ירמ8

1 אין יענער צייַט, אמר ה', וועט מען יצא די עצמוֹת [עֶצֶם] פוּן די מלכים פוּן יהודה, און די עצמות פוּן זייַנע שׂרים, און די עצמות פוּן די כֹּהנים, און די עצמות פוּן די נביאים, און די עצמות פוּן די יושבי ירושָלַיִם, פוּן זייערע קברים ; 2 און מע וועט זיי שטח פאַר דער שֶמֶש, און פאַר דער יָרֵחַ, און פאַר כּל צָבָא הַשָמַיִם, וואָס זיי האָבּן זיי אהבה געהאַט, און וואָס זיי האָבּן זיי עבד, און וואָס זיי זייַנען הלך נאָך זיי, און וואָס זיי האָבּן זיי דרש, און וואָס זיי האָבּן זיך שחה צו זיי; נישט אסף און נישט קבר וועלן זיי ווערן; ווי דֹּמֶן אויפן פּני האדמה וועלן זיי זייַן. 3 און מות וועט זייַן בחר פוּן חיים דורך כּל הַשְאֵרִית וואָס וועט שאר פוּן דער דאָזיקער משפחה הרעה, די וואָס וועלן שאר אין כּל מקֹמוֹת וואָס איך האָבּ זיי הִדִּיחַ [נדּח] אַהין, אמר ה' צבָאות. 4 און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט ה' אמר: נפל מען און מע קום נישט? צי שוב מען זיך, און מע שוב נישט צוריק? 5 מַדּוּעַ האָט זיך שוב דאָס דאָזיקע עם פוּן ירושָלַיִם אַ מְשֻבָה נצח? זיי חזק זיך אָן תָּרְמִית, זיי מֵאֵן צו שוב. 6 איך האָבּ הקשיב [קשב] און זיך שמע. נישט די כֵּן דבר זיי. קייַנער האָט נישט נחם אויף זייַן רעה, צו אמר: וואָס האָבּ איך עשׂה? איטלעכער שוב זיך אין זייַן מְרוּצָה, ווי אַ סוּס וואָס שטף אין מלחמה. 7 אַפילו דער חֲסִידָה אין שָמַיִם ידע זייַנע מוֹעדים [מועד], און די תּוֹר און די סִוס און דער עגוּר זייַן שומר איבּער די צייַט צו בוא פוּן זיי; אָבּער עַמִּי ידע נישט דאָס מִשְפָּט ה'. 8 ווי קענט איר אמר: חכמים זייַנען מיר, און די תוֹרת ה' איז בּייַ אונדז? פאַרוואָר, הִנֵּה, די פאַלשע פען [עֵט] פוּן די סֹפְרִים [סֹפֵר, וואָס דערקלערן די כתבי הקודש] האָט עשׂה עס [די כתבי הקודש] אַ ליגן. 9 בוש זייַנען די חכמים, חתת און לכד; הִנֵּה, דאָס דבַר-ה' האָבּן זיי מאס , און וואָסער חכמה איז בּייַ זיי? 10 דעריבער וועל איך נתן זייערע נָשִים צו אַנרערע, און זייערע שׂדוֹת [שׂדה] צו יוֹרשים; וואָרעם פוּן קָטָן ביזן גּדוֹל איז איטלעכער בצע בֶּצַע; פוּן נביא ביזן כֹהֵן עשׂה איטלעכער שֶקֶר. 11 און זיי רפא דעם שֶבֶר פוּן בת-עַמִּי אויף גרינג [נְקַלָּה (קלל)], אַזוי צו אמר: שלום! שלום! ווען קיין שלום איז נישטאָ. 12 זיי דארף צו זייַן בוש ווערן, ווייַל תוֹעֵבָה האָבּן זיי עשׂה; אָבּער צו בוש זיי זיך נישט בוש. און פוּן נכלם [כלם] ידע זיי נישט; דעריבער וועלן זיי נפל צווישן די נֹפלים; אין דער צייַט פוּן זייער פְּקֻדָּה וועלן זיי כשל ווערן, אמר ה'. 13 הסיף וועל איך זיי הסיף, אמר ה'; קיין ענבים [עֵנָב] אויפן גֶּפֶן, און קיין תְּאֵנָה אויפן תְּאֵנָה , און דאָס עָלֶה נבל! און וואָס איך האָבּ זיי נתן וועט עבר פוּן זיי. 14 נאָך וואָס ישב מיר? אסף אייַך אַיין און לאָמיאָר בוא אין די ערים המבצר, און דאָרטן דּמם ווערן; וואָרעם ה' אֱלֹקֵינוּ האָט אונדז דּמם, און אונדז שקה מיט מֵי רֹאש, ווייַל מיר האָבּן חטא צו ה'. 15 מי קוה אויף שלום, און קיין טוֹב איז נישטאָ; אויף אַ צייַט פוּן מַרְפֵּה, און הִנֵּה בְּעָתָה. 16 פוּן דָּן נשמע [שמע] זיך דאָס נַחֲרָה פוּן זייַנע סוּסים, פוּן דעם קוֹל פוּן די מצהלה פוּן זייַנע אַבִּיר רעש דאָס כּל הָאָרֶץ; און זיי בוא און אכל אֶרֶץ און איר מְלוֹא, די עִיר און די יוֹשבים אין איר. 17 וואָרעם הִנֵּה, איך שלח אויף אייַך נחשיםצפעֹנים, וואָס פאַר זיי איז קיין לַחַש נישטאָ, און זיי וועלן אייַך נשך, אמר ה'. 18 איך וויל מיך מַבְלִיגִית אין יָגוֹן, איז מייַן לֵב אין מיר דַּוַּי. 19 הִנֵּה, קוֹל פוּן שַוְעָה פוּן דער בַת-עַמִּי, פוּן אַן אֶרֶץ מֶרְחָק: איז ה' נישטאָ אין צִיוֹן? איז איר מֶלֶךְ נישטאָ אין איר? מַדּוּע האָבּן זיי מיך כעס מיט זייערע פּסלים [פֶּסֶל], מיט הבלים פוּן דער נֵכָר? 20 עבר דער קציר, כלה דער קָיִץ, און מיר זייַנען נישט ישע געוואָרן. 21 איבּער דעם שֶבֶר פוּן בת-עַמִּי בין איך שבר, קָדַר בין איך, אַ שַמָּה האָט מיך חזק. 22 איז קיין צֳרִי נישטאָ אין גָלעָד? צי איז קיין רוֹפא נישטאָ דאָרט? מַדּוּעַ דען עלה נישט קיין אֲרוּכָה צו דער בַת-עַמִּי? ווער נתן מייַן קאָפּ מַיִם, און מייַן אויג אַ מְקוֹר דִּמְעָה, איך וואָלט בכה יוֹמָם וָלַיְלָה די חֲלָלִים [חָלָל] פוּן דער בַת-עַמִּי!