ירמ49

1 אויף בּני-עמּוֹן. אַזוי האָט ה' אמר: האָט ישׂראל קיין בָּנִים נישט? צי האָט ער קיין יוֹרֵש נישט? לָמָּה האָט מַלכָּם גָד, און זייַן עם האָט זיך ישב אין זייַנע ערים? 2 דעריבער הִנֵּה, ימים בָּאים, אמר ה', און איך וועל השמיע [שמע] אויף רַבה פוּן בּני-עַמּוֹן אַ תְּרוּעַה פוּן מלחמה; און זי וועט ווערן אַ תֵּל שממה, און אירע בּנוֹת וועלן אין אֵש יצת ווערן; און ישׂראל וועט ירשען זייַנע ירשער, אמר ה'. 3 הֵילל! חֶשבּוֹן וואָרעם שדד געוואָרן איז עַי; צעק! איר בָּנוֹת פוּן רַבָּה, חגר אָן שַׂקִּים, ספד! און שוט! צווישן די גדרה, וואָרעם מַלכָם וועט אין גלות הלך, זייַנע כהנים און זייַנע שׂרים יחדו. 4 וואָס חלל זיך מיט די עמקים, מיט דייַן זוב עמק, דו בַּת שוֹבֵב, וואָס בטח זיך אויף אירע אוֹצרות: ווער קען בוא צו מיר? 5 הִנֵּה, איך ברענג אויף דיר פחד, אמר אֲדֹנָי ה' צבָאות, פוּן אַלע דייַנע ארוּמיקע, און איר איטלעכער וועט נדּח ווערן עם הראש קדימה, און קייַנער וועט נישט קבץ דעם אנטלאָפענער. 6 אָבּער דערנאָך וועל איך שוב די שְבוּת פוּן בּני-עַמּוֹן, אמר ה'. 7 אויף אֶדוֹם. אַזוי האָט אמר ה' צבָאות: איז מער קיין חכמה נישטאָ אין תֵימָן ? איז עֵצָה אבד פוּן די מִבָּנִים [בין]? איז נסרח [סרח] זייער חכמה? 8 נוס! פנה! אייַך, העמיק [עמק] צו ישב, יושבֵי דְּדָן; וואָרום דער אֵיד פוּן עֵשָון ברענג איך אויף אים, בעת איך פקד זיך מיט אים. 9 אויבּ בֹּצְרִים [בּצר] וואלטן בוא צו דיר, וואלטן זיי דאָך עוֹלֵלוֹת שאר; אויבּ נגבים בּלָיְלָה, וואלטן זיי דאָך שחת זייער דַּי. 10 אָבּער איך האָבּ חשׂף עֵשָון, איך האָבּ גלה זייַנע מִסְתָּרִים [מִסְתָּר], און נחבה [חבה] קען ער זיך נישט; ער איז שדד געוואָרן אין זייַן זֶרַע, און זייַנע אחים און זייַנע שכנים, און ער איז מער נישטאָ. 11 עזב! דייַנע יתוֹמים, איך זאָל זיי חיה, און דייַנע אַלמנות אין מיר איר קענען בטח. 12 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, די וואָס זיי האָט נישט מִשְפַט צו שתה דעם כָוס, זיי זאָלן יאָ שתה, און דו זאָלסט זייַן דער וואָס זאָל שוינען פארשוינט ווערן? וועסט נישט פארשוינט ווערן, נייַערט שתה וועסטו שתה. 13 וואָרעם איך שבע בּייַ מיר, אמר ה', אַז פאַר אַ שַמָּה, פאַר אַ חֶרְפָּה, פאַר אַ חֹרֶב, און פאַר א קללה, וועט בָּצְּרָה ווערן, און אַלע אירע ערים וועלן ווערן חֶרְבוֹת [חרבּה]. 14 אַ שמוּעָה האָבּ איך שמע פוּן ה', און אַ צִיר איז שלח צווישן די גּוֹיִם: קבץ אייַך אַייַן, און בוא אויף איר, און קום! צו מלחמה. 15 וואָרעם הִנֵּה, קָטֹן נתן איך דיך צווישן די גּוֹיִם, בּוז צווישן אָדָם. 16 דייַן תִּפְלֶצֶת האָט דיך הִשִיא, די זָדוֹן פוּן דייַן לֵב, דו וואָס שכן אין די חָגוֹ פוּן סלע, וואָס תפשׂ די מרוֹם גִבְעַה. כאָטש זאָלסט הגבה ווי אַן נֶשֶר דייַן קֵן, וועל איך פוּן דאָרט דיך ירד, אמר ה'. 17 און אֶדוֹם וועט ווערן פאַר אַ שַמָּה, איטלעכער וואָס עבר איר פאַרבייַ וועט זיך שמם, און וועט שרק אויף אַלע אירע מַכּוֹת. 18 אַזוי ווי די מַהְפֵּכָה פוּן סדוֹם און עַמוֹרָה און אירע שכנים, אמר ה', וועט קיין איש דאָרט נישט ישב, און קיין בֶּן אָדָם וועט זיך נישט גור אין איר [אֱדוֹם]. 