ירמ5

1 שוטט אום אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם, און ראה נָא און ווערט ידע, און בקש אין אירע רחוֹבוֹת, אויבּ איר וועט מצא אַן אִיש, אויבּ עס איז דאָ ווער עס עשׂה מִשְפָּט, ווער עס בקש אֱמוּנָה [אמת], און איך וועל איר [ירושָלַיִם] סלח. 2 אַפילו ווען זיי אמר: חי ה'! שבע זיי פוּן דעסטוועגן שֶקֶר. 3 ה', דייַנע אויגן זייַנען דאָך אויף אמת? האָסט זיי נכה, און זיי האָבּן זיך נישט חלה, האָסט זיי כלה, און זיי האָבּן קיין מוסר נישט לקח ; זיי האָבּן חזק זייער פנים פוּן סלע, זיי האָבּן זיך נישט געוואָלט שוב . 4 און איך האָבּ אמר: דאָס זייַנען נאָר די דּלּים [דַּל], זיי זייַנען נאַריש [יאל], ווייַל זיי ידע נישט דעם דֶּרֶךְ ה', דאָס מִשְפָּט פוּן אלוקיהם. 5 איך וועל מיר הלך צו די גדלים, און וועל דבר מיט זיי; וואָרעם זיי ידע דעם דֶּרֶךְ ה', דאָס מִשְפָּט אלוקיהם. אָבּער זיי האָבּן דעסגלייַכן שֶבֶר דעם יאָך, נתּק די מוֹסֵרוֹת. 6 דעריבער נכה זיי אַרְיֵה פוּן וואַלד, אַ זְאֵב פוּן ערבוֹת [ערבה] וועט זיי שדד, אַ נָמֵר שקד אויף זייערע ערים, איטלעכער וואָס יצא פוּן זיי, וועט נטרף [טרף] ווערן; וואָרעם רבב זייַנען זייערע פְּשָעִים , עצם זייַנען זייערע משֻבוֹת [מְשֻבָה]. 7 ווי זאָל איך פאַר דעם דיר סלח? דייַנע בָּנִים האָבּן מיך עזב , און שבע בּייַ לֹא-אלוקים; אַז איך האָבּ זיי שׂבע , האָבּן זיי נאף געווען, און אין בּית זוֹנה זיך התגּדד [גדד] זיי. 8 סוּסים מְיֻזָּנים [יזן], משכּים [השכה] זייַנען זיי, איטלעכער צו זייַן אִשָּה פוּן רֵעַ צהל זיי; 9 זאָל איך דערפאַר זיך נישט פקד? אמר ה'; און זאָל אָן גּוֹי ווי דאָס דאָזיקע זיך נישט נוֹקם זייַן מייַן נפש ? 10 עלה! אין אירע שוּרָה, און שחת! אָבּער אַ כָּלָה זאָלט איר נישט עשׂה; סור אירע נְטִישָה, וואָרעם נישט זייַנען זיי ה'ס. 11 וואָרעם בגד בגד האָבּן אָן מיר דאָס בּית ישׂראל און דאָס בּית יהודה, אמר ה'. 12 זיי האָבּן כחש אָן ה', און אמר: דאָס איז נישט ער, און רָעָה וועט נישט בוא אויף אונדז, און חֶרֶב און רָעָב וועלן מיר נישט ראה. 13 און פוּן די נביאים וועט זיך אויסלאָזן אַ ווינט, וואָרעם דאָס דבר איז אין זיי נישטאָ; אַזוי זאָל עס זייַן עשׂה זיי! 14 דעריבער האָט ה' האלוקי צבָאות אַזוי אמר: ווייַל איר דבר דאָס דאָזיקע דָּבָר, הִנֵּה נתן איך מייַנע דברים אין דייַן פֶּה ווי אֵש, און דאָס דאָזיקע עם האָלץ, און עס וועט זיי אכל. 15 הִנֵּה, איך ברענג אויף אייַך אַ גּוֹי פוּן מרחק, איר בּית ישׂראל, אמר ה'; א גּוֹי אֵיתָן, א גּוֹי פוּן עוֹלָם, א גּוֹ, א גּוֹי וואָס דו ידע נישט