ירמ32

1 דאָס דבר וואָס איז געווען צו יִרמיָהון פוּן ה', אין 10טן שָנָה פוּן צִדקִיָהו מלך יהודה, דאָס איז דאָס 18טע שָנָה פוּן נבוּכַדרֶאצַר. 2 און דער חיל פוּן מלך בָּבֶל האָט צור אויף ירושָלַיִם, און יִרמיָהו הנביא איז געווען כלא אין חָצֵר פוּן דער מַטָּרָה, וואָס אין בּית מלך יהודה. 3 וואָרעם צִדקָיָהו מלך יהודה האָט אים כלא, אַזוי צו אמר: מַדּוּעַ זאָגסטו נביאות, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, איך נתן די דאָזיקע עִיר אין דער יָד מלך בָּבֶל, און ער וועט זי לכד; 4 און צָדקִיָהו מלך יהודה וועט נישט מלט ווערן פוּן דער יָד פוּן די כַּשְׂדִּים, נייַערט נתן וועט ער נתן ווערן אין דער יָד פוּן מלך בָּבֶל, און ער וועט דבר צו אים פֶּה צו פֶּה, און אויג אין אויג וועט ער אים ראה; 5 און קיין בָּבֶל וועט ער הלך צִדקִיָהון, און דאָרטן וועט ער זייַן בּיז איך פקד זיך אָן אים, אמר ה'; אַז איר וועט לחם מיט די כַּשְׂדִּים, וועט איר נישט צלח? 6 און יִרמיָהו האָט אמר: דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 7 הִנֵּה, חנַמאַל בּן שַלּוּם דייַן דֹד בוא צו דיר, אַזוי צו אמר: קנה דיר מייַן שָׂדֶה וואָס אין עַנָתוֹת, וואָרעם צו דיר איז דאָס משפּט הַגְּאֻלָּה צו קנה. 8 און חנַמאַל מייַן בּן דֹּד איז בוא צו מיר אין חָצֵר פוּן מַטָרָה, אַזוי ווי דאָס דבַר-ה', און האָט צו מיר אמר: קנה! נָא, מייַן שָׂדֶה וואָס אין עַנָתוֹת, וואָס אין אֶרֶץ בנימין, וואָרעם צו דיר איז דאָס מִשְפָּט הַיְרוּשָה, און צו דיר איז די גאֻלָּה; קנה! עס פאר דיר. האָבּ איך ידע אַז דאָס איז דאָס דבַר-ה'. 9 און איך האָבּ קנה דאָס שָׂדֶה פוּן חֲנַמְאֵל, מייַן בּן דֹד, וואָס אין עַנָתוֹת, און איך האָבּ אים שקל דאָס כֶּסֶף, 7 שֶקל און 10 כֶּסֶף. 10 און איך האָבּ כתב אויף אַ סֵּפֶר, און חתם, און עוד עֵדִים, און שקל דאָס כֶּסֶף אויף אַ מֹאזְנַיִם. 11 און איך האָבּ לקח דעם סֵפֶר הַמִּקְנָה, דעם חתם מיט די מִצְוָה און די חֻקִּים, און דעם גלוּי [גלה]. 12 און איך האָבּ נתן דעם סֵּפֶר המקנה צו ברוך בּן נַריָה בּן מַחסֵיָהן, פאַר די אויגן פוּן חנַמאַל מייַן דֹד, און פאַר די אויגן פוּן די עֵדים וואָס האָבּן זיך כתב אויף סֵּפֶר הַמִּקְנָה, פאַר די אויגן פוּן אַלע ייִדן וואָס זייַנען ישב אין חָצֵר פוּן דער מַטָּרָה. 13 און איך האָבּ צוה בּרוּך פאַר זייערע אויגן, אַזוי צו אמר: 14 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: לקח די דאָזיקע ספרים, דעם דאָזיקן סֵּפֶר המקנה און דאס חתם, און דאָס דאָזיקע גלוּי [גלה], און זאָלסט זיי נתן אין אַ כלי חרשׂ, כדי זיי זאָלן עמד ימים רבּים. 15 וואָרעם אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: עס וועלן עוֹד קנה ווערן בּתּים און שׂדוֹת און כּרמים אין דעם