איוב17

1 מייַן רוּחַ איז חבל, מייַנע טעג זייַנען זעך, דער קברים איז פאַר מיר. 2 אמנם, התלים זייַנען מיט מיר, אוּן אויף זייער המרה מוז לון מייַן אויג. 3 שׂים, נָא, זייַ עָרב פאַר מיר בּייַ דיר אַליין; ווער דען זאָל מיר תקע? 4 וואָרעם זייער לֵב האָסטוּ צפן פוּן שֵׂכֶל, דעריבּער טוּסטוּ זיי נישט רום. 5 דער וואָס נגד פאר חלק וועגן רֵעִים, אַזש כלה זאָלן די אויגן פוּן זייַנע בָּנִים! 6 יאָ, ער האָט מיך יצג פאַר אַ משל בּייַ עמים, אוּן צו תֹּפֶת אין פנים בין איך געוואָרן. 7 אוּן כּהה פוּן כעשׂ איז מייַן אויג, אוּן מייַנע יְצֻרים זייַנען ווי אַ צל אַלע. 8 די ישרים ווערן שמם על זֹאת, אוּן דער נקי ווערט אויפן חנף עור. 9 אוּן דער צַדּיק זאָל אחז צו זייַן דֶּרֶךְ, אוּן דער וואָס טהר ידים זאָל יסף אֹמֶץ! 10 אָבּער איר אַלע שוב נָא אַהער, אוּן איך וועל נישט מצא אַ חָכָם צווישן אייַך. 11 מייַנע טעג זייַנען עבר, מייַנע זִמָּה זייַנען נתק, די מוֹרָש פוּן מייַן לֵב. 12 לָיְלָה פאַר יוֹם שׂים זיי: קָרוֹב איז דאָס אוֹר אין פני חשך. 13 אַז איך קוּה זיך, דער שְאוֹל איז מייַן בּית, אין חֹשֶךְ רָפַד איך אויס מייַן יָצוּעַ , 14 צום שחת קרא איך: ביסט אָבִי! אִמִּי אוּן מייַן אֲחוֹת צום רִמָּה , 15 אַיֵּה דען איז מייַן תקוה? יאָ, מייַן תקוה ווער וועט זי שור? 16 צו די בַּד פוּן שְאוֹל וועט זי ירד? ווען אין יחד אין עָפָר וועלן מיר נַחַת?