ירמ48

1 אויף מואב. אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: וויי צו נבוֹ, וואָרעם זי איז שדד; צו בוש, לכד, איז קִריָתַים, צו בוש און חתת איז מִשׂגָב. 2 נישטאָ מער דער תהלה פוּן מואב, אין חשבוֹן האָט מען חשב רָעָה אויף איר: הלך, און לאָמיר זי כרת פוּן צו זייַן אַ גּוֹי! דו אויך, מַדמֵן, וועסט דמם ווערן, דיר וועט הלך די חֶרֶב. 3 קוֹל צעקה פוּן חֹרוֹנים, אַ שֹׁד און אַ שֶבֶר גדוֹל. 4 שבר געוואָרן איז מואב, אירע צָעִיר לאָזן שמע אַ זִעָקָה. 5 וואָרעם דעם מעלה [עלה] פוּן הלחית ער עלה מיט בְכִי אויף בְכִי; וואָרעם אויף דעם מוֹרַד פוּן חוֹרוֹנַיִם זיי שמע צָרֵי צעקה פוּן שֶבֶר. 6 נוס! מלט! אייַער נפש, און זייַט ווי ערוֹעֵר אין דער מדבר. 7 וואָרעם ווייַל דו האָסט זיך בטח אויף דייַנע מַעֲשׂים און אויף דייַנע אוֹצרות, וועסט דו אויך לכד ווערן; און כּמוֹש וועט אין גלות יצא, זייַנע כֹהנים און זייַנע שׂרים יחדיו. 8 און שוֹדֵד וועט בוא אויף כָּל עִיר, און קיין עִיר וועט נישט מלט ווערן; און אבד וועט דער עֵמֶק, און שמד ווערן וועט דער מִישֹׁר, אַזוי ווי ה' האָט אמר. 9 נתן צִיץ צו מואב, וואָרעם נצא וועט זי יצא; און אירע ערים וועלן צו שַמָּה ווערן, אָן אַ יוֹשֵב אין זיי. 10 אָרוּר דער וואָס עשׂה די מְלָאכָה פוּן ה' רְמִיּה; און ארוּר דער וואָס מנע זייַן חֶרֶב פוּן דָּם! 11 שַאֲנָן געווען איז מואב פוּן זייַן נְעוּרִים אָן, און שקט איז ער אויף זייַנע שֶמֶר, און נישט הוּרַק ריק געוואָרן פוּן כלי צו כלי, און אין גלות איז ער נישט הלך; דעריבער האָט זיך עמד זייַן טעם בּייַ אים, און זייַן ריח האָט זיך נישט נמר [מור]. 12 אָבּער הִנֵּה, ימים באים, אמר ה', און איך וועל שלח צו אים צֹעים [צעה], און זיי וועלן אים צעה, און זייַנע כלים וועלן זיי ריק, און זייערע נבלים [נֵבֶל] וועלן זיי נִפֵּץ. 13 און מואב וועט זיך בוֹש מיט כּמוֹש , ווי דאָס בּית ישׂראל האָט זיך בוש מיט בּית אֵ-ל זייער מִבְטָח. 14 ווי קענט איר אמר: גִבּוֹרים זייַנער מיר, און אַנְשֵי חיל אין מלחמה? 15 שדד געוואָרן איז מואב, און אויף אירע ערים איז מען עלה ; און זייַנע מִבְחָר בּחוּרים האָבּן ירד צו דער טבח , אמר דער מֶלֶךְ ה' צבָאות איז שְמוֹ. 16 קָרוֹב איז דער אֵיד פוּן מואב צו בוא, און זייַן רָעָה מהר מְאֹד. 17 נָד [נוד] אים אַלע זייַנע סביב, און אַלע וואָס ידע שְמוֹ; אמר: ווי איז שבר דער מַטֵּה עֹז, דער מַקֵּל תפארה! 18 ירד פוּן כּבוֹד, און ישב אין צמא, יֹשֶבֶת [ישב] בַּת דִּיבוֹן, וואָרעם דער שוֹדֵד פוּן מואב איז עלה אויף דיר, ער האָט שחת דייַנע מִבְצָר. 19 בּייַם דֶּרֶךְ עמד, און צפה, יֹשֶבֶת פוּן עַרוֹעֵר; שאל דעם נָס [נוס] און די נמלטה [מלט]; אמר: וואָס איז געשען? 20 בוש געוואָרן איז מואב, וואָרעם זי איז חתת געוואָרן; ילל און זעק, נגד אין אַרנוֹן, אַז שדד געוואָרן איז מואב. 21 און מִשְפָּט איז בוא אויף דעם אֶרֶץ מִישוֹר; אויף חוֹלוֹן, און אויף יַהצָה, און אויף מֵיפָעַת; 22 און אויף דִּיבוֹן, און אויף נְבוֹן, און אויף בּית-דִבלָתַיִם; 23 און אויף קִריָתַיִם, און אויף בּית-גָמוּל, און אויף בּית-מְעוֹן; 24 און אויף קְרִיּוֹת, און אויף בָּצְרָה, און אויף כּל ערים פוּן אֶרֶץ מואב, די רחֹקוֹת און די קרֹבוֹת. 25 נגדע [גדע] געוואָרן איז דער קֶרֶן פוּן מואָב, און זייַן זרוֹעַ איז שבר געוואָרן, אמר ה'. 