דאָזיקן אֶרֶץ. 16 און איך האָבּ פלל געווען צו ה' אחרי ווי איך האָבּ נתן דעם סֵפֶר הַמִּקְנָה צו ברוך בּן נֵריָהן, אַזוי צו אמר: 17 וויי, אֲדֹנָי ה'! הִנֵּה, דו האָסט עשׂה די הימלען און הָאָרֶץ מיט דייַן כֹחַ גָדוֹל, און מיט דייַן זרוֹעַ נטה; פוּן דיר איז נישט פלא קיין זאַך. 18 עשׂה חֶסֶד מיטן אלפים, און שלם די עָוֹן פוּן די אבות אין דעם חֵיק פוּן זייערע בָּנִים אחרי זיי; דו א-ל הגדוֹל הגבּוֹר, ה' צבָאות איז שמוֹ , 19 גָדוֹל אין עצה, און רב אין עֲלִילִיָּה, וואָס דייַנע אויגן זייַנע פקח אויף כּל דרכים פוּן די בני אדם, צו נתן צו איש לויט זייַנע דרכים און לויט דער פרי פוּן זייַנע מעללים; 20 דו וואָס האָסט שׂים אֹתוֹת און מֹפתים אין אֶרֶץ מִצרַיִם, און בּיז אויף היום הזה, אי צווישן ישׂראל, אי צווישן אָדָם, און האָסט זיך עשׂה אַ שֵם, אַזוי ווי היום הזה; 21 און האָסט יצא דייַן עם ישׂראל פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם מיט אֹתוֹת און מיט מוֹפתים , און מיט אַ יָד חזקה, און מיט אַ זרוֹעַ נטה, און מיט מוֹרָא גָדוֹל; 22 און האָסט זיי נתן דאָס דאָזיקע אֶרֶץ, וואָס דו האָסט שבע צו אבותם זיי צו נתן, אַן אֶרֶץ וואָס זוב מיט חָלָב און דבש; 23 און זיי זייַנען בוא און האָבּן עס ירש; אָבּער זיי האָבּן נישט שמע צו דייַן קוֹל, און אין דייַן תוֹרה זייַנען זיי נישט הלך; אַלע וואָס דו האָסט זיי צוה צו עשׂה האָבּן זיי נישט עשׂה און דו האָסט קרא צו זיי אלע דאָזיקע רָעָה. 24 הִנֵּה, די סֹללוֹת [סֹללה] זייַנען בוא בּיז דער עִיר, זי צו לכד, און די עִיר ווערט נתן אין דער יָד פוּן די כַּשְׂדִּים וואָס לחם אויף איר, פון וועגן דער חֶרֶב און דעם רָעָב און דער דֶבֶר; און וואָס דו האָסט דבר איז געשען, און הִנֵּה זעסטו עס. 25 און דו, אֲדֹנָי ה', אמר צו מיר: קנה דיר דאָס שָׂדֶה מיט כֶּסֶף, און עמד! עֵדים ווען די עִיר ווערט נתן אין דער יָד פוּן די כַּשְׂדִּים. 26 איז דאָס דבַר-ה' געווען צו יִרמיָהון, אַזוי צו אמר: 27 הִנֵּה, איך בין ה' אלוקֵי כּל בָּשָׂר; איז דען פלא פוּן מיר אַ שׂום זאַך? 28 דעריבער האָט ה' אַזוי אמר: הִנֵּה, איך נתן די דאָזיקע עִיר אין דער יָד פוּן די כַּשְׂדִּים, און אין דער יָד פוּן נבוּכַדרֶאצַר מלך בָּבֶל, און ער וועט זי לכד. 29 און די כַּשְׂדִּים וואָס לחם אויף דער דאָזיקער עִיר, וועלן בוא און וועלן יצת די דאָזיקע עִיר אין אֵש, און וועלן זי שׂרף מיט די בּתּים וואָס מע האָט קטר אויף זייערע גָּג צו בַּעַל, און נסך נֶסֶךְ צו אלוקים אחרים, כדי מיך צו כעס. 30 וואָרעם די בּני-ישׂראל און בּני-יהודה פלעגן פוּן זייער נְעוּרִים אָן אַךְ עשׂה וואָס איז הָרַע אין מייַנע אויגן; וואָרעם די בּני-ישׂראל אַךְ מיך כעס מיט דעם מַעֲשֵׂה פוּן זייערע יד , אמר ה'. 