ירמ31

1 אַזוי האָט ה' אמר: עַם האָט מצא חֵן אין מדבר שָׂרִיד פוּן חֶרֶב; איך הלך אים צו הרגיע [רגע], ישׂראל. 2 פוּן רָחוֹק האָט ה' זיך באַוויזן צו מיר: יאָ, אהבה עוֹלָם האָבּ איך דיך אהב; דעריבער משך איך דיך צו מיט גנאָד [חֶסֶד]. 3 איך וועל דיך ווידער בנה, און וועסט בנה ווערן, בְּתוּלָה ישׂראל; וועסט ווידער עדה דייַנע תֹּף, און יצא אין מָחוֹל מְשַׂחֲקִים [שׂחק]. 4 וועסט נאָך נטע כּרמים אויף די הָרִים פוּן שוֹמרוֹן; נטע וועלן פלאנצער און זיי וועט חלל. 5 וואָרעם יֶש יוֹם, ווען די נֹצְרים [נצר] קרא אויפן הר אפרים: קום!, און לאָמיר עלה קיין צִיוֹן, צו ה' אֱלֹקֵינוּ! 6 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: רנן! מיט שִׂמְחָה וועגן יעקב, און צהל וועגן דעם רֹאש הגּוֹיִם; השמיע [שמע]! הַלְלוּ! און אמר: ישע! ה', דייַן עם , דעם שְאֵרִית פוּן ישׂראל. 7 הִנֵּה, איך ברענג זיי פוּן אֶרֶץ צָפוֹן, און וועל זיי קבץ פוּן די יַרְכָה אֶרֶץ; צווישן זיי דעם עִוֵּר און דעם פִּסֵחַ, די הָרָה און די יֹלֶדֶת [ילה] יחדּו; אַ קהל גָדוֹל וועלן זיי זיך שוב אהער. 8 מיט בְּכִי וועלן זיי בוא , און מיט תַחֲנוּן וועל איך זיי הוביל [יבל]; איך וועל זיי הלך בּיי נחלים מַיִם, אויף אַ דֶּרֶךְ יָשָר וואָס זיי וועלן אויף עס נישט כשל ווערן; וואָרעם איך בין אַן אָב צו ישׂראל, און אפרים, ער איז מייַן בּכוֹר. 9 שמע! דאָס דבַר-ה', איר גּוֹיִם! און נגד! אין די איִּים פוּן דער מרחק, און אמר: דער וואָס האָט זרה ישׂראל, טוּט אים קבץ, און זייַן שומר איבּער אים ווי אַ רֹעֵה זייַן עֵדֶר. 10 וואָרעם ה' האָט פדה יעקב, און אים גאל פוּן דער יָד פוּן דעם חָזָק פוּן אים. 11 און זיי וועלן בוא און רנן אויף דער מרוֹם צִיוֹן, און זיי וועלן נהר אין טוֹב ה', אין דָּגָּן, און אין ווייַן, און אין אייל, און אין יונגע פון צֹאן און בָּקָר; און זייער נפש וועט זייַן ווי אַ גַּן רָוֶה, און זיי וועלן מער ווידער נישט דּאב. 12 דעמאָלט וועט די בְּתוּלָה זיך שׂמח אין מָחוֹל, און בַּחוּרִים און זקנים יחדּו; און איך וועל חפך זייער אֵבֶל אין שׂשׂוֹן, און וועל זיי נחם און זיי דערפרייען אין זייער יָגוֹן. 13 און איך וועל רוּה די נפש פוּן די כֹּהנים מיט דֶשֶן, און עַמִּי וועט זייַן שׂבע מיט מייַן טוֹב, אמר ה'. 14 אַזוי האָט ה' אמר: אַ קוֹל ווערט אין רָמָה שמע , אַ נְהִי, אַ בּכי תמרוּרים; רחל וויינט אויף אירע בָּנִים, זי מאן זיך צו נחם נאָך אירע בָּנִים, ווייל זיי זייַנען מער נישטאָ . 15 אַזוי האָט ה' אמר: מָנַע! דייַן קוֹל פוּן בְּכִי, און דייַנע אויגן פוּן דִּמְעָה, וואָרעם יֵש שָׂכָר פאַר דייַן פְעֻלָּה, אמר ה'; און זיי וועלן זיך שוב פוּן אֶרֶץ פוּן דעם פייַנט. 16 און יֵש תִּקְוָה פאַר דייַן אחרית, אמר ה', און די בָּנִים וועלן זיך שוב צו זייער גְּבוּל. 17 שמע האָבּ איך שמע אפרים זיך התנוד [נוד]: האָסט מיך יִסַּר, און איך בין נוסר [יִסַּר], ווי אַן עֵגֶל נישט למד; לאָז מיך שוב, און איך וועל זיך שוב , וואָרעם דו בּיסט ה' אֱלֹקָי. 18 וואָרעם אַחֲרֵי מייַן שוב האָבּ איך נחם געהאַט, און אַחֲרֵי מייַן הוּדע [דעת], האָבּ איך זיך סָפַק אויפן יָרֵךְ; איך בוש און בין נכלם [כלם], ווייַל איך נשׂא די חֶרְפַה פוּן מייַן נְעוּרִים. 19 איז מיר אַ בּן יַקִּיר אפרים, צי אַ יֶלֶד שַעֲשוּעִים? וואָרעם ווי נאָר איך דבר קעגן אים; זכר זכר איך ווידער נאָך אים: דעריבער המה מייַנע מֵעֶה צו אים; רחם וועל איך אים רחם, אמר ה'. 