ירמ7

1 דאָס דבר וואָס איז געווען צו יִרמיָהון פוּן ה', אַזוי צו אמר: 2 עמד! זיך אין שער פוּן בּית ה', און זאָלסט אויסרופן דאָרטן דאָס דאָזיקע דבר, און אמר: שמע! דאָס דבַר-ה', כּל יהודה, וואָס בוא אין די דאָזיקע שְעָרִים זיך צו שחה צו ה'. 3 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: היטיב [יטב] אייַערע דרכים און אייַערע מעלל, און איך וועל אייַך לאָזן שכן אין דעם מקוֹם הזה. 4 איר זאָלט אייַך נישט בטח אויף די דברים פוּן שֶקֶר, אַזוי צו אמר: דער הֵיכַל ה', דער הֵיכַל ה', דער הֵיכַל ה' איז דאָס. 5 נייַערט, אויבּ יטב וועט איר יטב אייַערע דרכים און אייַערע מעלל; אויבּ עשׂה וועט איר עשׂה מִשְפָּט צווישן אִיש און זייַן רֵעַ; 6 דעם גֵּר, דעם יתום, און די אַלמנה וועט איר נישט עשק, און דָּם נָקִי וועט איר נישט שפך אין דעם מקוֹם הזה, און נאָך אלוקים אחרים וועט איר נישט הלך, צו אייַער אייגענער רע, 7 וועל איך אייַך לאָזן שכן אין דעם מקוֹם הזה, אין דעם אֶרֶץ וואָס איך האָבּ נתן אבוֹתֵיכם פוּן לְמִן עֹלָם און עד עוֹלָם. 8 הִנֵּה, איר בטח אייַך אויף דברים פוּן שֶקֶר אָן הוֹעִיל. 9 ווילט איר גנב, רצח, און נאף, און שבע לַשֶקֶר, און קטר צו בּעל, און הלך נאָך אלוקים אחרים, וואָס איר ידע נישט, 10 און בוא און זיך עמד פאַר מיר אין דעם דאָזיקן בּית, וואָס מייַן שֵם ווערט קרא אויף אים, און אמר: מיר זייַנען נצל! כדי צו עשׂה אַלע די דאָזיקע תוֹעֲבֹת! 11 איז אַ מְעָרָה פוּן פּרצים געוואָרן אין אייַערע אויגן דאָס דאָזיקע בּית וואָס מייַן שֵם ווערט קרא אויף אים? אָבּער איך, הִנֵּה, האָבּ ראה, אמר ה'. 12 וואָרעם הלך נָא צו מייַן מקוֹם וואָס אין שילוֹ, וואָס איך האָבּ שכן מייַן שֵם דאָרטן בּראשוֹנה, און ראה וואָס איך האָבּ עשׂה צו אים, פוּן וועגן דער רעה פוּן עַמִּי ישׂראל. 13 און אצוּנד, ווייַל איר עשׂה אַלע די דאָזיקע מעשים, אמר ה', און איך האָבּ צו אייַך דבר, שכם און דבר, און איר האָט נישט שמע , און איך האָבּ אייַך קרא, און איר האָט נישט ענה, 14 דעריבער וועל איך עשׂה צו דעם בּית, וואָס מייַן שֵם ווערט קרא אויף אים, וואָס איר בטח אייַך אויף אים, און צו דעם מקוֹם וואָס איך האָבּ נתן אייַך און אבוֹתֵיכם, אַזוי ווי איך האָבּ עשׂה צו שילוֹ . 15 און איך וועל אייַך שלך פוּן פאַר מייַן פנה, אַזוי ווי איך האָבּ שלך אַלע אייַערע אחים , דעם כּל זֶרַע אפרים. 16 און דו, זאָלסט נישט פלל פאַר דעם דאָזיקן עם , און נישט נשׂא רִנָּה און תפילה פאַר זיי, און זיך נישט פגע בּייַ מיר, וואָרעם איך שמע דיך נישט צו. 17 זעסטו [ראה] נישט וואָס זיי עשׂה אין די ערים פוּן יהודה און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם? 18 די בָּנִים לקּט האָלץ, און די אֲבוֹת בער דאָס אֵש, און די נָשִים לוש בָּצֵק צו עשׂה כַּוָּן צו דער מלכּה פוּן שָמַיִם, און זיי הסּיךְ [נסך] נֶסֶךְ צו אלוקים אחרים, כדי מיך צו כעס. 19 דען כעס זיי מיר? אמר ה'. צי נישט זיך אַליין, צו דער בֹּשֶת פוּן זייער פנים? 20 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: הִנֵּה! מייַן אף און מייַן חֵמָה נִּתָּךְ [נתך] זיך אויף דעם מקוֹם הזה, אויף האדם, און אויף הבהמה, און אויף עֵץ הַשָׂדֶה, און אויף פּרי האדמה, און זי וועט בער און נישט תכבה ווערן. 