ירמ10

1 שמע! דאָס דבר וואָס ה' האָט אויף אייַך דבר, איר בּית ישׂראל: 2 אַזוי האָט אמר ה': דעם דֶּרֶךְ הַגּוֹיִם זאָלט איר זיך נישט למד, און פאַר די אֹתוֹת פוּן שָמַיִם זאָלט איר זיך נישט חתת, ווייַל די גּוֹיִם חתת זיך פאַר זיי. 3 וואָרעם די חֻקּוֹת פוּן די אומות, דאָס איז הֶבֶל; וואָרעם עס איז אַ האָלץ וואָס מע האָט פוּן וואַלד כרת, דאָס מַעֲשֵׂה פוּן ידים פוּן חָרָש מיט דער מַעֲצָד. 4 מיט כֶּסֶף און מיט זָהָב יפּה מען עס, מיט מַסְמֵר און מיט מַקֶּבֶת חזק מען עס, עס זאָל זיך נישט הפיק. 5 ווי אַ תֹמֶר אין אַ מִקְשָה זייַנען זיי, און זיי קענען נישט דבר; נשׂא מוזן זיי נשׂא ווערן, ווייַל זיי קענען נישט צעד. איר זאָלט נישט ירא האָבּן פאַר זיי, וואָרעם זיי קענען נישט רעע און אויך יטב איז נישטאָ אין זיי. 6 נישטאָ דייַן גלייַכן, ה', גָדוֹל ביסטו, און גָדוֹל איז דייַן שֵם אין גבורה. 7 ווער זאָל דיך נישט ירא, מֶלֶךְ הַגּוֹיִם? פאַרוואָר, צו דיר יאר, וואָרעם צווישן כּל חַכְמֵי הַגּוֹיִם, און אין אַלע זייער מלוכה, מֵאֵין דייַן גלייַכן. 8 און אַלע אין אחד זייַנען זיי בּער און כּסל; אַ מוּסַר הֲבָלִים, אַ האָלץ איז דאָס. 9 כֶּסֶף מְרֻקָּע [רקע] פוּן תַרשיש געבראַכט, און זָהָב פוּן אויפָז, די מַעֲשֵׂה פוּן אַ חָרָש, און פוּן אַ יד פוּן צוֹרֵף; בלאָ און פורפל איז זייער לבוש, די מַעֲשֵׂה פוּן חֲכָמִים זייַנען זיי אַלע. 10 אָבּער ה' איז אלוקים אמת; ער איז אלוקים חיים, און דער מֶלֶךְ עוֹלָם; פוּן זייַן קֶצֶף רעש הָאָרֶץ, און גּוֹיִם קענען נישט הכיל [כול] זייַן זעם . 11 אַזוי זאָלט איר אמר צו זיי: אלהיּא די שמיּא וארקא לא עבדוּ יאבדוּ מארעא וּמן תחוֹת שמיּא אלּה. 12 ער האָט עשׂה אֶרֶץ מיט זייַן כוֹחַ, כון די תֵּבֵל מיט זייַן חכמה , און מיט זייַן תְּבוּנָה די הימלען נטה. 13 בּייַם קוֹל פוּן זייַן דונערן ווערט אַ הֲמוֹן פוּן מַיִם אין שָמַיִם; און ער עלה אויף נָשִׂיא פוּן עק פוּן הָאָרֶץ; ער עשׂה בליצן צום מָטָר, און יצא פוּן זייַנע אֹצְרֹת [אוצר] דעם ווינט [רוּחַ]. 14 כּל אדם איז בּער, אָן דַעַת, איטלעכער צוֹרֵף ווערט צו בוש פוּן דעם פֶּסֶל; וואָרעם שֶקֶר איז זייַן נסך [מַסֵּכָה], און קיין רוּחַ איז אין זיי נישטאָ . 15 הֶבֶל זייַנען זיי, מַעֲשֵׂה פוּן תַּעְתֻּעִים; אין דער צייַט פוּן זייער פְּקֻדָּה וועלן זיי אבד. 16 נישט ווי די דאָזיקע איז דער חלק פוּן יעקב; וואָרעם ער איז דער יוֹצֵר הכֹּל, און ישׂראל איז דער שבט פוּן זייַן נחלה; ה' צבָאות איז שמוֹ . 17 אסף! פוּן הָאָרֶץ דייַן כִּנְעָה [פאַר גלות], דו וואָס ישב אין מָצוֹר. 18 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, איך קלע דאָס יושבי הָאָרֶץ בּפּעם הזֹאת, און וועל זיי צרר, כדי זיי ווערן מצא. 19 אוֹי לִי אויף מייַן שֶבֶר! נחלה [חלה] אין מייַן מַכָּה! און איך האָבּ אמר: אָבּער חֳלִי איז דאָס, און איך וועל זי נשׂא. 20 מייַן אֹהֶל איז שדד, און אַלע מייַנע מֵיתָר זייַנען נִתַּק, מינע בָּנִים זייַנען יצא פוּן מיר און זייַנען ניאָט. נישטאָ ווער זאָל נטה ווידער מייַן אֹהֶל, און ווער זאָל קום מייַנע יריעֹת [יריעה]. 21 וואָרעם בּער זייַנען די רֹעִים , און ה' האָבּן זיי נישט דרש; דעריבער האָבּ זיי נישט שׂכל, און זייער כּל מַרְעִית איז פוץ געוואָרן. 22 הִנֵּה! קוֹל שמוּעָה בוא! און אַ רַעַש גדוֹל פוּן אֶרֶץ צפון, צו שׂום די ערים פוּן יהודה שְמָמָה, אַ מָעוֹן פוּן תַּנִּים [תַּן]. 23 איך ידע, ה', אַז נישט בּייַם אדם איז זייַן דֶּרֶךְ, נישט בּייַם אִיש וואָס הֹלֵך צו כון זייַן צַעַד. 24 יִסּר! מיך, ה', אָבּער מיט מִשְפָּט, נישט אין דייַן אף, כדי זאָלסט מיך נישט המעיט [מעט]. 25 שפך דייַן חֵמָה אויף די גּוֹיִם וואָס ידע דיך נישט, און אויף די משפחות וואָס קרא נישט דייַן שֵם, וואָרעם אכל האָבּן זיי יעקב, יאָ, אים אכל און אים כלה, און זייַן נָוֶה שמם.