ישע8

1 און ה' האָט צו מיר אמר: לקח! דיר אַ גִּלָיוֹן גדוֹל, און כתב אָן דערויף מיטן חֶרֶט פוּן אֱנוֹש: למהר שלל חש בּז. 2 און איך זאָל מיר עוד עדים נאמנים, אורִיה דעם כהן, און זכַריהו בּן יבֶרֶכיָהון. 3 און איך האָבּ קרב צו דער נביאָה, און זי איז הרה געוואָרן, און האָט ילד בּן. און ה' האָט צו מיר אמר: קרא שמוֹ : מַהֵר-שָלָל-חָש-בּז. 4 וואָרעם איידער דער נער וועט ידע צו קרא טאטע [אָבִי] און מאַמע [אמִּי], וועט מען נשׂא דעם חיל דמשק און דעם שלל פוּן שומרון פאַר מלך אשור. 5 און ה' האָט נאָך ווידער צו מיר דבר, אַזוי צו אמר: 6 ווייַל דאָס דאָזיקע עם האָט מאס מֵי השִלוֹחַ וואָס הלך אַט, און זיך משוש אין רצין און בּן רמַליָהון, 7 דעריבּער הִנֵּה, אֲדֹנָי ברענגט אויף זיי די מֵי הנהר עצוּם און רבּים -- מלך אשור מיט זייַן כּל כבוד, און ער וועט עלה איבּער זייַנע כּל אָפִיק, און הלך איבּער זייַנע כּל גָּדָה; 8 און ער וועט חלף דורך יהודה, און שטף וועט ער און עבר ביזן האַלדז וועט ער נגע, און די מֻטָה פוּן זייַנע כּנפים [כנף] וועלן מלא די ברייט פוּן דייַן אֶרֶץ, עִמָּנוּ אֵ-ל ! 9 רעע! איר עמים, אָבער איר וועט חתת ווערן; יאָ, אזן! כּל אֶרֶץ מרחק; אזר! אייַך, אָבער איר וועט חתת ווערן; אזר! אייַך, אָבער איר וועט חתת ווערן. 10 עוץ! עצה, און זי וועט פרר ווערן, דבר! אַ דבר, און זי וועט נישט קום, וואָרעם עִמָּנוּ אֵ-ל! 11 וואָרעם אַזוי האָט אמר ה' צו מיר מיט יָד חזקה, און ער האָט מיך יסר, נישט צו הלך אין דֶּרֶךְ העם הזה, אַזוי צו אמר: 12 איר זאָלט נישט אמר קֶשֶר אויף כּל וואָס דאָס דאָזיקע עם אמר קֶשֶר, און זייַן מוֹרָא זאָלט איר נישט ירא האָבּן, און נישט העריץ [ערץ]. 13 ה' צבָאות, אים זאָלט איר קדש, און ער זאָל זייַן אייַער מוֹרָא, און ער אייַער מעריץ [ערץ]. 14 און ער וועט זייַן פאַר אַ מקדש, אָבער אויך פאַר אַן אֶבֶן נֶגֶף, און פאַר אַ צוּר פוּן מכשוֹל , פאַר ביידע בּתּים פוּן ישׂראל; פאַר אַ פּח און פאַר אַ מוֹקֵש פאַר דעם יושבי ירושלים. 15 און רבּים צווישן זיי וועלן כשל ווערן, און נפל און שבר ווערן, און נוקש [יקש] און לכד ווערן. 16 צרר! די תּעוּדה, חתם! תּוֹרָה צווישן מייַנע לערנער! 17 און איך וועל חכה אויף ה' וואָס סתר זייַן פנים פוּן בּית יעקב, און וועל קוּה צו אים. 18 הִנֵּה! בין איך און די ילדים וואָס ה' האָט מיר נתן פאַר אֹתוֹת און מופתים אין ישׂראל פוּן מיט ה' צבָאות וואָס שכן אויף הַר צִיון. 19 און אַז זיי וועלן אמר צו אייַך: דרש! בּייַ די אֹבוֹת [אוֹב] און בּייַ די ידּעֹנים [ידעֹני] וואָס צפף און וואָס הגה, דאַרף נישט אַן עם דרש בּייַ אלוקיו? דרש פאַר די חיים בּייַ די מתים? 20 צו תּוֹרָה און צו תּעוּדה! אמנם, אויבּ זיי וועלן נישט אמר אַזוי ווי דאָס דאָזיקע דבר, עס איז ווייל זיי האָבּן נישט קיין שַחַר. 21 און וועט זיי עבר דורך דאַנען נקשה [קשה] און רָעֵב און עס וועט זייַן, אַז ער וועט רעב, וועט ער קצף, און וועט קלל זייַן מלך און אלוקיו; און ער וועט זיך פנה למעלה, 22 און וועט נבט צו אֶרֶץ, און הִנֵּה! צָרָה און חֹשֶךְ, מוּעָף צוּקָה און אין אֲפֶלָה מנדּח . 23 וואָרעם נישטאָ קיין מעוף ווערן בּייַ דעם וואָס מוּצָק צו זי; צייַט הָרִאשוֹן האָט ער קלל דער אֶרֶץ זבולון און אֶרֶץ נפתלי, אָבער דער לעצטער צייַט וועט ער כבד דֶּרֶךְ ים, פוּן יענער זייַט ירדן, אין דער גְּלִיל פוּן די גּוֹיִם .