשׂך. 6 אַז סייַ איך דבר, ווערט נישט חשׂך מייַן כּאב, אוּן סייַ איך חדל, הלך ער פוּן מיר נישט אַוועק; 7 אמנם, אַצונד האָט ער מיך לאה; האָסט שמם מייַן כּל עדה. 8 אוּן האָסט מיך קמט צום עדות איז עס געוואָרן; אוּן מייַן כחש קום קעגן מיר, מיר אין פנים ענה זי. 9 זייַן אף האָט טרף און שׂטם, ער האָט חרק אויף מיר מיט זייַנע ציין; מייַן צר לטש זייַנע אויגן אויף מיר. 10 מע פער דאָס פֶּה אויף מיר, מיט חרפה נכה מען מייַנע לחי ; יחד מלא זיי זיך אויף מיר. 11 א-ל מיך סגר צום עויל, אוּן אין די יד פוּן רשָעים רטה ער מיך. 12 שָלֵו בין איך געווען, אוּן ער האָט מיך פרפר [פרר], אוּן מיך אחז בּייַם עֹרֶך, אוּן מיך פצץ; אוּן ער האָט מיך קום פאַר זייַן מטרה. 13 מיך רינגלען סבב זייַנע רַב, ער פלח מייַנע כִּלְיָה, אוּן חמל נישט, ער שפך צו הָאָרֶץ מייַן מְרֵרָה. 14 ער פרץ מיך אַ פרץ אויף אַ פרץ, ער רוץ קעגן מיר ווי אַ גִּבּוֹר. 15 זאַק האָבּ איך תפר אויף מייַן הויט, אוּן עולל [עלל] אין עפר מייַן קֶרֶן. 16 מייַן פנים איז רויט פוּן בְּכִי, אוּן אויף מייַנע עפעף איז צלמות, 17 פאַר קיין חמס , נישט אין מייַנע כף, און מייַן תפילה איז זַךְ. 18 אֶרֶץ, זאָלסט נישט כסה מייַן דָּם, אוּן זאָל נישט קיין מקוֹם זייַן פאַר מייַן זעקה! 19 אַפילו איצט הִנֵּה איז אין שָמַיִם מייַן עֵד, אוּן מייַן שָׂהֵד איז אין דער מרוֹמים. 20 מייַנע מֵלִיץ זייַנען מייַנע רֵעִים; צו א-לוֹהַ דלף מייַן אויג, 21 אַז ער זאָל יכח פאר אַ גֶבֶר מיט א-לוֹהַ, ווי אַ בּן-אדם פאר זייַן רֵעַ. 22 וואָרעם די שנות מספר אתה, אוּן איך וועל הלך אויף אַן אֹרַח פוּן וואַנען איך וועל זיך נישט שוב .