ירמ11

1 דאָס דבר וואָס איז געווען צו יִרמיָהון פוּן ה', אַזוי צו אמר: 2 שמע! די דברים פוּן דעם דאָזיקן בְּרִית , און איר זאָלט דבר צו די אִיש יהודה, און צו די יושבי ירושָלַיִם; 3 און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקֵי ישׂראל: אָרוּר [ארר] דער אִיש וואָס וועט נישט שמע די דברים פוּן דעם דאָזיקן בְּרִית, 4 וואָס איך האָבּ צוה אבוֹתֵיכם אין דעם יוֹם וואָס איך האָבּ זיי הוֹצִיאִי פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם, פוּן דעם כּוּר הבּרזל, אַזוי צו אמר: שמע! צו מייַן קוֹל; און איר זאָלט זיי עשׂה אַזוי ווי אַלע וואָס איך צוה אייַך: און איר וועט מיר זייַן צוּם עַם , און איך וועל אייַך זייַן צוּם אלוקים: 5 כדי מקיים [צו קום] די שבועה וואָס איך האָבּ שבע אבוֹתֵיכם, זיי צו נתן אֶרֶץ וואָס זוב מיט חָלָב און דבש, אַזוי ווי עס איז היום הזה. האָבּ איך ענה און אמר: אָמֵן, ה'! 6 און ה' האָט צו מיר אמר: קרא! כּל הדברים הָאֵלֶּה אין די ערים פוּן יהודה, און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם, אַזוי צו אמר: שמע! די דברים פוּן דעם דאָזיקן בְּרִית , און איר זאָלט זיי עשׂה. 7 וואָרעם העיד [עוד] האָבּ איך עוד אבוֹתֵיכם פוּן דעם יוֹם וואָס איך האָבּ זיי עלה פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם, בּיז אויף היום הזה, צו שכם און צו עוד, אַזוי צו אמר: שמע! צו מייַן קוֹל. 8 אָבּער זיי האָבּן נישט שמע , און נישט נטה זייער אוזנַיִם, און זיי זייַנען הלך איטלעכער אין דער שרִירוּת פוּן זייער לֵב הָרַע; דעריבער איך האָבּ געבראַכט אויף זיי כּל דִּבְרֵי הַבְּרִית הזֹאת , וואָס איך האָבּ זיי צוה צו עשׂה, און זיי האָבּן נישט עשׂה. 9 און ה' האָט צו מיר אמר: אַ קֶשֶר איז מצא זיך בּייַ די אִיש יהודה, און בּייַ די יושבי ירושָלַיִם. 10 זיי האָבּן זיך שוב צו די עֲוֹנוֹת פוּן אֲבוֹתָם הרִאשוֹנים, וואָס האָבּן מֵאֵן צו שמע מייַנע דברים; און זיי זייַנען הלך נאָך אלוקים אחרים זיי צו עבד; הֵפֵר [פרר] האָבּן דאָס בּית ישׂראל און דאָס בּית יהודה מייַן בְּרִית וואָס איך האָבּ כרת מיט אבותם. 11 דעריבער האָט ה' אַזוי אמר: הִנֵּה, איך ברענג אויף זיי רָעָה וואָס זיי וועלן פוּן אים נישט יכל צו יצא, און זיי וועלן זעק צו מיר, און איך וועל נישט שמע צו זיי. 12 און די ערים פוּן יהודה און די יוֹשְבֵי ירושָלַיִם וועלן הלך און וועלן זעק צו די אלוקים וואָס זיי קטר צו זיי, אָבּער ישע וועלן זיי זיי נישט ישע, אין דער צייַט פוּן זייער רָעָה. 13 וואָרעם אַזוי ווי די מִסְפַּר פוּן דייַנע ערים זייַנען דייַנע אלוקים, יהודה, און אַזוי ווי די מִסְפַּר פוּן די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם האָט איר שׂום מזבּחוֹת צו בֹּשֶׁת, מזבּחוֹת פאַר קטר צו בּעל. 14 און, דו, זאָלסט נישט פלל פאַר דעם דאָזיקן עם , און נישט נשׂא רִנָּה און תפילה פאַר זיי. וואָרעם איך שמע נישט צו בעת זיי קרא צו מיר פוּן וועגן זייער רָעָה. 15 וואָס איז מייַן יָדִיד אין מייַן בּית [בּית המקדש], אַז זי עשׂה המזמּה הרבּים? און זאָל דורך בּשׂר קֹדֶש דאָס עבר ווערן פוּן דיר? אַז בּייַ דייַן רעה, דעמאָלט פרייסטו [עלז] זיך. 16 אַ איילבערטבוים , רַעֲנָן און שיין מיט פּרי תֹאַר, האָט ה' קרא דייַן שֵם; אָבּער מיט קוֹל הֲמוּלָּה גָדֹלָה האָט ער הִצִּית [יצת] אֵש דערויף, און זייַנע דָּלִית וועלן רעע ווערן. 17 וואָרעם ה' צבָאות, וואָס האָט דיך נטע , האָט דבר רָעָה אויף דיר, פוּן וועגן דער רעה פוּן בּית ישׂראל און בּית יהודה, וואָס זיי האָבּן בּייַ זיך עשׂה מיך צו כעס מיט קטר צו בּעל. 18 און ה' האָט מיך געלאָזט ידע, און איך ידע ; דעמאָלט האָסטו מיר באוויזן זייערע מעללים . 19 און איך בין געווען ווי אַ כבשׂ אַלּוּף, וואָס ווערט צו דער טבח יבל ; און איך האָבּ נישט ידע אַז זיי חשב אויף מיר מחשבות: לאָמיר שחת דעם עֵץ מיט זייַן לחם, און אים כרת פוּן אֶרֶץ חיים , אַז שמוֹ זאָל מער נישט זכר ווערן. 20 און דו ה' צבָאות וואָס משפטסט [שפט] צֶדֶק, וואָס פרוווסט [בחן] די כִּלְיָה און דאָס לֵב, לאָמיך ראה דייַן נקמה אויף זיי, וואָרעם צו דיר האָבּ איך גלה מייַן ריב. 21 דעריבער האָט ה' אַזוי אמר אויף די אַנְשֵי עַנָתוֹת וואָס בקש דייַן נפש , אַזוי צו אמר: זאָלסט נישט נביאות זאָגן אין שֵם ה', כדי זאָלסט נישט מות פוּן אונדזער יָד; 22 דעריבער האָט ה' צבָאות אַזוי אמר: הִנֵּה, איך פקד מיט זיי; די בַּחוּרִים וועלן מות פוּן חֶרֶב, זייערע בָּנִים און זייערע בָּנוֹת וועלן מות פוּן רָעָב. 23 און קיין שְאֵרִית היה נישט פוּן זיי, וואָרעם איך ברענג רָעָה אויף די אַנְשֵי עַנָתוֹת, דאָס שָנָה פוּן זייער פְּקֻדָּה.