ירמ23

1 ווי, די רֹעִים וואָס אבד און פוץ די צֹאן פוּן מייַן מַרְעִית, אמר ה'. 2 דעריבער האָט ה' אֱלֹקֵי ישׂראל אַזוי אמר אויף די רעִים וואָס רעה עַמִּי: איר האָט פוץ מייַנע צֹאן, און זיי נדּח, און האָט נישט פקד אויף זיי; הִנֵּה, איך פקד זיך אויף אייַך פאַר אייַערע רֹעָ מעללים, אמר ה'. 3 און איך וועל קבץ דעם שְאֵרִית פוּן מייַנע צֹאן פוּן כּל הארצוֹת וואָס איך האָבּ זיי נדּח אַהין, און איך וועל זיי שוב צו זייער נָוֶה, און זיי וועלן זיך פרה און רבה. 4 און איך וועל הקים [קום] איבּער זיי רֹעִים, און זיי וועלן זיי רעה; און זיי וועלן מער נישט ירא האָבּן און נישט חתת, און זיי וועלן נישט נפקד [פקד] ווערן, אמר ה'. 5 הִנֵּה, יָמִים בָּאִים, אמר ה', און איך וועל הקים [קום] צו דודן אַ צדיק צֶמַח , און מלך וועט אַ מֶלֶךְ וואָס וועט שׂכל, און עשׂה מִשְפָּט און צדקה אין הָאָרֶץ. 6 אין זייַנע טעג וועט נוֹשַע [ישע] ווערן יהודה, און ישׂראל וועט שכן אין בֶטַח; און דאָס איז שמוֹ וואָס מע וועט אים קרא: ה' צִדְקֵנוּ! 7 פאַרוואָר, הִנֵּה, ימים בָּאִים, אמר ה', און מע וועט מער נישט אמר: חי ה' וואָס האָט עלה די בּני-ישׂראל פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם! 8 נייַערט: חי ה' וואָס האָט עלה און וואָס האָט הֵבִיא דעם זֶרַע בּית ישׂראל, פוּן אֶרֶץ צָפוֹנָה און פוּן כּל ארצוֹת וואָס איך האָבּ זיי נדּח אַהין! און זיי וועלן ישב אויף זייער אדמה. 9 צוליב די נביאים. שבר איז מייַן לֵב אין מיר, אַלע מייַנע עצמוֹת רחף; איך בין געוואָרן ווי אַן איש שִכּוֹר, און ווי אַ גבר וואָס ווייַן האָט אים עבר; פוּן וועגן ה', און פוּן וועגן זייַנע דברי קדש. 10 וואָרעם מלא איז מיט נוֹאפים דאָס אֶרֶץ, וואָרעם פוּן וועגן אלה אבל הָאָרֶץ, זייַנען יבש די נְאוֹת פוּן מדבר; און זייער מְרוּצָה איז צום רָעָה, און זייער גבורה איז נישט כֵּן. 11 וואָרעם אי דער נביא אי דער כֹהן זייַנען חנף, אַפילו אין מייַן בּית האָבּ איך מצא זייער רָעָה, אמר ה'. 12 דעריבער וועט זייער דֶּרֶךְ זיי זייַן ווי חלקלקות אין דער אֲפֵלָה. זיי וועלן נדחח [דחח] ווערן און נפל דערינען, וואָרעם איך וועל בּרענגען רָעָה אויף זיי, דאָס שָנָה פוּן זייער פְּקֻדָּה, אמר ה'. 13 אויך בּייַ די נביאים פוּן שוֹמרוֹן האָבּ איך ראה תִּפְלָה; זיי האָבּן נביאות געזאָגט פאַר בַּעַל, און האָבּן תעה עַמִּי ישׂראל. 14 אָבּער בּייַ די נביאים פוּן ירושָלַיִם האָבּ איך שַעֲרוּר ראה: נָאוֹף [נאף], און הלך מיט שֶקֶר; און זיי חזק די יד פוּן די מְרֵעִים [רעע], אַז זיי זאָלן זיך נישט שוב קייַנער פוּן זייַן רָעָה; זיי זייַנען מיר אַלע ווי סדוֹם געוואָרן, און אירע יוֹשבים אַזוי ווי עַמוֹרָה. 15 דעריבער האָט ה' צבָאות אַזוי אמר אויף די נביאים: הִנֵּה, איך מאַך זיי אכל לַעֲנָה, און וועל זיי מאַכן שקה מֵי רֹאש, וואָרעם פוּן די נביאים פוּן ירושָלַיִם איז יצא די חֲנֻפָּה איבערן כּל הָאָרֶץ. 16 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות: איר זאָלט נישט שמע צו די דברים פוּן די נביאים וואָס זאָגן אייַך נביאות; זיי ההביל [הבל] אייַך; די חֲזוֹן פוּן זייער לֵב דבר זיי, נישט אויסן פֶּה ה'. 17 אמר אמר זיי צו די וואָס נִאֵץ מיך: ה' האָט דבר: שָלוֹם היה צו אייך; און איטלעכן וואָס הלך אין דער שְרִירוּת פוּן זייַן לֵב, אמר זיי: אויף אייַך וועט נישט בוא קיין רָעָה. 18 אָבּער ווער איז עמד אין דעם סוֹד ה', אַז ער זאָל ראה און שמע זייַן דבר? ווער האָט קשב זייַן דבר און זיך שמע ? 