איוב10

1 מייַן נפש נקוט [קוט] מייַן חיּים; איך וועל פוּן מיר עזב צו מייַן שִׂיחַ, איך וועל דבר אין דער מר פוּן מייַן נפש . 2 איך וועל אמר צו א-לוֹהַ: זאָלסט מיך נישט הרשיע; לאָז מיך וויסן מה דו ריב מיט מיר. 3 איז דיר טוֹב אַז דו עשק, אַז דו מאס די יגיע פוּן דייַנע כף, אוּן דעם עצה פוּן די רשָעים דו הופיע [יפע]? 4 זייַנען אויגן פוּן בשׂר בּייַ דיר? צי זעסטו ווי אֱנוֹש ראה? 5 זייַנען ווי די יְמֵי אֱנוש דייַנע טעג, צי דייַנע שנות ווי די יְמֵי גבר? 6 אַז דו בקש מייַן עון, אוּן דרש מייַן חטאת, 7 הגם דו ידע אַז איך בין נישט שולדיק, אָבּער נישטא ווער זאָל נצל פוּן דייַן יָד. 8 דייַנע יד האָבּן מיך עצב אוּן עשׂה יחד סביב, און דעסט בלע מיך. 9 זכר נָא, אַז ווי חֹמֶר האָסטוּ מיך עשׂה, אוּן צו עָפָר וועסטוּ מיך שוב . 10 אמנם, ווי חָלָב האָסטוּ מיך התיך [נתך], אוּן ווי גְבִינָה האָסטוּ מיך הקפיא [קפא]. 11 מיט עוֹר אוּן בשׂר האָסטוּ מיך לבש, אוּן מיט עצמות אוּן גידים האָסטוּ מיך שׂוּךְ. 12 חיּים אוּן חֶסֶד האָסטוּ מיר עשׂה, אוּן דייַן פְּקֻדָּה האָט שומר איבּער מייַן רוּחַ. 13 אָבּער דאָס האָסטוּ צפן אין דייַן לֵב, איך ידע אַז דאָס האָסטוּ געהאַט עמך: 14 אַז איך חטא, וועסטוּ מיך זייַן שומר איבּער, אוּן פוּן מייַן עון מיך נישט נקה. 15 אַז איך בין שולדיק, איז וויי צו מיר, אוּן בין איך צדּיק, קען איך נישט נשׂא דעם קאָפּ, שׂבע מיט קלון, אוּן זעענדיק מייַן עָנִי. 16 אוּן גאה דו זיך, צוד מיך ווי אַ שחל, אוּן שוב ווידער התפלא [פלא] זיך קעגן מיר. 17 חדש דייַנע עדות קעגן מיר, אוּן מערסט דייַן כעשׂ אויף מיר; געביטן חליפה און צָבָא זענען קעגן מיר. 18 אוּן למה האָסטוּ מיך פוּן רֶחֶם יצא ? איך וואָלט גוע, אוּן אויג וואָלט מיך נישט ראה. 19 ווי נישט געווען וואָלט איך געווען, פוּן בֶּטֶן וואָלט איך צום קבר הובל [יבל] געוואָרן. 20 מייַנע טעג זייַנען דאָך מעט, טאָ חדל, אוּן שית זיך פוּן מיר, איך זאָל זיך הבליג [בלג] מעט, 21 איידער איך הלך און זיך נישט שוב, צו אֶרֶץ חושך אוּן צַלְמָוֶת, 22 אַן אֶרֶץ עיפתה ווי די אֹפֶל אַליין, צַלְמָוֶת אָן סדרים, וווּ אַפילו אַז עס הופיע [יפע], איז ווי אֹפֶל.