19 הִנֵּה, ווי אַן אַרְיֵה פוּן דעם גאוֹן פוּן יַרדן, וועט ער עלה אויף דער נָוֶה אֵיתָן; וואָרעם אין אַ רגע וועל איך אים רוץ אויף איר [אֶרֶץ], און ווער דער בָּחוּר, דעם וועל איך פקד איבּער איר. וואָרעם ווער איז מייַן גלייַכן? און ווער קען מיך הועיד? און ווער איז דער רֹעֵה וואָס קען עמד פאַר מיר? 20 דעריבער שמע! דעם עצה ה' וואָס ער האָט יעץ אויף אֶדוֹם, און זייַנע מחשבות וואָס ער חשב אויף די יושבי תֵימָן: ער וועט סחב די צעיר הַצֹאן! און וועט שמם זייער נָוֶה איבּער זיי! 21 פוּן דעם קול פוּן זייער פאַל רעש הָאָרֶץ; אַ צעקן וואָס זייַן קול ווערט אויפן ים-סוף שמע . 22 הִנֵּה, ווי אַ נֶשֶר וועט ער זיך עלה און דאה, און פרשׂ זייַנע כּנפים [כנף] קעגן בָּצְּרָה; און דאָס לֵב פוּן די גִבוֹרים פוּן אֶדוֹם אין יום ההוא וועט זייַן ווי דאָס לֵב פוּן אַן אִשָּה אין מְצֵרָה [צרר]. 23 אויף דמֶשֶק. בוש איז חַמָת און אַרְפָּד, וואָרעם אַ שמוּעָה רָעָה האָבּן זיי שמע ; נָמוֹג [מוג] זייַנען זיי געוואָרן; אויפן ים פון דְּאָגָה, ער קען זיך נישט השקיט [שקט]. 24 רָפָה געוואָרן איז דַמֶשֶק, זי פנה זיך צו נוס, און אַ רֶטֶט האָט זי חזק; צרה און חֶבֶל האָבּן זי אחז ווי אַ יוֹלֶדֶת. 25 ווי נישט עזב געוואָרן איז דער עיר תהלּה, די קִירְיָה פוּן מייַן מָשׂושׂ! 26 פאַרוואָר, אירע בּחוּרים וועלן נפל אין אירע רחֹבֹת, און כּל אנשי המלחמה וועלן דמם ווערן אין יום ההוא, אמר ה' צבָאות. 27 און איך וועל יצת אַן אֵש אין דער חוֹמָה פוּן דמֶשֶק, און עס וועט אכל די ארמוֹן פוּן בּן-הַדד. 28 אויף קֵדָר, און אויף די ממלכוֹת פוּן חצוֹר וואָס נבוּכַדרֶאצַר מלך בָּבֶל האָט נכה. אַזוי האָט ה' אמר: קום! עלה אויף קֵדָר, און שדד בּני-קֶדֶם. 29 זייערע אוהלים און זייערע צֹאן וועט מען לקח; זייערע יריעֹת [יריעה], און אַלע זייערע כלים, און זייערע גְמַלִּים וועט מען נשׂא פאַר זיך; און מען וועט קרא אויף זיי: אַ מָגוֹר רונד אַרום! 30 נוס! נוד! מאֹד! העמיק [עמק] צו ישב, יושבי חצוֹר, אמר ה'; וואָרעם נבוּכַדרֶאצַר מלך בָּבֶל האָט יעץ אויף אייַך אַן עֵצָה און חשב אויף אייַך אַ מַחֲשָבָה. 31 קום! עלה! אויף אַ גּוֹי שָלֵיו וואָס ישב אין בֶּטַח, אמר ה'; קיין דְּלָתַיִם און בָּרִיח האָט ער נישט, בָדָּד שכן זיי. 32 און זייערע גְמַלִּים וועלן זייַן ווי בַּז, און המוֹן פון זייער מִקְנֶה ווי שלל ; און איך וועל זיי זרה אויף אַלע ווינטן די וואָס מיט קצץ פֵאָה; און פוּן אַלע זייערע זייטן וועל איך בּרענגען זייער אֵיד, אמר ה'. 33 און חָצוֹר וועט זייַן פאַר אַ מָעוֹן פוּן תַּנִּים [תן], אַ שְמָמָה עַד עוֹלָם; קיין איש וועט נישט ישב דאָרט, און קיין בּן אָדָם וועט זיך נישט גור אין איר. 34 וואָס דאָס דבַר-ה' איז געווען צו יִרמיָהו הנביא אויף עֵילָם, אין רֵאשית פוּן דער מלוכה פוּן צִדקִיָה מלך יהודה, אַזוי צו אמר: 35 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות: הִנֵּה, איך שבר דעם קֶשֶת פוּן עֵילָם, די הויפּטשטיץ פוּן זייערע גִבוֹרים. 36 און איך וועל בּרענגען אויף עֵילָם די 4 ווינטן פוּן די 4 קצוֹת הַשָמַיִם, און איך וועל זיי זרה צו אַלע די דאָזיקע ווינטן; און עס וועט נישט זייַן הַגּוֹי, וואָס די נִדָּח פוּן עֵילָם וועלן נישט בוא אַהין. 37 און איך וועל חתת עֵילָם פאַר זייערע פייַנט, און פאַר די וואָס בקש זייער נפש , און איך וועל בּרענגען אויף זיי רָעָה, דעם חֲרוֹן פוּן מייַן אף, אמר ה'; און איך וועל שלח נאָך זיי די חֶרֶב, בּיז איך זיי כלה. 38 און איך וועל שׂים מייַן כִּסֵּא אין עֵילָם, און וועל אבד פוּן דאָרטן מֶלֶךְ און שׂרים, אמר ה'. 39 אָבּער עס וועט זייַן אין אחרית הימים, וועל איך שוב די שְבוּת פוּן עֵילָם, אמר ה'.