יִרמיָהו

ירמ1

1 די דברים פוּן יִרמיָהו בּן חִלקִיָהון, פוּן די כֹּהנים וואָס אין עַנָתוֹת אין אֶרֶץ בנימין, 2 וואָס דאָס דבַר-ה' איז צו אים געווען אין די יְמֵי יֹאשִיָהו בּן אָמוֹנען, מלך יהודה, אין 13טן שָנָה פוּן זייַן מלוכה, 3 און איז אויך געווען אין די יְמֵי יהוֹיָקים בּן יֹאשִיָהון, מלך יהודה, ביזן תמם פוּן 11טן שָנָה פוּן צִדקִיָהו בּן יֹאשִיָהון, מלך יהודה, בּיז דעם גלות פוּן ירושָלַיִם אין 5טן חוֹדש . 4 און דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 5 איידער איך האָבּ דיך אין בֶּטֶן יצר, האָבּ איך דיר ידע, און איידער דו בּיסט פוּן רֶחֶם יצא, האָבּ איך דיך הקדש ; אַ נביא צו די גּוֹיִם האָבּ איך דיך נתן . 6 האָבּ איך אמר: וויי, אֲדֹנָי ה', הִנֵּה, איך ידע נישט צו דבר וואָרעם איך בין א נַעַר. 7 האָט ה' צו מיר אמר: זאָלסט נישט אמר: איך בין אַ נַעַר; נייַערט צו כּל וואָס איך וועל דיך שלח זאָלסטו הלך, און כּל וואָס איך וועל דיר צוה זאָלסטו דבר. 8 זאָלסט נישט ירא האָבּן פאַר זיי, וואָרעם איך בין מיט דיר, דיך צו הצל , אמר ה'. 9 און ה' האָט שלח זייַן יָד און נגע , צו מייַן פֶּה, און ה' האָט צו מיר אמר: הִנֵּה האָבּ איך נתן מייַנע דברים אין דייַן פֶּה; 10 ראה! איך האָבּ דיך פקד היום הזה איבּער די גּוֹיִם און איבּער די ממלכוֹת, צו נתש און צו נתץ, און צו אבד און צו הרס; צו בנה און צו נטע. 11 און דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: וואָס זעסטו [ראה], יִרמיָהו? האָבּ איך אמר: אַ מַקֵּל שָקֵּד ראה איך. 12 האָט ה' צו מיר אמר: האָסט יטב צו ראה, וואָרעם שֹׁקֵד איך איבּער מייַן דבר עס צו עשׂה . 13 און דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר אַ צווייט מאָל, אַזוי צו אמר: וואָס זעסטו [ראה]? האָבּ איך אמר: אַ סִיר נפח ראה איך, און זייַן פנה איז קעגן צפון. 14 האָט ה' צו מיר אמר: פוּן צפון וועט פּתח דאָך הָרָעָה על כּל יושבי הָאָרֶץ. 15 וואָרעם, הִנֵּה, איך קרא צו כּל משפחות פוּן די ממלכוֹת צו צפון, אמר ה', און זיי וועלן בוא , און וועלן נתן איטלעכער זייַן כִּסֵּא בּייַם פּתח פוּן די שְעָרִים פו ירושָלַיִם, און קעגן כּל אירע חומות רונד אַרום, און קעגן כּל ערים פוּן יהודה. 16 און איך וועל זיי דבר מייַן משפטים פאַר כּל זייער רַע, וואָס זיי האָבּן מיך עזב , און קטר צו אלוקים אחרים, און זיך שחה צו די מַעֲשֵׂה פוּן זייערע ידים . 17 און דו זאָלסט אזר דייַנע מָתְנַיִם, און זאָלסט קום און דבר צו זיי כּל וואָס איך וועל דיר צוה; זאָלסט זיך נישט חתת פאַר זיי, כדי איך זאָל דיך נישט חתת פאַר זיי. 18 וואָרעם הִנֵּה, איך האָבּ דיך הַיּוֹם נתן פאַר אַן עִיר מִבְצָר, און פאַר אַן עַמּוּד בּרזל, און פאַר חומות נחֹשֶת אַקעגן כּל הָאָרֶץ, קעגן די מלכים פוּן יהודה, קעגן אירע שׂרים, קעגן אירע כֹּהנים, און קעגן עַם הָאָרֶץ. 19 און זיי וועלן לחם אַקעגן דיר, און וועלן דיך נישט בייַקומען [יכל צו דיך], וואָרעם איך בין מיט דיר, אמר ה', דיך צו הציל .