ישע43

1 און אַצונד האָט אַזוי אמר ה' דייַן בורא, יעקב, און דייַן יוצֵר, ישׂראל; זאָלסט נישט ירא האָבּן, וואָרעם איך גאל דיך, איך קרא דיך בּייַם שֵם, מייַנער בּיסטוּ. 2 אַז דו וועסט עבר דורך מַיִם, בין איך מיט דיר, און אַז דורך נהרות [נָהָר], וועלן זיי דיך נישט שָטַף; און דו וועסט הלך דורך אֵש, וועסטו נישט כוה ווערן, און קיין לֶהָבָה וועט דיך נישט בער. 3 וואָרעם איך בין ה' אֱלֹקֶיךָ, דער קְדוֹש ישׂראל , דייַן מוֹשִיעַ; איך נתן מִצרַיִם פאַר דייַן כֹּפֶר , כוש און סבא אָנשטאָט [תחת] דיר. 4 ווייַל יקר בּיסטוּ אין מייַנע אויגן, בּיסטוּ כבד, און איך האָבּ דיך אהבה; דעריבּער נתן איך אָדָם אָנשטאָט [תחת] דיר, און לאֻמּים [לְאֹם] אָנשטאָט [תחת] דייַן נֶפֶש. 5 זאָלסט נישט ירא האָבּן, וואָרעם איך בין מיט דיר; פוּן מזרח וועל איך בּרענגען דייַן זֶרַע, און פוּן מערב וועל איך דיך קבץ; 6 איך וועל אמר צו צפון: נתן אַהער! און צו תִּימָן: זאָלסט נישט כלא! ברענג מייַנע בָּנִים פוּן רחק, און מייַנע בָּנוֹת פוּן עק הָאָרֶץ; 7 איטלעכן וואָס ווערט קרא מיט מייַן שֵם, און וואָס איך האָבּ אים פאַר מייַן כבוד בּרא, אים יצר און אים עשׂה. 8 יצא עַם וואָס איז בלינד, און האָט אויגן, און די וואָס זייַנען חֵרֵש, און האָבּן אוזנַיִם. 9 כּל הגּוֹיִם זאָלן זיך קבץ אין איינעם, און לאָזן זיך אסף די אומות; ווער צווישן זיי קען דאָס נגד, און פארויסגעזענס אונדז לאָזן שמע? זאָלן זיי בּרענגען זייערע עדות, און גערעכט זייַן, און זאָל מען שמע און אמר: עס איז אמת. 10 איר זייַט מייַנע עדות, אמר ה', און מייַן עֶבֶד וואָס איך האָבּ בחר, כדי איר זאָלט ידע, און גלויבן אין מיר , און פאַרשטיין [בין] אַז אֲנִי הוּא; פאַר מיר איז נישט יצר געוואָרן קיין אֵ-ל, און נאָך מיר וועט נישט זייַן. 11 איך, איך בין ה' און בעלדי מיר איז קיין מוֹשִיעַ נישטאָ. 12 איך האָבּ נגד און איך ישע, און איך האָבּ געמאכט הערן [שמע], און נישט אַ זָר איז געווען צווישן אייַך; און איר זייַט מייַנע עדות, אמר ה' אַז איך בין אֵ-ל. 13 אויך מִיּוֹם אֲנִי הוּא, און נישטאָ ווער זאָל נצל זייַן פוּן מייַן יָד; איך פעל, און ווער קען עס שוב? 14 אַזוי האָט אמר ה' אייַער גואל , דער קדוש ישׂראל : פוּן אייַערט וועגן שלח איך קיין בָּבֶל, און וועל זיי כּל הוֹרד [ירד] בריחִים [בָּרִיחַ], און די כַשׂדים אין זייערע אֳנִיּוֹת רִנָּה. 15 איך בין ה' אייַער קָדוֹש, דער בוֹרֵא פוּן ישׂראל, אייַער מֶלֶךְ. 16 אַזוי האָט ה' אמר, דער וואָס האָט נתן דורכן ים אַ דֶּרֶךְ, און דורך מַיִם עַזִּים אַ נתיבה; 17 וואָס האָט המּוֹציא [יצא] מרכּבה און סוּס, חיל און עִזוּז, זיי זאָלן שכב אין איינעם, זיי זאָלן נישט קום זיי האָבּן דּעךְ, זיי האָבּן ווי אַ קנויט זיך כּבה: 18 איר זאָלט נישט זכר דאָס ראשוֹנוֹת, און דאָס קדמֹנִיּוֹת זאָלט איר נישט תּתבֹּנָנוּ [בין]. 19 הִנֵּה עשׂה איך אַ חֲדָשָה; אַצונד צמח עס; ידע איר עס נישט? יאָ, איך וועל שׂום אין מדבר אַ דֶּרֶךְ, אין דער ישימֹן נהרות [נָהָר]. 20 כבד וועט מיך די חַיַּת הַשָׂדֶה, תּנּים [תַּן] און בּנוֹת יַעֲנָה, ווייַל איך נתן אין מדבר מַיִם, נהרות [נָהָר] אין דער ישימֹן, צו השקוֹת [שקה] צו עַמִּי, מייַן בָּחִיר; 21 עַם וואָס איך האָבּ מיר יצר, זיי זאָלן ספר מייַן תהלה. 22 אָבער מיך האָסטו נישט קרא, יעקב; ישׂראל, בּיסטוּ יגע פוּן מיר; 23 האָסט מיר נישט געבראַכט דאָס שֵׂה פוּן דייַנע עוֹלָה, און מיט דייַנע זבחים האָסטו מיך נישט כבד; איך האָבּ דיך נישט העבד [עבד] מיט מנחה, און דיך נישט הוגיע [יגע] מיט לְבוֹנָה. 24 האָסט מיר נישט קנה פאַר כֶּסֶף קָנָה , און מיט חֵלֶב פוּן דייַנע זבחים מיך נישט רוה; נייַערט האָסט מיך עֶבֶד מיט דייַנע חטֹאות, מיך הוגיע [יגע] מיט דייַנע עֲווֹנוֹת. 25 איך, איך בין דער וואָס מחה דייַנע פְּשָעִים פוּן מייַנעט וועגן, און דייַנע חטֹאת וועל איך נישט זכר. 26 הזכּיר [זכר] מיר, לאָמיר זיך שפט מיט אַנאַנדער, ספר דו, כדי זאָלסט צדק זייַן . 27 דייַן ערשטער אָב האָט חטא, און דייַנע מליצים האָבּן פשע אָן מיר . 28 דעריבּער האָבּ איך חלל די שׂרים פוּן קֹדֶש, און נתן צו חֵרֶם יעקב, און ישׂראל צו גִּדּוּפִים.