ירמ18

1 דאָס דבר וואָס איז געווען צו יִרמיָהון פוּן ה', אַזוי צו אמר: 2 קוּם! און זאָלסט ירד צום בּית פוּן דעם יוֹצֵר, און דאָרטן וועל איך דיך השמיע [שמע] מייַנע דברים. 3 האָבּ איך ירד צום בּית פוּן דעם יוֹצֵר, און הִנֵּה ער עשׂה מְלָאכָה אויפן הָאָבְנַיִם [אֹבֶן]. 4 און אַז די כלי וואָס ער האָט עשׂה פוּן חֹמֶר איז שחת געוואָרן אין דער יָד פוּן דעם יוֹצֵר, האָט ער זי איבערגעמאַכט [שוב עשׂה] אין אַ כלי אחר, אַזוי ווי עס איז ישר אין די אויגן פוּן דעם יוֹצֵר צו עשׂה. 5 איז דאָס דבַר-ה' געווען צו מיר אַזוי צו אמר: 6 יכל איך דען נישט עשׂה מיט אייַך אַזוי ווי דער דאָזיקער יוֹצֵר, איר בּית ישׂראל? אמר ה'. הִנֵּה, ווי חֹמֶר אין דער יָד פוּן דעם יוֹצֵר, זייַט איר אין מייַן יָד, בּית ישׂראל . 7 רגע דבר איך אויף אַ גוֹי [אומה] און אויף אַ מַמְלָכָה, צו נתש און צו נתץ און צו אבד; 8 אָבּער אַז הגּוֹי ההוּא וואָס איך האָבּ אויף אים דבר, שוב זיך אום פוּן זייַן רעה, האָבּ איך נחם אויף דעם רָעָה וואָס איך האָבּ חשב אים צו עשׂה. 9 און רגע דבר איך אויף אַ גּוֹי [אומה] און אויף אַ מַמְלָכָה, צו בנה און צו נטע; 10 אָבּער אַז עס עשׂה וואָס איז הָרַע אין מייַנע אויגן, נישט צו שמע מייַן קוֹל, האָבּ איך נחם אויף הטוֹבה וואָס איך האָבּ אמר אים צו יטב. 11 און אצוּנד אמר נָא צו אִיש יהודה, און צו די יושבי ירושָלַיִם, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, איך יצר אויף אייַך רָעָה, און חשב אויף אייַך אַ מחשבה; שוב נָא אייַך אום אִיש פוּן זייַן דֶּרֶךְ הרעה, און יטב אייַערע דרכים און אייַערע מעללים. 12 אָבּער זיי אמר: נוֹאַש [יאש]! נייַערט נאָך אונדזערע מחשבוֹת [מחשבה] וועלן מיר הלך, און איטלעכער לויט דער שְרִירוּת פוּן זייַן לֵב הָרַע וועלן מיר עשׂה. 13 דעריבער האָט אַזוי אמר ה': שאל נָא בּייַ די גּוֹיִם, ווער האָט אַזוינס געהערט? שַעֲרוּרי מְאֹד האָט עשׂה די בְּתוּלָה ישׂראל. 14 וועט פוּן אַ צוּר פוּן שָׂדֶה דער שֶלֶג לבָנוֹן עזב ? וועט מַיִם זרים קרים נתש ווערן פוּן נוֹזְלים [נזל]? 15 וואָרעם עַמִּי האָט שכח מיר, צו שוא זיי קטר, און מע האָט זיי געמאכט כשל אין זייערע דרכים פוּן די שבילים [שְבִיל] עוֹלם צו הלך נתיבות [נתיבה] דרך נישט סלל, 16 צו שׂום זייער אֶרֶץ צו שַמָּה, א שְרִיקֹת עוֹלם; איטלעכער וואָס עבר איר פאַרבייַ וועט זיך שמם, און הנוּד [נוד] זייַן קאָפּ. 17 ווי מיט אַ רוּחַ-קָדִים וועל איך זיי פוץ פאַר דעם פייַנט; עֹרֶף און נישט פנים וועל איך ווייזן, אין יוֹם זייער אֵיד. 18 יאָ, זיי האָבּן אמר: הלך! לאָמיר חשב מחשבוֹת [מחשבה] קעגן יִמיָהון; וואָרעם די תוֹרה וועט נישט אבד פוּן דעם כֹהן, און די עצה פוּן דעם חכם, און דאָס דבר פוּן דעם נביא. הלך! און לאָמיר אים נכה מיט דער לשוֹן, און נישט הִקְשִיב [קשב] צו אַלע זייַנע דברים. 19 הִקְשִיב [קשב] צו מיר, ה', און שמע! צו דעם קוֹל פוּן מייַנע יָרִיב. 20 זאָל תּחת טוֹבה רעה שלם ווערן? וואָרעם זיי האָבּן כָּרָה אַ שוּחָה פאַר מייַן נפש. זכר! מיר צו עמד פאַר דיר, צו דבר טוֹבה אויף זיי, צו שוב דייַן חֵמָה פוּן זיי. 21 דעריבער נתן זייערע בָּנִים צום רָעָב, און הגּיר [נגר] זיי אין דער יד פוּן חֶרֶב; און זאָלן זייערע נָשִים שַכּוּל [בלייַבן אָן בָּנִים], און זייַן אַלמנות, און זייערע אנשים זאָלן זייַן הרוגים [הרג] פוּן מָוֶת, זייערע בַּחוּרִים, נכה פוּן חֶרֶב אין מלחמה. 22 זאָל זיך שמע אַ זעקה פוּן זייערע בּתּים, ווען דו וועסט בּרענגען אויף זיי פִּתְאֹם אַ גְּדוּד; וואָרעם זיי האָבּן כָּרוּ אַ שוחה מיך צו לכד, און פּחים [פַּח] טָמַן פאַר מייַנע רגלים . 23 און דו, ה', ידע זייער אַלע עצה מיך צו מות; נישט תּכפּר [כּפּר] זאָלסטו זייער עוון, און נישט המחה [מחה] זאָלסטו זייער חַטָּאת פוּן פאַר דיר, און זאָלן זיי כשל ווערן פאַר דיר; אין צייַט פוּן דייַן אף אִשָּה זיך מיט זיי.