19 הִנֵּה, אַ סְעָרָה פוּן ה', חֵמָה איז יצא, יאָ, אַ סער מִתְחוֹלֵל [חול]; אויף די קעפ פוּן די רשעים וועט ער חול. 20 נישט שוב וועט דער אַף ה', בּיז ער עשׂה, און בּיז ער איז מקיים, די מזמות [מְזִמָּה] פוּן זייַן לֵב; אין אחרית הימים וועט איר דאָס וועט האָבן בִּינָה. 21 איך האָבּ נישט שלח די נביאים, און זיי זייַנען רוץ; איך האָבּ נישט דבר צו זיי, און זיי האָבּן נביאות געזאָגט. 22 און אויבּ זיי זייַנען עמד אין מייַן סוֹד, זאָלן זיי לאָזן שמע עַמִּי מייַנע דברים, און זאָלן זיי זיי שוב פוּן זייער דֶּרֶךְ הָרָה, און פוּן זייערע רֹעַ פון מעללים [מַעֲלָל]. 23 בין איך דען אן אלוקים פוּן קרב, אמר ה', און נישט אן אלוקים פוּן רָחוֹק? 24 צי קען זיך סתר איש אין מִסְתָּרִים [מִסְתָּר], אַז איך זאָל אים נישט ראה? אמר ה'. בין איך נישט מלא די הימלען און הָאָרֶץ? אמר ה'. 25 איך האָבּ שמע וואָס די נביאים אמר, די וואָס זאָגן נביאות אין מייַן שֵם שֶקֶר, אַזוי צו אמר: מיר האָט זיך געחלומט, מיר האָט זיך געחלומט! 26 עַד מָתי נאָך איז דען אין לֵב פוּן די נביאים וואָס זאָגן נביאות שֶקֶר, די נביאים פוּן דעם תָּרְמִית פוּן זייער לֵב 27 חשב זיי דען צו מאכן עַמִּי שכח מייַן שֵם מיט זייערע חלוֹמות וואָס זיי ספר איינער דעם אַנדערן, אַזוי ווי אבותם האָבּן שכח מייַן שֵם דורך בַּעַל? 28 דער נביא וואָס בּייַ אים איז אַ חלום, זאָל ספר אַ חלום, און דער וואָס מייַן דבר איז בּייַ אים, זאָל דבר מייַן דבר אֶמֶת. וואָס האָט תֶּבֶן צו בַּר? אמר ה'. 29 פאַרוואָר, מייַן דבר איז אַזוי ווי אֵש, אמר ה', און ווי אַ פַּטִּיש וואָס פּצץ סלע. 30 דעריבער הִנֵּה, איך בין קעגן די נביאים, אמר ה', וואָס גנבען מייַנע דברים איש פוּן זיין רֵעַ. 31 הִנֵּה, איך בין קעגן די נביאים, אמר ה', וואָס לקח זייער לשוֹן און נאם אַ נְאֻם. 32 הִנֵּה, איך בין קעגן די וואָס זאָגן נביאות פון חלוֹמות שֶקֶר, אמר ה', און ספר זיי, און תעה עַמִּי מיט זייערע שקָרים און מיט זייער פַחֲזוּת, ווען איך האָבּ זיי נישט שלח און זיי נישט צוה; און יעל זיי נישט יעל דעם דאָזיקן עם , אמר ה'. 33 און אַז דאָס דאָזיקע עם, אָדער דער נביא, אָדער כֹהן, וועט דיך אמר, אַזוי צו אמר: וואָס איז די משׂא פוּן ה'? זאָלסטו אמר צו זיי: וואָס איז די משׂא? אַז איך וועל אייַך נָטַש, אמר ה'. 34 און דער נביא, און דער כֹהן, און הָעָם, וואָס וועט אמר די משׂא פוּן ה', וועל איך זיך פקד יענעם איש און זייַן בּית. 35 אַזוי זאָלט איר אמר איש צו זייַן רֵעַ, און איש צו אחיו: וואָס האָט ה' עָנָה? און: וואָס האָט ה' דבר? 36 אָבּער משׂא פוּן ה' זאָלט איר מער נישט זכר וואָרעם אַ משׂא וועט ווערן פאַר איטלעכן זייַן אייגן דבר, ווייַל איר הפך די דברים פוּן דעם אלוקים חיים, ה' צבָאות אלוקינו. 37 אַזוי זאָלסטו אמר צום נביא: וואָס האָט דיר ה' ענה? און: וואָס האָט ה' דבר? 38 אָבּער אַז איר אמר די משׂא פוּן ה', דעריבּער, אַזוי האָט ה' אמר: ווייַל איר האָט אמר דאָס דאָזיקע דבר די משׂא פוּן ה', ווען איך האָבּ שלח צו אייַך, אַזוי צו אמר: איר זאָלט נישט אמר די משׂא פוּן ה', 39 דעריבּער הִנֵּה, איך נשה וועל אייַך נשה, און וועל נָטַש אייַך, און די עִיר וואָס איך האָבּ נתן אייַך און אבוֹתֵיכם, פוּן מייַן פנים. 40 און איך וועל בּרענגען אויף אייַך חרפּה עוֹלם, און כְּלִמּוּת עוֹלם, וואָס וועט נישט שכח ווערן.