ירמ3

1 אַזוי צו אמר: אַז אן אִיש שיקט אַוועק [שלח] זייַן אִשָּה, און זי הלך אַוועק פוּן אים, און ווערט אַן [אִשָּה] צו אַנדער אִיש, וועט ער דען זיך ווידער שוב צו איר? וואָלט נישט חנף חנף ווערן יענע אֶרֶץ? און דו האָסט מזַנה געווען מיט רֵעים רבּים, און ווילסט זיך שוב צו מיר, אמר ה'. 2 נשׂא! דייַנע אויגן אויף די שפים [שפי], און ראה! וווּ ביסטו נישט שגל געוואָרן? אויף די דרכים האָסטו ישב פאַר זיי, ווי אַן ערבי אין דער מדבר; און האָסט חנף אֶרֶץ מיט דייַן זנות און מיט דייַן רעה. 3 דעריבער זייַנען די רְבִיבִים מנע געוואָרן, און מַלְקוֹש איז נישט געווען; אָבּער אַ מֵצַח פוּן אַן אִשָּה זוֹנה איז געווען בּייַ דיר; האָסטו זיך מֵאֵן נכלם. 4 האָסטו נישט אקאָרשט קרא צו מיר: אָבִי, איר זענען די אלּוּף פוּן מייַן נְעוּרִים? 5 וועט ער לעוֹלם נטר? שמר ער לנצח? הִנֵּה! האָסטו דבר, און דאָך עשׂה דאָס רָעוֹת אַז איר יכל. 6 און אין די יְמֵי מלך יֹאשִיָהו, ה' האָט צו מיר אמר: האָסטו ראה וואָס די מְשֻבָה ישׂראל האָט עשׂה? זי איז הלך אויף כּל הַר גָּבֹהַּ, און אונטער כּל עֵץ רַעֲנָן, און האָט דאָרטן מזַנה געווען. 7 און איך האָבּ געוועסט אמר: נאָכדעם אַז זי האָט עשׂה דאָס אַלע, וועט זי זיך שוב צו מיר; אָבּער זי האָט זיך נישט שוב. און די בָּגוֹדָה איר אֲחוֹת יהודה האָט דאָס ראה. 8 אָבּער איך האָבּ ראה, אַז ווייל פוּן אַלע אַז מְשֻבָה ישׂראל האָט נאף, האָבּ איך זי אוועקגעשיקט [שלח], און איך נתן צו איר סֵפֶר כּריתוּת, נאָך איר אֲחוֹת בֹּגֵדָה יהודה נישט ירא געהאַט, און זי אויך איז הלך און האָט מזַנה געווען. 9 און עס איז געווען, פוּן וועגן דער קֹל פוּן איר זנות האָט זי חנף הָאָרֶץ, און זי האָט נאף מיט אֶבֶן און מיט האָלץ. 10 אָבּער אַפילו נאָך כּל דעם האָט די בּגוֹדָה איר אֲחוֹת יהודה זיך נישט שוב צו מיר מיט איר כּל לֵב, אָבּער בּלויז מיט שֶקֶר, אמר ה'. 11 און ה' האָט צו מיר אמר: די מְשֻבָה ישׂראל האָט זיך אַרויסגעוויזן מער צדקה פוּן דער בֹּגֵדָה יהודה. 12 הלך און זאָלסט קרא די דאָזיקע דברים צו צפון, און אמר: שוב זיך אום, דו מְשֻבָה ישׂראל, אמר ה': איך וועל נישט נפל מייַן פנים אויף אייַך, וואָרעם איך בין חָסִיד, אמר ה', איך נטר נישט לעוֹלָם. 13 אָבּער זייַן אין דַעַת פוּן דייַן עוון , אַז אָן ה' אֱלֹקֶיךְ האָסטו פשע, און האָסט פזר דייַנע דרכים צו זָרִים, אונטער כּל עֵץ רַעֲנָן; און צו מייַן קוֹל האָט איר נישט שמע , אמר ה'. 14 שוב אייַך אום, בָּנִים שוֹבָבים , אמר ה', וואָרעם איך בין אייַער חתן, און איך וועל אייַך לקח איינעם פוּן אַן עִיר, און 2 פוּן אַ משפחה, און וועל אייַך בּרענגען קיין צִיוֹן. 15 און איך וועל אייַך נתן רֹעִים נאָך מייַן לֵב און זיי וועלן אייַך רעה מיט דַעַת און מיט שׂכל. 16 און עס וועט זייַן, אַז איר וועט זיך רבה און פרה אין אֶרֶץ, אין יענע טעג, אמר ה', וועט מען מער נישט אמר: דער אָרון בְּרִית ה'; און ער וועט אויפן לֵב נישט עלה, און מע וועט אים נישט זכר און נישט פקד; און ער וועט מער נישט עשׂה ווערן. 17 אין יענער צייַט וועט מען קרא ירושָלַיִם דער כִּסֵּא ה', און קוה וועלן זיך צו איר כּל הגּוֹיִם, פוּן וועגן שֵם ה', קיין ירושָלַיִם, און זיי וועלן מער נישט הלך נאָך דער שְרִרוּת פוּן זייער לֵב הָרָה. 18 אין יענע טעג וועט הלך דאָס בּית יהודה מיט דעם בּית ישׂראל, און זיי וועלן בוא אין איינעם פוּן אֶרֶץ צפון אין דעם אֶרֶץ וואָס איך האָבּ נחל אבוֹתֵיכם. 19 און איך האָבּ געוועסט אמר: ווי וועל איך דיך שית צווישן די בָּנִים, און דיר נתן אֶרֶץ חמדּה, די נחלה צבי צבָאות גּוֹיִם! און איך האָבּ אמר: אָבִי וועסטו מיך קרא, און פוּן הינטער מיר וועסטו זיך נישט שוב. 20 אָבּער אַזוי ווי אַן אִשָּה וואָס בָּגַד אָן איר רֵעַ, אַזוי האָט איר בּגד אָן מיר, בּית ישׂראל, אמר ה'. 21 קוֹל ווערט אויף די שפיים [שפי] נשמע [שמע], בּכי פוּן תַּחֲנוּן פוּן די בּני-ישׂראל, וואָרעם זיי האָבּן עוה זייער דֶּרֶךְ, שכח ה' אֱלֹקֵיהֶם. 22 שוב! אייַך אום, בָּנִים שוֹבָבים, איך וועל רפא אייַערע משוּבוֹת [משוּבָה]. זען, מיר בוא צו דיר, וואָרעם דו בּיסט ה' אֱלֹקֵינוּ. 23 פאַרוואָר, שֶקֶר איז וואָס פוּן די גבעוֹת [גבעה], דער הָמוֹן פוּן די הָרִים; פאַרוואָר, אין ה' אֱלֹקֵינוּ איז די תְּשוּעַה פוּן ישׂראל. 24 און די בֹּשֶת האָט אכל די יְגִיעַ פוּן אבוֹתֵינוּ פוּן אונדזער נְעוּרִים אָן; זייערע צֹאן און זייערע בָּקָר, זייערע בָּנִים און זייערע בָּנוֹת. 25 לאָמיר שכב אין אונדזער בֹּשֶת, און זאָל אונדז כסה אונדזער כְּלִמָּה, וואָרעם צו ה' אֱלֹקֵינוּ האָבּן מיר חטא, מיר און אבוֹתֵינוּ, פוּן אונדזער נְעוּרִים און בּיז היום הזה, און מיר האָבּן נישט שמע צו דעם קוֹל פוּן ה' אֱלֹקֵינוּ.