ירמ16

1 און דאָס דבר ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 זאָלסט דיר נישט לקח קיין אִשָּה, און נישט האָבּן קיין בָּנִים און קיין בָּנוֹת אין דעם מקוֹם הזה. 3 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר אויף די בָּנִים און אויף די בָּנוֹת היּלּוֹדים אין דעם מקוֹם הזה, און אויף זייערע אמּוֹת וואָס האָבּן זיי ילד, און אויף זייערע אֲבוֹת וואָס האָבּן זיי ילד אין הָאָרֶץ הזֹאת: 4 טויטן פוּן תַּחֲלֻאִים וועלן זיי מות; נישט יספד [ספד] און נישט יקבר וועלן זיי ווערן, ווי דֹּמֶן אויפן פּני האדמה וועלן זיי זייַן; און פוּן חֶרֶב און פוּן רָעָב וועלן זיי כלה ווערן; און זייערע נְבֵלָה וועלן זייַן מַאֲכָל פאַרן עוֹף הַשָמָיִם, און פאַר דער בּהמה פוּן הָאָרֶץ. 5 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: זאָלסט נישט בוא אין בּית מַרְזֵחַ, און זאָלסט נישט הלך צו ספד, און זאָלסט זיי נישט נָד [נוד], וואָרעם איך האָבּ אסף מייַן שלום פוּן דעם דאָזיקן עם , אמר ה', די חֶסֶד, און די רחמים. 6 און גְדֹלים און קְטַנִּים וועלן מות אין הָאָרֶץ הזֹאת; נישט זיי וועלן קבר ווערן, און נישט מע וועט ספד נאָך זיי, און נישט מע וועט זיך התגדד [גדד], און נישט מע וועט זיך נקרח [קרח] נאָך זיי; 7 און נישט מע וועט פּרס פאַר זיי אין אַבֵלות, זיי צו נחם עַל מֵת, און נישט מע וועט זיי יַשְקוּ [שקה] כּוֹס תנחוּמים נאָך אָבִיו און נאָך אִמּוֹ. 8 און אין בּית מִשְתֶּה זאָלסטו נישט בוא, צו ישב מיט זיי, צו אכל און צו שתה. 9 וואָרעם אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: הִנֵּה, איך משבּית [שבת] אין דעם מקוֹם הזה פאַר אייַערע אויגן און אין אייַערע ימים דעם קוֹל שָׂשׂוֹן און דעם קוֹל שׂמחה, דעם קוֹל חתן און דעם קוֹל כּלה. 10 און עס וועט זייַן, אַז דו וועסט נגד צו דעם דאָזיקן עם כּל הדברים האֵלֶּה, און זיי וועלן אמר צו דיר: פאַר וואָס האָט ה' דבר אויף אונדז דאָזיקע כּל הרעה הגדוֹלה, און וואָס איז עֲוֹנֵנוּ, און וואָס איז חַטָּאתֵנוּ וואָס מיר האָבּן חטא צו ה' אֱלֹקֵינוּ? 11 זאָלסטו אמר צו זיי: עַל אֲשֶר אבוֹתֵיכם האָבּן מיך עזב , אמר ה', און זיי זייַנען הלך נאָך אלוקים אחרים, און האָבּן זיי עבד, און זיך שחה צו זיי, און מיך האָבּן זיי עזב, און מייַן תוֹרה האָבּן זיי נישט שמרוּ [שמר]. 12 און איר האָט נאָך רעע צו עשׂה פוּן אבוֹתֵיכם, און הִנֵּה הלך איר איטלעכער נאָך דער שרִירוּת פוּן זייַן לֵב הָרַע, מיך נישט צו שמע. 13 דעריבער וועל איך אייַך הֵטִיל [טול] פוּן הָאָרֶץ הזֹאת אין הָאָרֶץ וואָס נישט איר און נישט אבוֹתֵיכם האָבּן ידע, און איר וועט דאָרטן עבד אלוקים אחרים יוֹמָם וָלַיְלָה; וואָרעם איך וועל אייַך נישט נתן קיין חֲנִינָה. 14 פאַרוואָר, הִנֵּה ימים באים, אמר ה', און עס וועט מער נישט אמר ווערן: חי ה' וואָס האָט העלה די בּני-ישׂראל פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם! 15 נייַערט: חי ה' וואָס האָט העלה [עלה] די בּני-ישׂראל פוּן אֶרֶץ צפון און פוּן כּל ארצוֹת וואָס ער האָט זיי הִדּיחַ [נדּח] אַהין! און איך וועל זיי שוב אויף זייער אדמה וואָס איך האָבּ נתן אבותם. 16 הִנֵּה, איך שלח נאָך דיגים [דוג] רבּים, אמר ה', און זיי וועלן זיי דוג; און דערנאָך וועל איך שלח נאָך צַיָּדים [צַיָּד] רבּים, און זיי וועלן זיי צוד פוּן כּל הַר, און פוּן כּל גבעה, און פוּן די נָקִיק פוּן די סלעים [סלע]. 17 וואָרעם מייַנע אויגן זייַנען אויף אַלע זייערע דרכים, נישט סתר זייַנען זיי פוּן פאַר מיר, און נישט נצפן [צפן] איז זייער עוון פוּן אַקעגן מייַנע אויגן. 18 און איך וועל צוערשט שלם משנה זייער עוון און זייער חַטָּאת, פאַר וואָס זיי האָבּן חלל מייַן אֶרֶץ מיט די נבֵלות פוּן זייערע שקּוּצים און זייערע תוֹעֲבֹת האָבּן מלא מייַן נחלה. 19 ה', מייַן עז און מייַן מָעוֹז, און מייַן מָנוֹס אין יוֹם צרה צו דיר וועלן גּוֹיִם בוא פוּן די אֶפֶס אֶרֶץ, און וועלן אמר: נאָר שֶקֶר האָבּן נחל אבוֹתֵינוּ, הֶבֶל וואָס אין זיי איז קיין הוֹעיל [יעל] נישטאָ. 20 קען אדם זיך עשׂה אלוקים, אַז זיי זייַנען קיין אלוקים נישט? 21 פאַרוואָר, הִנֵּה, איך מאַך זיי ידע, דאָס מאָל וועל איך זיי מאַכן ידע מייַן יָד און מייַן גבוּרה, און זיי וועלן ידע אַז מייַן שֵם איז ה'.