ישע57

1 דער צַדִּיק אבד, און קיין אִיש שׂום נישט צום לֵב, און אנשי חסד ווערן אסף, און קיינער נישט האָט בּינה, אַז פוּן בּייזיין פוּן דער רָעָה איז אסף געוואָרן דער צַדִּיק. 2 ער בוא צו שלוֹם; אויף זייערע משכּבות זיי נוח, די וואָס זייַנען הלך אין זייער נָכֹחַ. 3 און איר קרב אַהער, בני עוֹנֵן [ענן], זֶרַע פוּן מנאף [נאף] און אַ זונה. 4 אויף וועמען איר התענּג [ענג]? אויף וועמען רחב איר? אויף דאָס פֶּה ארך איר לשוֹן? אמנם, איר זייַט ילדי פֶּשַע, זֶרַע פוּן שכב, 5 איר וואָס חמם אייַך צווישן די אייַכנביימער [אַיִל], אונטער כּל עֵץ רַעֲנָן; וואָס שחט די ילדים אין די נחלים [נחל], אונטער די סעפי [סעיף] סלעים. 6 צווישן די גלאטע שטיינער פוּן נחל איז דייַן חלק, זיי, זיי זייַנען דייַן גורל; צו זיי אויך האָסטו שפך נֶסֶךְ, האָסטו עלה מנחה. זאָל איך וועגן דעם זיך נחם? 7 אויף אַ הויכן און נשׂא הַר האָסטו דייַן מִשְכָּב שׂום; אַהין אויך בּיסטוּ עלה זבח צו זבח. 8 און הינטער דער דֶּלֶת און דעם מזוּזה האָסטו שׂום דייַן זִכְרוֹן, וואָרעם פוּן מיר בּיסטוּ גלה און עלה; האָסט רחב דייַן מִשְכָּב, און האָסט דיר כרת [בְּרִית] מיט די וואָס דו האָסט זייער מִשְכָּב אהבה געהאַט, זייער יָד חזה. 9 און ביסט שור צום מלך מיט שֶמֶן, און האָסט רבה דייַנע רִקּוּחַ; און האָסט שלח דייַנע צִיר בּיז אין דער רחק, און בּיז אין שְאוֹל שפל. 10 פוּן דייַנע רב דרך בּיסטוּ יגע געוואָרן, אָבער האָסט נישט אמר: פאַרפאַלן! חיה אין דייַן יָד האָסטו מצא, דעריבּער האָסטו זיך נישט חלה. 11 און פאַר וועמען האָסטו זיך דאג און ירא געהאַט, אַז דו זאָלסט זיך כזב? אַז אָן מיר האָסטו נישט זכר, נישט שׂום זיך צום לֵב; אמנם, איך חשה, און פוּן עוֹלָם אָן, דעריבּער האָסטו נישט ירא פאַר מיר. 12 וועל איך נגד דייַן צדקה, און דייַנע מעשים, זיי וועלן דיר נישט יעל. 13 ווען דו זעק, לאָזן דייַנע קִבּוּץ [פוּן אֱלִילִים] דיך נצל ; אָבער זיי אַלעמען וועט דער ווינט נשׂא, וועט אַ הבל לקח; און דער וואָס חסה זיך אין מיר וועט נחל אֶרֶץ, און יַרשען מייַן הַר קדש. 14 און ער וועט אמר: סלל, סלל, פנה דעם דֶּרֶךְ, רום! די מִכְשוֹל פוּן דעם דֶּרֶךְ פוּן עַמִּי. 15 וואָרעם אַזוי אמר דער רום און נשׂא, דער וואָס שֹׁכֵן עַד, און קָדוֹש שמוֹ : אין מָרוֹם און קָדוֹש איך שכן, און אויך בּייַם נדכּא [דכּא] און שָפָל אין רוּחַ, צו חיה דאָס רוּחַ פוּן שפלים, און צו חיה דאָס לֵב פוּן נדכּאים [דכא]. 16 וואָרעם נישט לְעוֹלָם איך ריב, און נישט לנצח איך זייַן קצף; וואָרעם דער רוּחַ וואָס עטף זיך פאַר מיר, און די נשמות האָבּ איך עשׂה. 17 פאַר דער עוון פוּן זייַן בֶּצַע האָבּ איך קצף, און אים נכה, מיך סתר און איך איז געווען קצף, ווייַל ער איז שוֹבָב הלך אין דֶּרֶךְ פוּן זייַן לֵב. 18 איך האָבּ ראה זייַנע דרכים, אָבער איך וועל אים רפא , און וועל אים הנחה [נחה], און וועל שלם נחמות צו אים און זייַנע אבלים. 19 איך בּרא נִיב שׂפתים: שלום, שלום צום רחוֹק און צום קרוֹב! אמר ה', און איך וועל אים רפא . 20 אָבער די רשָעים זייַנען ווי ים גרש, וואָס קען זיך נישט שקט, און זייַנע מַיִם גרש רֶפֶש און טיט. נישטאָ קיין שלום, אמר אֱלֹקָי, פאַר די רשָעים.