26 פאַרשיכורט [השכיר] אים, וואָרעם קעגן ה' האָט ער זיך הגדיל [גדל]; און מואב וועט זיך ספק אין זייַן קֵיא, און ער אויך וועט צו שׂחֹק ווערן. 27 וואָרעם איז נישט ישׂראל אַ שׂחֹק געווען צו דיר? צי איז ער צווישן גנבים מצא געוואָרן, ווייל מִדֵּי דו דבר פוּן אים, פלעגסטו זיך התנודד [נוד]? 28 עזב! די ערים, און שכן אין סלע, יושבי מואב, און זייַט ווי אַ יוֹנָה וואָס טוּט נעסטן בּייַ די זייטן פוּן דעם פֶּה פוּן אַ פַּחַת. 29 מיר האָבּן שמע די גְאוֹן פוּן מואב, ווי גְּאֶה מְאֹד ער איז; זייַן גֹּבַהּ און זייַן גְאוֹן און זייַן גאווה, און די רֻם פוּן זייַן לֵב. 30 איך ידע אמר ה', זייַן עֶבְרָה, און זייַנע בַּד לֹא כֵן עשׂה. 31 דעריבער ילל איך אויף מואב, און אויף כּל מואב איך זעק; אויף די אַנְשֵי קיר-חֶרֶשׂ מוז מען הגה. 32 מער פוּן דעם בְּכִי אויף יַעְזֵר בכה איך אויף דיר, גֶּפֶן פוּן שִׂבמָה; דייַנע נְטִישָה זייַנען בּיז צום ים, ביזן ים פוּן יַעְזֵר האָבּן זיי נגע; אויף דייַן קַיִץ און אויף דייַן בָּצִיר איז אַ שוֹדֵד נפל. 33 און אייַנגעטאָן [אסף] איז די שִׂמְחָה און די גִּיל פוּן דעם כַּרמֶל, און פוּן אֶרֶץ מואב, און ווייַן פוּן די יֶקֶב האָבּ איך שבת; מע טרעט נישט מיט הֵידָד! דער הֵידָד איז נישט הֵידָד. 34 דאָס געשערייַ פוּן חֶשבּוֹן איז בּיז אֶלעָלֵה, בּיז יַהַץ זיי נתן זייער קוֹל, פוּן צוֹעַר בּיז חוֹרוֹנַיִם, דער עֶגְלַת שְלִשִיָּה; וואָרעם אויך מֵי נִמְרִים וועלן צו מְשַמּה ווערן. 35 און איך וועל שבת אין מואב, אמר ה', דעם מעלה אויף אַ בָמָה, און דעם וואָס קטר צו זייַנע אלוקים. 36 דעריבער מייַן לֵב אויף מואב המה ווי חָליל, און מייַן לֵב אויף די אנשי קיר-חֶרֶשׂ, המה ווי חָליל; דעריבער די יתרה וואָס זיי האָבּן עשׂה איז אבד. 37 וואָרעם כל קאָפּ איז קָרְחָה, און כל בּאָרד איז גרע, אויף כּל יד זייַנען גְדוּדָה, און אויף די מָתְנַיִם איז שַׂק. 38 אויף כּל גַגוֹת [גָג] פוּן מואב, און אין אירע רחֹבוֹת [רחוֹב], איז מִסְפֵּד; וואָרעם איך האָבּ שבר מואב ווי אַ כלי אֵין חפץ, אמר ה'. 39 ווי איז זי חתת געוואָרן! ילל ווי האָט מואב פנה עֹרֶק און מואב וועט ווערן בוש און שׂחֹק און מְחִתָּה פאַר אַלע זייַנע אַרוּמיקע. 40 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, ווי אַ נֶשֶר וועט ער דאה, און פרשׂ זייַנע כּנפים [כנף] צו מואב. 41 נלכד [לכד] ווערן די קרִיּוֹת, און די מצדה ווערן תפשׂ; און דאָס לֵב פוּן די גִבּוֹרים פוּן מואב אין יום ההוא וועט זייַן ווי דאָס לֵב פוּן אַן אִשָּה אין מצרה [צרר]. 42 און מואב ווערט שמד ווערן פוּן צו זייַן אַן עַם , ווייל ער האָט זיך קעגן ה' גדל. 43 אַ פַּחַד און אַ פחת און אַ פּח אויף דיר, יושבי מואב, אמר ה'. 44 דער וואָס נוס פוּן דעם פַּחַד, וועט נפל אין פחת, און דער וואָס עלה פוּן פּחת, וועט לכד ווערן אין פּח; וואָרעם איך וועל בּרענגען אויף איר, אויף מואב, דאָס שָנָה פוּן זייער פְּקֻדָּה, אמר ה'. 45 אין צל פוּן חֶשבּוֹן האָבּן זיך עמד אָן כֹּח נָסִים [נוס, אנטלאָפענער]; וואָרעם אַן אֵש איז יצא פוּן חֶשבּוֹן, און אַ לֶהָבָה פוּן מיטן סיחוֹן , און זי האָט אכל די פֵּאָה [שלייף] פוּן מואב, און דעם קָדְקֹד פוּן די בְּנֵי שָאוֹן. 46 וויי דיר, מואב! אבד איז עַם כְּמוֹש; וואָרעם דייַנע בָּנִים זייַנען לקח געוואָרן אין שְבִי, און דייַנע בָּנוֹת אין שְבִי. 47 אָבּער איך וועל שוב די שְבוּת פוּן מואב אין אחרית היּמים, אמר ה'. עַד הנה איז דער מִשְפָּט פוּן מואב.