ירמ2

1 און דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 הלך און זאָלסט קרא אין די אוזנַיִם פוּן ירושָלַיִם, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט ה' אמר: איך זכר דיר, די חֶסֶד פוּן דייַן נְעוּרִים, די אהבה פוּן דייַן כְּלוּלָה; דייַן הלך נאָך מיר אין דער מדבר, אין אַן אֶרֶץ נישט זרוּעָה [זרע]. 3 קֹדֶש בּייַ ה' איז ישׂראל, דאָס רֵאשִית פוּן זייַן תבואה; כּל זייַנע פאַרצערער [אכל] וועלן אשם ווערן; רָעָה וועט בוא אויף זיי, אמר ה'. 4 שמע! דאָס דבַר-ה', איר בּית יעקב, און כּל משפחות בּית ישׂראל; 5 אַזוי האָט ה' אמר: וואָס האָבּן אבוֹתֵיכם אין מיר אַן עָוֶל מצא, וואָס זיי האָבּן זיך רחק פוּן מיר , און הלך נאָך הבל און הבל געוואָרן? 6 און זיי האָבּן נישט אמר: וווּ איז ה' וואָס האָט אונדז עלה פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם, וואָס האָט אונדז געפירט [הלך] דורכן מדבר, דורך אַן אֶרֶץ ערבה און שוּחָה, דורך אַן אֶרֶץ צִיָּה און צַלְמָוֶת, דורך אַן אֶרֶץ וואָס קיין אִיש איז נישט עבר דערין, און קיין מוטערמענטש [אָדָם] האָט נישט ישב דאָרטן? 7 און איך האָבּ אייַך געבראַכט אין אַן אֶרֶץ הכּרמל, צו אכל איר פּרי און איר טוֹב; און איר זייַט בוא און האָט טמא מייַן אֶרֶץ און מייַן נחלה שׂום ווי תוֹעֵבָה, 8 די כֹּהנים האָבּן נישט אמר: וווּ איז ה'? און די תֹפשׂים [תפשׂ] פוּן דער תוֹרה האָבּן מיך נישט ידע, און די רֹעִים האָבּן פשע אָן מיר, און די נביאים האָבּן נביאות געזאגט פאַר בּעל, און נאָך די וואָס הוֹעִיל [יעל] נישט, זייַנען זיי הלך. 9 דעריבער וועל איך נאָך ריב מיט אייַך, אמר ה', און מיט אייַערע קינדסקינדער [בּני בָּנִים] וועל ריב. 10 וואָרעם עבר דורך די אִיִּים פוּן די כִתִּים, און ראה! און קיין קֵדָר שלח, און התבּוֹננוּ [בין] זיך מְאֹד צו, און ראה אויבּ אַזוינס איז געשען. 11 האָט דען א גּוֹי הֵמִיר [מור] זייַנע אלוקים? וואָס זיי זייַנען קיין אלוקים נישט; און עַמִּי האָט הֵמִיר [מור] זייַן כבוד אויף וואָס יוֹעִיל [יעל] נישט. 12 שמם איר הימלען איבּער דעם, און שׂער! ווערט חֶרֶב מְאֹד, אמר ה'. 13 וואָרעם 2 רָעוֹת האָט עשׂה עַמִּי: זיי האָבּן עזב מיך, דעם מְקוֹר מַיִם חיּים, זיך צו חצב בֹּארוֹת [בֹּאר], שֶבֶר בֹּארוֹת, וואָס קענען הַמַּיִם נישט הכיל [כול]. 14 איז אַן עֶבֶד ישׂראל? צי אַ הויזגעבאָרענער שקלאַף איז ער? מַדּוּע איז ער צו בַּז געוואָרן? 15 אויף אים שאג די יונגלייַבן [כְּפִיר], זיי נתן זייער קוֹל, און זיי האָבּן שׂית זייַן אֶרֶץ צו שַמָּה; זייַנע ערים זייַנע נצּת [יצת], אָן יוֹשבים. 16 אויך די בּני נוֹף און תחפנחס אויף דייַן קָדְקֹד רעה [האָט אַ גאָלן]. 17 פאַרוואָר, דאָס האָט דיר עשׂה וואָס דו האָסט עזב ה' אֱלֹקַיךְ, בעת ער האָט דיך אויפן דֶּרֶךְ געפירט [הלך]. 