זייַן לשון, און פאַרשטייסט נישט וואָס ער דבר. 16 זייַן אַשְפָּה איז ווי אַן אָפענער קבר ; זיי זייַנען אַלע גיבוֹרים. 17 און ער וועט אכל דייַן קציר, און דייַן לֶחֶם; זיי וועלן אכל דייַנע בָּנִים און דייַנע בָּנוֹת; ער וועט אכל דייַנע צֹאן און דייַנע בָּקָר, ער וועט אכל דייַן גֶּפֶן און דייַן תְּאֵנָה; ער וועט רשש מיטן חֶרֶב דייַנע ערים מבצרים וואָס דו בטח זיך אויף זיי. 18 הגם אויך אין יענע טעג, אמר ה', וועל איך נישט עשׂה אַ כָּלָה פוּן אייַך. 19 און עס וועט זייַן, אַז איר וועט אמר: תּחת מֶה האָט ה' אלוקינו אונדז עשׂה דאָס אַלץ? זאָלסטו אמר צו זיי: אַזוי ווי איר האָט מיך עזב , און עבד אלוקים נֵכָר אין אייַער אֶרֶץ, אַזוי זאָלט איר עבד זָרִים [זור] אין אַן אֶרֶץ נישט אייַערס. 20 נגד! דאָס אין בּית יעקב, און עס השמיע [שמע] אין יהודה, אַזוי צו אמר: 21 שמע! דאָס נָא, איר עם סָכָל אָן לֵב, וואָס האָבּן אויגן און ראה נישט, וואָס האָבּן אוזנַיִם און שמע נישט; 22 האָט איר דען נישט ירא פאַר מיר? אמר ה', צי חול איר נישט פאַר מייַן פנה? איך וואָס האָבּ עשׂה זאַמד אַ גְּבוּל צום ים, אַ חָק עוֹלָם וואָס ער קען נישט עבר; און זייַנע גַּל געש זיך, און קענען נישט יכל, און זיי המה, און גּל קענען עס נישט עבר. 23 אָבּער בּייַ דעם דאָזיקן עם איז אַ לֵב סוֹרֵר און מוֹרֶה [מרה], זיי האָבּן זיך סור און זייַנען הלך. 24 און זיי האָבּן נישט אמר אין זייער לֵב: לאָמיר ירא האָבּן פאַר ה' אֱלֹקֵינוּ, וואָס נתן גֶּשֶם, יוֹרֶה, און מַלְקוֹש, אין זייַן צייַט, וואָס ער איז שומר איבּער פאַר אונדז די שְבֻעוֹת חֻקּוֹת פוּן קציר. 25 אייַערע עוֹנוֹת האָבּן נטה די דאָזיקע, און אייַערע חטאים האָבּן מנע דאָס טוֹב פוּן אייַך. 26 וואָרעם צווישן עַמִּי נמצא [מצא] זיך רשעים; זיי שור, אַזוי ווי פויגלפאַנגען שכךְ, זיי נצב מַשְחִית, אנשים פאַנגען זיי. 27 ווי אַ כּלוּב מלא מיט עוֹף, אַזוי זייַנען זייערע בּתּים מלאים מִרְמָה ; דעריבער זייַנען זיי גָדוֹל און העשיר [עשר] געוואָרן. 28 שמן, עשת, זייַנען זיי געוואָר; יאָ, זיי עבר אַריבער אין רָע שטיק. פאַר דִּין דין זיי זיך נישט אָן, פאַרן דִּין פוּן יתום, אַז זיי זאָלן עס צלח ; און דעם מִשְפָּט פוּן די אביוֹנים שפט זיי נישט. 29 זאָל איך דערפאַר זיך נישט פקד? אמר ה'; זאָל אָן אַ גּוֹי ווי דאָס דאָזיקע זיך נישט נוֹקם זייַן מייַן נפש ? 30 אַ שמּה און שערוּר געשעט אין הָאָרֶץ: 31 די נביאים זאָגן נביאות אויף שֶקֶר און די כֹּהנים רדה זיי צו זייער יָד, און עַמִּי האָט עס אהבה אַזוי; אָבּער וואָס וועט איר עשׂה צום אחרית דערפון?