ישע45

1 אַזוי האָט אמר ה' צו זייַן משיח, צו כוֹרֶשן וואָס איך חזק זייַן ימין, צו רדד פאַר אים גּוֹיִם, און איך זאָל פּתח די מָתְנַיִם פוּן מלכים; צו פּתח פאַר אים דְּלָתַיִם, און שְעָרים זאָלן נישט סגר זייַן: 2 איך וועל הלך דיר פארויס, און הַדַר ערטער וועל איך ישר; דלתוֹת נחֹשֶת וועל איך שבר, און בּרזֶל בָּרִיחַ וועל איך גִּדַּע. 3 און איך וועל דיר נתן די אוֹצרות פוּן חֹשֶךְ, און די מַטְמוֹן פוּן מִסְתָּרִים [מִסְתָּר], כדי זאָלסט ידע אַז איך בין ה' וואָס קרא דיך בּייַם שֵם, דער אֱלֹקֵי ישׂראל. 4 פוּן וועגן דעם עֶבֶד מייַנעם יעקב, און ישׂראל מייַן בָּחִיר, האָבּ איך דיך קרא בּייַ דייַן שֵם, דיך כּנּה, הגם דו האָסט מיך נישט ידע. 5 איך בין ה' און אֵין עוֹד זוּלָה מיר, חוץ מיר איז קיין אלוקים נישט איז; איך האָבּ דיך אזּר, הגם דו האָסט מיך נישט ידע; 6 כדי מע זאָל ידע פוּן מִזְרַח שֶמֶש און פוּן איר מַעֲרָב, אַז אֶפֶס בּלעדי מיר; איך בין ה' וְאֵין עוֹד ; 7 דער וואָס יצר אוֹר, און בּרא חֹשֶךְ, עשׂה שלוֹם, און בּרא רָע; איך ה' עשׂה כּל די דאָזיקע. 8 הרעיף [רעף]! איר הימלען, פוּן אויבן, און די שחקים [שחק] זאָלן נזל צֶדֶק; זאָל אֶרֶץ זיך פתח, און יֵשַע זאָלן זיך פרה. און צֶדֶק זאָל זיי צמח יחד; איך ה' האָבּ דאָס בּרא. 9 וויי, דער וואָס ריב זיך מיט זייַן יֹצֶר! חֶרֶשׂ צווישן חרשׂים פוּן אֲדָמָה! וועט דען אמר דער חֹמֶר צו זייַן יֹצֶר: וואָס טוסטו ? אָדער: דייַן פָּעָל איז אָן יד ? 10 וויי, דער וואָס אמר צו דעם אָב: מַה תּוֹלִד [ילד]? און צו דער אִשָּה: וואָס האָסטו חול? 11 אַזוי האָט ה' אמר, דער קְדוֹש ישׂראל און זייַן יֹצֶר: שאל מיך דאָס קומעדיקע [אתה], צוה מיר וועגן מייַנע בָּנִים און וועגן דעם פֹּעַל פוּן מייַנע יד? 12 איך האָבּ עשׂה אֶרֶץ, און אָדָם אויף איר איך בּרא; איך מייַנע יד האָבּן נטה די הימעלן, און זייער כּל צָבָא האָבּ איך צוה. 13 איך האָבּ אים [כוֹרֶשן] עור אין צֶדֶק, און כּל זייַנע וועגן וועל איך ישר; ער וועט בנה מייַן עִיר, און מייַנע גּלוּת וועט ער שלח, נישט אום מְחִיר, און נישט אום שוחד, אמר ה' צבָאות. 14 אַזוי האָט ה' אמר: די יְגִיעַ פוּן מִצרַיִם, און דער מסחר פוּן כּוּש, און די סבאים, די אנשי מִדָּה, וועלן עבר צו דיר, און דייַנע וועלן זיי ווערן; הינטער דיר וועלן זיי [סבאים] הלך, אין קייטן וועלן זיי עבר, און שחה וועלן זיי זיך אין פראָנט פוּן דיר; פלל וועלן זיי זיך בּייַ דיר: אין אמת אֵ-ל איז מיט דיר, און אֵין עוֹד אֶפֶס אלוקים. 15 אמנם, ביסט אֵ-ל וואָס סתר זיך, אֱלֹקֵי ישׂראל, דו מוֹשִיעַ. 16 בוש און אויך כלם ווערן זיי כּל, מיט כּלמה הלך אין איינעם כּל חָרָש פוּן צִיר. 17 ישׂראל ווערט נוֹשַע [ישע] פוּן ה' אַ תּשוּעה עוֹלָמִים; איר וועט נישט זייַן בוש און נישט כלם ווערן עַד עוֹלמֵי עַד. 18 וואָרעם אַזוי האָט אמר ה' דער בּוֹרֵא פוּן די הימלען, ער, האלוקים, וואָס איז יֹצֶר הָאָרֶץ און איר עֹשׂה; ער וואָס האָט זי כון, נישט פאַר תֹהוּ ער בּרא איר; נאָר צום ישב ער יצר איר: איך בין ה' און אֵין עוֹד. 19 נישט אין סֵתֶר האָבּ איך דבר, אין אַ מקוֹם אֶרֶץ חֹשךְ; איך האָבּ נישט אמר צו דעם זֶרַע פוּן יעקב: אין תֹּהוּ בקש מיך; איך ה' דבר צֶדֶק, איך נגד מֵישָרִים. 20 קבץ אייַך אייַן און בוא נגש אין איינעם, איר פָּלִיט פוּן די גּוֹיִם; אָן דַּעַת זייַנען די וואָס נשׂא זייער עֵץ פֶּסֶל, און פלל צו אֵ-ל וואָס ישע נישט. 21 נגד! און נגש! זיי, און לאָמען יעץ אין איינעם: ווער האָט דאָס השמיע [שמע] פוּן קֶּדֶם, פוּן לאנג אָן דאָס נגד? אמנם, איך ה' און אֵין עוֹד אלוקים בלעדי מיר, אֵ-ל צַדִּיק און מוֹשִיעַ; אין זולה מיר . 22 פנה! אייַך צו מיר, און ווערט ישע, כּל אפסי אֶרֶץ; וואָרעם איך בין אֵ-ל, און אֵין עוֹד. 23 איך האָבּ שבע בּייַ מיר: דבר איז יצא פוּן מייַן פֶּה אין צְדָקוֹת, און וועט זיך נישט שוב : צו מיר זאָל זיך כרע כּל בֶּרֶךְ, זאָל שבע כּל לשוֹן. 24 מען וועט אמר פוּן מיר, אין ה' אַליין איז צדקות און עֹז ; מען צו אים [ה'] וועלן בוא, און זיך יבוש [בוש], כּל וואָס זייַנען חרה אויף אים. 25 דורך ה' וועט צדק ווערן און זיך הלל כּל זֶרַע ישׂראל.