ישע46

1 כרע איז בֵל [געץ ג-ט פוּן בָּבֶל], קרס איז נבוֹ [געץ ג-ט פוּן בָּבֶל]; זייערע געצן זייַנען אויף חיּה און אויף בּהמה; די וואָס איר פלעגט זיך נשׂואה מיט זיי, זייַנען עמוּסוֹת [עמס], אַ משא פאַר מידע בהמות. 2 זיי זייַנען קרס, כרע אין איינעם; זיי האָבּן נישט יכל צו מלט די משא, און זיי אַליין זייַנען אין שְבִי הלך. 3 שמע! מיר צו, איר בּית יעקב, און כּל שְאֵרִית פוּן בּית ישׂראל, איר העמוּסים [עמס] פוּן בֶּטֶן, איר נשׂא פוּן רֶחֶם: 4 אַפילו בּיז זִקְנָה בין איך הוּא, און בּיז שֵׂיבָה וועל איך סבל; איך האָבּ עשׂה, און איך וועל נשׂא, און איך וועל סבל און וועל מלט. 5 צו וועמען ווילט איר מיך דמה און השוה [שוה], און מיך משל, אַז מיר זאָלן דמה זייַן? 6 זיי זול זָהָב פוּן כִּיס, און וועגט כֶּסֶף אויפן קָנֶה; וואָס שׂכר אַ צוֹרֵף; ער זאָל דערפון עשׂה אֵ-ל, מע זאָל זיך סגד און שחה. 7 מע נשׂא אים אויפן כתף, מע סבל אים, און מע נוח אים אויף זייַן תחת, און ער עמד, ער מוש זיך נישט פוּן זייַן מקוֹם; אַפילו עמעצער צעק צו אים, ענה ער נישט, פוּן זייַן צרה טוט ער נישט ישע. 8 זכר! דאָס, און התאשש [אשש] אייַך, שוב, איר פשעים, צום לֵב. 9 זכר! דאָס ראשוֹנוֹת פוּן עוֹלָם: אַז איך בין אֵ-ל, און אֵין עוֹד אלוקים, און נישטאָ כָּמוֹני. 10 איך נגד פוּן אָנהייבּ דעם סָוף, און פוּן קֶּדֶם, וואָס איז נאָך נישט געשען; איך אמר: מייַן עצה זאָל קום, און כּל מייַן חֵפֶץ וועל איך עשׂה. 11 איך קרא פוּן מזרח דעם עַיִט , פוּן אַן אֶרֶץ מרחק דעם אִיש פוּן מייַן עצה; יאָ, איך האָבּ דבר, און איך וועל עס בּרענגען, איך האָבּ באשערט [יָצַר], און איך וועל עס עשׂה. 12 שמע! מיר צו, איר אבּיר לב, וואָס זענען ווייַט פוּן צדקות: 13 איך קרב מייַן צדקות, זי איז נישט רחק, און מייַן תּשועה וועט נישט אחר; און איך וועל נתן אין צִיון תּשועה צו ישׂראל מייַן תּפְאֶרֶת.