איוב11

1 האָט ענה צופר דער נַעַמָתי, אוּן האָט אמר: 2 זאָל דער רב דברים בּלייַבּן נישט ענה? אוּן צי זאָל דער איש שפתים בּלייַבּן יצדק? 3 דייַנע בַּד וועט מת החריש [חרש], אוּן דו לעג , אוּן קיינער נישט הכלים. 4 אוּן דו אמר: זך איז מייַן לערנונג, אוּן בר בין איך אין דייַנע אויגן. 5 אולם נתן א-לוֹהַ צו דבר, אוּן פתח זייַנע ליפן מיט דיר, 6 אוּן נגד דיר די תעלמות חכמה, ווי כֶּפֶל די תושיה איז, אוּן וואָלסט ידע אַז א-לוֹהַ הִשָּה פוּן דיר דייַן עון. 7 ווילסטוּ די חקר פוּן א-לוֹהַ מצא? צי דעם תכלית פוּן שַדַּי מצא? 8 עס איז גבה ווי די הימלען, וואָס קענסטוּ פעל? טיפער פוּן שְאוֹל, וואָס קענסטוּ ידע? 9 לענגער פוּן אֶרֶץ איז די מדה דערפון, אוּן רחבה פוּן ים. 10 אַז ער חלף אוּן סגר, אָדער ער הקהיל [קהל], ווער קען אים שוב ? 11 וואָרעם ער ידע די מתי-שוא, אוּן ער ראה דאָס אָוֶן, און לא יתבונן [בין]? 12 אָבּער דער איש נבוּב [נבב] וועט נלוב, ווען אַן עַיִר פֶרֶא וועט ילד ווערן אַן אדם! 13 אַז דו וועסט כון דייַן לֵב, אוּן פרשׂ צו אים דייַנע כף, 14 אויבּ אָוֶן איז אין דייַן יָד, רחק עס, אוּן זאָלסט נישט לאָזן שכן אין דייַנע אוהלים עולה. 15 דעמאָלט וועסטוּ נשׂא דייַן פנים אָן מום, אוּן וועסט פעסט זייַן, אוּן נישט ירא האָבּן. 16 וואָרעם די עמל וועסטוּ שכח; ווי מַיִם וואָס עברו [עבר] עס זכר. 17 אוּן העלער ווי צהרים וועט קום דייַן חֶלֶד, די עוף וועט ווי דער בּקר ווערן. 18 אוּן וועסט זייַן בטח, ווייַל תקוה איז דאָ, אוּן וועסט זיך חפר, אוּן שכב אין בֶּטַח. 19 אוּן וועסט רבץ, אוּן קיינער וועט נישט החריד [חרד], אוּן רבים וועלן חלה דייַן פנים. 20 אָבּער די אויגן פוּן די רשָעים וועלן כלה, אוּן מנוס וועט אבד פוּן זיי, אוּן זייער תקוה איז מפח-נפש.