21 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות, אֱלֹקֵי ישׂראל: יסף! אייַערע עוֹלוֹת צו אייַערע זבחים, און אכל! זיך בּשׂר . 22 וואָרעם איך האָבּ נישט דבר מיט אבוֹתֵיכם, און האָבּ זיי נישט צוה, אין דעם יוֹם וואָס איך האָבּ זיי הוציאי פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם, וועגן עוֹלָה אָדער זבח. 23 אָבּער בּלויז דאָס דאָזיקע דבר האָבּ איך זיי צוה, אַזוי צו אמר: שמע! צו מייַן קוֹל, און איך וועל אייַך זייַן צו אלוקים, און איר וועט מיר זייַן צו עַם ; און איר זאָלט הלך אין כּל הַדֶּרֶךְ וואָס איך צוה אייַך, כדי אייַך זאָל יטב זייַן. 24 אָבּער זיי האָבּן נישט שמע , און נישט נטה זייער אֹזֶן, און זיי זייַנען הלך אין די מוֹעֵצָה, אין דער שרִירוּת פוּן זייער לֵב הָרַע, און זייַנען געווען אַהינטער און נישט פאַרויס, 25 פוּן דעם יוֹם וואָס אבוֹתֵיכם זייַנען יצא פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם בּיז אויף היום הזה; און איך האָבּ שלח צו אייַך אַלע מייַנע עבדים די נביאים, יוֹם השכם , און צו שלח, 26 אָבּער זיי האָבּן נישט שמע צו מיר, און נישט נטה זייער אֹזֶן, און זיי האָבּן הִקְשָה [קשה] זייער נאַקן [עֹרֶף]; זיי האָבּן רעע ערגער פוּן אבותם. 27 און וועסט אמר צו זיי די כּל הדברים, אָבּער זיי וועלן נישט שמע צו דיר, און וועסט קרא צו זיי, אָבּער זיי וועלן דיר נישט ענה. 28 זאָלסטו אמר צו זיי: דאָס איז הַגּוֹי וואָס האָט נישט שמע צו דעם קוֹל ה' אלוקיו, און נישט לקח קיין מוסר ; אבד איז דער אמת [אֱמוּנָה], און כרת פוּן זייער פֶּה. 29 גזז דייַן נֵזֶר און שלך, און נשׂא קינה אויף די שפים [שפי], וואָרעם מאס האָט ה' און נָטַש דעם דָור פוּן זייַן עֶבְרָה. 30 וואָרעם בּני-יהודה האָבּן עשׂה וואָס איז הָרַע אין מייַנע אויגן, אמר ה'; זיי האָבּן שׂום זייערע שִקּוּץ אין דעם בּית וואָס מייַן שֵם ווערט קרא אויף אים, עס צו טמא. 31 און זיי האָבּן בנה די בָּמוֹת פוּן תוֹפֶת וואָס אין גֵּיא בּן-הִנוֹם, צו שׂרף זייערע בָּנִים און זייערע בָּנוֹת אין אֵש, וואָס נישט איך האָבּ צוה, און נישט עס איז אויף מייַן לֵב עלה . 32 דעריבער הִנֵּה, ימים בָּאִים, אמר ה', און עס וועט מער נישט אמר ווערן תוֹפֶת און גֵּיא בּן-הִנוֹם, נייַערט גֵּיא פוּן הֲרֵגָה, און מע וועט קבר אין תוֹפֶת, ווייַל מער קיין מקוֹם וועט נישט זייַן. 33 און די נְבֵלָה פוּן דעם דאָזיקן עם וועלן זייַן מַאֲכָל פאַרן עוֹף הַשָמָיִם, און פאַר דער בּהמה הָאָרֶץ, און קייַנער וועט זיי נישט הֶחֱרִיד [חרד]. 34 און איך וועל השבּת [שבּת] פוּן די ערים פוּן יהודה, און פוּן די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם, דעם קוֹל פוּן שָׂשׂוֹן און דעם קוֹל פוּן שִׂמְחָה, דעם קוֹל פוּן א חתן און דעם קָונל פוּן אַ כלה, וואָרעם צו חָרְבָה וועט ווערן הָאָרֶץ.