31 וואָרעם צו מייַן אף און צו מייַן חֵמָה איז מיר געווען די דאָזיקע עִיר פוּן דעם יוֹם וואָס מען האָט זי בנה . און בּיז אויף היום הזה, אַזוי אַז איך מוז זי סור פוּן מייַן פנים, 32 איבּער כל רָעָה פוּן די בּני-ישׂראל און בּני-יהודה, וואָס זיי האָבּן עשׂה מיך צו כעס, זיי, זייערע מלכים, זייערע שׂרים, זייערע כֹּהנים, און זייערע נביאים, און די איש יהודה און די יושבי ירושָלַיִם. 33 און זיי האָבּן פנה צו מיר דעם עֹרֶף און נישט דעם פנים, און איך האָבּ זיי למד, שכם און למד, אָבּער זיי האָבּן נישט שמע צו לקח אַ מוּסָר. 34 און זיי האָבּן שׂים זייערע שקוּצים אין דעם בּית וואָס מייַן שֵם ווערט קרא אויף אים, עס צו טמא. 35 און זיי האָבּן בנה די בָּמוֹת פוּן בַּעַל וואָס אין גֵּיא בּן-הִנוֹם, צו העביר [עבר] זייערע בָּנִים און זייערע בָּנוֹת צום מוֹלֶךְ, וואָס נישט איך האָבּ זיי צוה, און נישט מיר איז אויפן לֵב עלה, מע זאָל עשׂה די דאָזיקע תּועֵבָה, כדי צו מאַכן חטא יהודה. 36 אָבּער אַצוּנד, דעריבער, האָט אַזוי אמר ה' אֱלֹקֵי ישׂראל אויף דער דאָזיקער עִיר, וואָס איר אמר, זי איז נתן אין דער יָד פוּן מלך בָּבֶל דורך דער חֶרֶב, און דורך דעם רָעָב, און דורך דער דֶבֶר: 37 הִנֵּה, איך קבץ זיי אַיין פוּן כּל ארצוֹת, וואָס איך האָבּ זיי נדּח אַהין אין מייַן אף, און אין מייַן חֵמָה, און אין קצף גדוֹל, און איך וועל זיי שוב צו דעם מקוֹם הזה, און זיי מאַכן ישב אין בֶּטַח. 38 און זיי וועלן מיר זייַן צו עַם, און איך וועל זיי זייַן צו אלוקים. 39 און איך וועל זיי נתן לֵב אֶחָד, און דֶּרֶךְ אֶחָד, ירא צו האָבּן פאַר מיר כּל הימים, כדי זיי זאָל טוֹב זייַן, און זייערע בָּנִים אחרי זיי. 40 און איך וועל זיי כרת בְּרִית עוֹלָם, אַז איך וועל זיך נישט שוב פוּן אחרי זיי כדי איך זאָל זיי יטב; און מייַן ירא וועל איך נתן אין זייער לֵב, נישט צו סור פוּן מיר. 41 און איך וועל מיך שׂושׂ איבּער זיי, זיי צו יטב, און וועל זיי נטע אין דעם דאָזיקן אֶרֶץ מיט אֶמֶת, מיט מייַן כּל לֵב, און מיט מייַן כּל נפש . 42 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: אַזוי ווי איך האָבּ געבראַכט אויף דעם דאָזיקן עַם דאָס דאָזיקע כּל הָרָעָה הגדולה, אַזוי בּרענג איך אויף זיי דאָס כּל הַטּוֹבָה וואָס איך דבר אָן וועגן זיי. 43 און שָׂדֶה וועט קנה ווערן אין דעם דאָזיקן אֶרֶץ, וואָס איר אמר, עס איז אַ שְמָמָה, אָן אָדָם אָדער בּהמה, עס איז נתן אין דער יָד פוּן די כַּשְׂדִּים. 44 מע וועט קנה שדוֹת [שְדֵה] פאַר כֶּסֶף, און מע וועט כתב סֵפֶר, און חתם, און עוד עֵדים, אין אֶרֶץ בנימין, און אַרום ירושָלַיִם, און אין די ערים פוּן יהודה, און אין די ערים פוּן דעם הר, און אין די ערים פוּן דער שְפֵלָה, און אין די ערים פוּן הנֶּגֶב; וואָרעם איך וועל שוב זייער שבוּת, אמר ה'.