18 און עַתָּה מַדּוּע אויפן דֶּרֶךְ מִצרַיִם, צו שתה מַּיִם פוּן שִחוֹר? און מַדּוּע אויפן דֶּרֶךְ אַשור, צו שתה מַּיִם פוּן נָהָר? 19 דייַן רעה וועט דיך יִסַּר, און דייַנע מְשֻבָה וועלן דיך יכח; און ידע און ראה, אַז רַע איז און מַר וואָס דו האָסט עזב ה' אֱלֹקַיִךְ, און מייַן פַּחְדָּה איז נישט אויף דיר, אמר אֲדֹנָי ה' צבָאות. 20 וואָרעם פוּן עוֹלָם אָן האָבּ איך שֶבֶר דייַן יאָך, נתק דייַנע מוסרות [מוֹסֵר], און דו האָסט אמר: איך וועל נישט עבד; אָבּער אויף כּל גִּבעָה גְבֹהָה [גָּבֹהַּ], און אונטער כּל עֵץ רַעֲנָן, דו צעה זיך ווי אַ זוֹנה. 21 און איך האָבּ דיך נטע אַ שׂרֵק, אַלע פוּן אים זֶרַע אמת; און ווי ביסטו מיר נהפך [הפך] געוואָרן אין סוּר גֶּפֶן נכרי! 22 וואָרעם, אַז דו זאָלסט זיך כבס מיט נֶתֶר, און זאָלסט מערן [רבה] אויף דיר בֹּרִית, איז נִכְתָּם [כתם] דייַן עוון פאַר מיר, אמר אֲדֹנָי ה'. 23 ווי קענסטו אמר: איך האָבּ מיך נישט טמא, נאָך די בעַלים בין איך נישט הלך? ראה! דייַן דֶּרֶךְ אין גֵּיא, ידע וואָס דו האָסט עשׂה דו בּכְרָה קַל, וואָס שׂרך אירע וועגן; 24 אַ פֶּרֶא צום מדבר געוווינט, וואָס שאף דעם ווינט אין דער אוָּה פוּן איר נפש; פוּן איר תְּאֵנָה ווער קען זי שוב? כּל אירע מבקשים [בקש] דארפן זיך נישט יעף; אין איר חוֹדש וועלן זיי זי מצא. 25 מנע! דייַן רגל פוּן יָחֵף, און דייַן גָרוֹן פוּן צמאה; אָבּער דו האָסט אמר: אומזיסט [נוֹאַש]! לוֹא! נייַערט זָרִים [אלוקים אחרים] האָבּ איך אהבה, און נאָך זיי וועל איך הלך. 26 ווי די בֹּשֶת פוּן אַ גנב אַז ער ווערט מצא, אַזוי איז צו בוש דאָס בּית ישׂראל, זיי, זייערע מלכים, זייערע שׂרים, און זייערע כֹּהנים, און זייערע נביאים. 27 זיי אמר צו האָלץ: בּיסט אָבִי! און צו אֶבֶן: דו האָסט אונדז ילד ! וואָרעם זיי האָבּן פנה דעם עֹרֵף צו מיר, און נישט דעם פנים; אָבּער אין צייַט פוּן זייער רעה אמר זיי: קוּם! און ישע אונדז. 28 און וווּ זייַנען דייַנע אלוקים וואָס דו האָסט דיר עשׂה? זאָלן זיי קום אויבּ זיי קענען דיר ישע אין צייַט פוּן דייַן רעה; וואָרעם אַזוי ווי די מספּר פוּן דייַנע ערים, זייַנען דייַנע אלוקים, יהודה. 29 לָמָּה ריב איר אויף מיר? איר אַלע האָט פשע אָן מיר, אמר ה'. 30 אומזיסט האָבּ איך נכה אייַערע בָּנִים, זיי האָבּן קיין מוסר נישט לקח ; אייַער חֶרֶב האָט אכל אייַערע נביאים, ווי אַן אַרְיֵה משחית. 31 איר דָור [פוּן יהודה], ראה! דאָס דבַר-ה': בין איך דען געווען מדבר צו ישׂראל? צי אֶרֶץ מאפּליה? לָמָּה אמר עַמִּי: מיר ווילן זיך רוד, מיר וועלן מער נישט בוא צו דיר? 32 קען אַ בְּתוּלָה שכח איר עֲדִי, אַ כלה אירע קִשֻרִים? און עַמִּי האָט מיך שכח יָמִים אָן מספּר. 33 ווי יטב דייַן דֶּרֶךְ אהבה צו בקש! פאַרוואָר, אַפילו די רעוֹת קענסטו דייַנע דרכים למד. 34 אין דייַנע כנף נמצא [מצא] זיך אויך דָּם פוּן נפשות אֶבְיוֹנִים נְקִיּים; נישט בּייַ מחתרת האָסטו זיי מצא; אָבּער בּייַ כּל דו [טאָן]. 35 זאָגסטו: פאַרוואָר, איך בין נקה, זייַן קצף האָט זיך געוויס שוב פוּן מיר. הִנֵּה, איך שפט זיך מיט דיר פאַר דייַן אמר: איך האָבּ נישט חטא. 36 פארוואס דו אזל מְאֹד זיך צו שָנָה דייַן דֶּרֶךְ! וועסט אויך פוּן מִצרַיִם בוש ווערן, ווי דו בּיסט בוש געוואָרן פוּן אַשור . 37 אויך פוּן דעם דאָזיקן וועסטו יצא מיט דייַנע יד איבּער דייַן קאָפּ, וואָרעם ה' מאס דייַנע מבטחים [מבטח], און וועסט מיט זיי נישט צלח .