20 נצב! דיר צִיּוּן, שׂים דיר תמרוּרים, שׂית דיין לֵב אויף דעם מְסִלָּה, דעם דֶּרֶךְ וואָס דו בּיסט הלך; שוב! זיך אום, בְּתוּלָה ישׂראל, שוב זיך אום צו די דאָזיקע ערים דייַנע. 21 עַד מָתַי וועסטו זיך התחמק [חמק], בּת ווידערשפעניקע? פאַרוואָר, ה' האָט בּרא אַ חֲדָשָה אויף הָאָרֶץ: די נְקֵבָה זאָל זיך סבב צום גֶבֶר. 22 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: מע וועט נאָך אמר דאָס דאָזיקע דבר אין אֶרֶץ יהודה, און אין זייַנע ערים, ווען איך שוב אום זייער שְבוּה: יְבָרֶכְךָ ה', נָוֶה צֶדֶק, הַר הַקֹדֶש! 23 און יהודה און אַלע זייַנע ערים וועלן דרינען ישב יחדּו: אִכָּרִים, און די וואָס נסע מיט עֵדֶר. 24 וואָרעם איך הִרְוָה [רוה] די נפש עֵיף, און כל נפש וואָס דאב, טוּ איך מלא. 25 דערויף האָבּ איך זיך הקיץ און איך ראה; און מייַן שֵנָה איז מיר זיך ערב. 26 הִנֵּה, ימים בּאים, אמר ה', און איך וועל זרע דאָס בּית ישׂראל און דאָס בּית יהודה, מיט זֶרַע אדם, און מיט זֶרַע בְּהֵמָה. 27 און עס וועט זייַן, אַזוי ווי איך האָבּ שָקַד אויף זיי, צו נתש און צו נתץ, און צו הרס און צו אבד, און צו רעע, אַזוי וועל איך שָקַד אויף זיי, צו בנה און צו נטע, אמר ה'. 28 אין יענע טעג וועט מען מער נישט אמר: די אֲבוֹת האָבּן אכל בֹּסֶר, און די ציין פוּן די בָּנִים זייַנען קהה. 29 נייַערט איטלעכער פאַר זייַן עָוֹן וועט מות; כּל הָאָדָם וואָס אכל די בֹּסֶר, זייַנע ציין וועלן קהה ווערן. 30 הִנֵּה, ימים בּאים, אמר ה', און איך וועל כרת מיט דעם בּית ישׂראל, און מיט דעם בּית יהודה, אַ בְּרִית חֲדָשָה; 31 נישט ווי דער בְּרִית וואָס איך האָבּ כרת מיט אבותם אין דעם יוֹם וואָס איך האָבּ חזק זייער יָד זיי צו יצא פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם; וואָרעם זיי האָבּן הֵפֵר [פרר] מייַן בְּרִית, הגם איך בין געווען צו זיי אדון [בעל, מאַן, חָתָן], אמר ה'. 32 נייַערט דאָס וועט זייַן דער בְּרִית וואָס איך וועל כרת מיט דעם בּית ישׂראל אַחֲרֵי יענע טעג, אמר ה': איך נתן ארייַן מייַן תוֹרה אין זיי, און אויף זייער לֵב וועל איך זי כתב; און איך וועל זיי זייַן צו אלוקים, און זיי וועלן מיר זייַן צו עַם. 33 און זיי וועלן מער נישט למד איטלעכער זייַן רֵעַ, און איטלעכר אחיו, אַזוי צו אמר: ידע ה'! וואָרעם זיי אַלע וועלן מיך ידע, פוּן זייער קָטָן בּיז זייער גּדוֹל, אמר ה'; וואָרעם איך וועל סלח זייער עָוֹן, און זייער חטא וועל איך מער נישט זכר. 34 אַזוי האָט ה' אמר, דער וואָס נתן די שֶמֶש פאַר אַן אוֹר בּייַ יוֹם, און אי חֻקּוֹת [חקה] פוּן יָרֵחַ און כּוֹכָבִים פאַר אַן אוֹר בּייַ לָיְלָה; דער וואָס רגע אויף דעם ים, אַז זייַנע גַּל המה, ה' צבאות איז שמוֹ : 35 אויבּ די דאָזיקע חֻקִּים וועלן מוש ווערן פוּן פאַר מיר, אמר ה', וועט אויך זֶרַע ישׂראל שבת צו זייַן אַ גּוֹי פאַר מיר כּל הַיָּמִים. 36 אַזוי האָט ה' אמר: אויבּ די הימלען פוּן אויבן וועלן מדד ווערן, און די מוֹסְדוֹת פוּן אֶרֶץ אוּנטן וועלן נחקר [חקר] ווערן, וועל איך אויך מאס כל זֶרַע ישׂראל, פאַר אַלע וואָס זיי האָבּן עשׂה, אמר ה'. 37 הִנֵּה, ימים באים, אמר ה', און די עִיר וועט בנה ווערן צו ה', פוּן דעם מגדּל חננאל ביזן שאר הפּנּה. 38 און די קוה הַמִּדָּה וועט יצא ווייַטער, גלייך אַקעגן, ביזן גבעה גָרֵב, און וועט זיך סבב קיין גוֹעָה. 39 און דער כּל הָעֵמֶק פוּן פגרים [פגר] און דֶשֶן, און כּל השדמוֹת [שְדֵמָה] בּיז נַחַל קִדרוֹן, ביזן שער הסוּסים אין מזרח, וועלן זייַן קֹדֶש צו ה'; עס וועט מער נישט נתש ווערן, און נישט נהרס [הרס] ווערן, עוֹד לְעוֹלָם.