ישע52

1 עור דיך, עור דיך, לבש אָן דייַן עֹז, צִיון; לבש אָן דייַנע בגדים פוּן תּפארת, ירושלים, דו עִיר הקּוֹדֶש; וואָרעם מער ווידער וועט נישט בוא אין דיר אַן עָרֵל און טָמֵא. 2 התנער [נער] דיך פוּן עָפָר, קום! דיך, ישב דיך, ירושלים; התפּתח [פּתח] דיר די מוֹסֵר פוּן דייַן האַלדז, שָבִי בַּת צִיון. 3 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר: אומזיסט [חִנָּם] זייַט איר מכר געוואָרן, און נישט פאַר כֶּסֶף וועט איר גאל ווערן. 4 וואָרעם אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': קיין מִצרַיִם האָט ירד עַמִּי צוערשט, דאָרטן צו גור, און אשור האָט אים פאַר גאָרנישט געדריקט [עשק]. 5 און אַצונד, וואָס האָבּ איך דאָ, אמר ה', ווען עַמִּי איז לקח געוואָרן פאַר אומזיסט? זייַנע מֹשלים ילל זיך, אמר ה', און תמיד כּל היוֹם ווערט מייַן שֵם נאץ. 6 דעריבּער וועט עַמִּי ידע מייַן שֵם; אמנם, אין יום ההוא אַז אני הוּא וואָס דבר; דאָ בין איך. 7 ווי שיין זייַנען אויף די הָרִים די רגלים פוּן מְבַשֵׂר וואָס אַרויסגעבן שלום, וואָס מבּשׂר [ברענגען די נייַעס] וואס איז טוֹב, וואָס לאָזט שמע ישוּעה: וואָס אמר צו צִיון: אלֹקֶיךָ מָלַךְ . 8 קוֹל דייַנע וועכטער [צפה] נשׂא זייער קוֹל, זיי רנן אין איינעם, וואָרעם אויג אין אויג ראה זיי ווי ה' שוב זיך אום קיין צִיון. 9 פצח, רנן אין איינעם, איר חורבות פוּן ירושלים, וואָרעם ה' האָט נחם זייַן עם , ער האָט גאל ירושלים. 10 ה' האָט חשׂף זייַן זרוֹעַ הקדושה פאַר די אויגן פוּן כּל הגּוֹיִם, און כּל עקן פוּן אֶרֶץ וועלן ראה די ישועה פוּן אלוקינו. 11 סור אייַך, סור אייַך, יצא פוּן דאָרטן, טָמֵא זאָלט איר נישט נגע; יצא! פוּן איר מיט, ברר אייַך, איר וואָס נשׂא די כלים פוּן ה'! 12 אמנם, נישט אין חפזוֹן וועט איר יצא, און נישט אין מְנוּסָה וועט איר הלך; וואָרעם אייַך פארויס הלך ה' און אייַך מְאַסּף אֱלֹקֵי ישׂראל. 13 הִנֵּה, שׂכל וועט מייַן עֶבֶד זייַן, ער וועט רום זייַן און נשׂא ווערן און זייַן גבה מְאֹד. 14 אַזוי ווי רבּים האָבּן שמם אויף דיר, אַזוי מִשְחַת, אַזוי פיל אַזוי, מער ווי אִיש איז געווען זייַן מראה, און זייַן תֹּאַר מער ווי בּני אָדָם; 15 אַזוי וועט ער נזה גּוֹיִם רבּים, מלכים וועלן קפץ זייער פֶּה פאַר אים; וואָרעם וואָס זיי איז נישט נגד געוואָרן, וועלן זיי ראה, און וואָס זיי האָבּן נישט שמע וועלן זיי התבּוֹנָנוּ [בין].