ישע51

1 שמע! מיר צו, איר וואָס רדף זיך נאָך צֶדֶק, איר וואָס בקש ה': נבט! אויף דעם צוּר פוּן וואַנען איר זייַט חצב, און אויף דער מַקֶּבֶת בּוֹר פוּן וואַנען איר זייַט נקר; 2 נבט! אויף אברהם אֲבִיכֶם, און אויף שרהן וואָס האָט אייַך חול ; הגם איינער, האָבּ איך אים קרא, כדי איך זאָל אים ברך , און זאָל אים רבה. 3 אמנם, ה' נחם צִיון, ער נחם כּל אירע חורבות; ער שׂום אין איר מדבר ווי עֵדֶן און איר ערבה ווי גַן ה'; שׂשׂוֹן און שׂמחה ימצא [מצא] אין איר, תוֹדָה און קוֹל זִמְרָה. 4 קשב! צו מיר, עַמִּי , און אזן צו מיר, מייַן לְאוֹם, וואָרעם תּוֹרה וועט יצא פוּן מיר, און מייַן מִשְפָּט וועל איך צום אוֹר פוּן די עַמִּים רגע. 5 קָרוֹב איז מייַן צֶדֶק, יצא איז מייַן ישע, און מייַנע זרוֹעַ וועלן שפט די עַמִּים; די אִיִּים וועלן קוה אויף מיר, און אויף מייַן זרוֹעַ וועלן זיי יחל. 6 נשׂא! צו די הימלען אייַערע אויגן, און נבט אויף הָאָרֶץ פוּן אונטן, וואָרעם די הימלען ווערן ווי עָשָן נמלח [מלח], און הָאָרֶץ וועט ווי אַ בגד בּלה, און אירע יוֹשבים וועלן ווי כֵּן מות; אָבער מייַן ישוּעה וועט זייַן לְעֹלָם, און מייַן צֶדֶק וועט נישט חתת ווערן. 7 שמע! מיר צו, איר וואָס ידע צֶדֶק, עַם וואָס מייַן תּוֹרה איז אין זייער לֵב: איר זאָלט נישט ירא האָבּן פאַרן חֶרְפַּה פוּן אֱנוֹש, און פאַר זייערע גִּדֻּפִים זאָלט איר נישט זייַן חתת. 8 וואָרעם אַזוי ווי אַ בגד וועט זיי עָש אכל, און אַזוי ווי צֶמֶר וועט זיי דער סָס אכל, אָבער מייַן צֶדֶק וועט היה לְעֹלָם, און מייַן ישוּעה אויף דָור-דורות. 9 עור דיך, עור דיך, לבש דיך מיט עֹז, דו זרוֹעַ פוּן ה'; עור דיך ווי אין די יְמֵי קֶּדֶם, אין די דורות עוֹלָמִים. בּיסטוּ נישט דער וואָס האָט החציב [חצב] רַהַב, וואָס האָט חולל די תַּנִין? 10 בּיסטוּ נישט דער וואָס האָט החריב [חרב] דעם ים, הַמָּיִם פוּן דעם תהוֹם רַבָּה; וואָס האָט שׂום די טיפענישן פוּן ים פאַר אַ דֶּרֶךְ, פאַר די גְּאוּלִים צו עבר? 11 און די דערלייזטע [פדה] פוּן ה' זאָלן זיך שוב , און בוא קיין צִיון מיט רִנָּה, און שִמחה עוֹלָם זאָל זייַן אויף זייער קאָפּ; שָשון און שִמחה זאָל זיי נשׂג, נוס זאָלן יָגוֹן און זיפצעניש. 12 איך, איך בין אייַער טרייסטער [נחם]; ווער בּיסטוּ, זאָלסט ירא האָבּן פאַר אֱנוֹש וואָס מות, און פאַר בּן אָדָם וואָס ווערט צו חָצִיר ינתן [נתן]? 13 און האָסט שכח אָן ה' דייַן עֹשֶׂה, נוֹטֶה [וואָס האָט הַטֵּה] די הימלען, און יסד אֶרֶץ; און האָסט פַּחַד תָּמִיד כּל היוֹם פאַרן חֵמָה פוּן דעם דריקער [צוק], ווי ער האָט זיך כון צו שחת; אָבער וווּ איז דער חֵמָה פוּן דעם דריקער [צוק]? 14 מהר ווערט דער צֹעֶה [צעה] צו פּתח, און ער וועט נישט מות אין שַחַת, און נישט חסר ווערן וועט זייַן לֶחֶם. 15 וואָרעם איך בין ה' אֱלֹקֶיךָ, וואָס רגע דעם ים, און זייַנע גַּל המה; ה' צבָאות איז שמוֹ . 16 און איך האָבּ שׂום מייַנע דברים אין דייַן פֶּה, און מיטן צל פוּן מייַן יָד האָבּ איך דיך כסה, כדי צו נטע די הימלען, און צו יסד אֶרֶץ, און אמר צו צִיון: עַמִּי בּיסטוּ. 17 עור דיך, עור דיך, קוּם! ירושלים, דו וואָס האָסט שתה פוּן יָד ה' דעם כָוס פוּן זייַן חֵמָה; דעם קֻבַּעַת, דעם כָוס פוּן תַּרְעֵלָה, שתה און מצה. 18 נישטאָ ווער זאָל זי פירן [נהל], פוּן כּל בָּנִים וואָס זי האָט ילד , און נישטאָ ווער זאָל חזק איר יָד, פוּן כּל בָּנִים וואָס זי האָט גדל. 19 שְתַּיִם האָבּן דיך פּאַסירן; ווער קען דיך נוד? שוֹד און שֶבֶר, און רָעָב און חֶרֶב; דורך וועמען קען איך דיך נחם? 20 דייַנע בָּנִים עלף שכב אין כּל עק חוּצוֹת [חוץ], ווי תוֹא אין מִכְמָר; זיי זענען די מלאים מיט דעם חֵמָה ה'; מיט דעם גְּעָרָה פוּן אֱלֹקֶיךָ. 21 דעריבּער שמע נָא דאָס דאָזיקע, דו עָנִי, און פארשיכורטע, אָבער נישט פוּן ווייַן; 22 אַזוי האָט אמר דייַן אדון ה' און אלֹקֶיךָ וואָס ריב זייַן עם : הִנֵּה, איך האָבּ לקח פוּן דייַן יָד דעם כָוס פוּן תַּרעְֵלָה, דעם קַבַּעַת, דעם כָוס פוּן מייַן חֵמָה; וועסט אים מער ווידער נישט שתה. 23 און איך וועל אים שׂום אין דער יָד פוּן דייַנע מוֹגים [הוֹגָה, יגה], וואָס האָבּן אמר צו דייַן נֶפֶש : שחה!, מיר זאָלן עבר; און האָסט שׂום ווי הָאָרֶץ דייַן גֵּו, און ווי די חוּץ פאַר עבר.