ישע41

1 חרש! פאַר מיר, איר אִיִּים, און זאָלן די שֵׂה חלף כוח; זאָלן זיי זיך נגש, דעמאָלט זאָלן זיי דבר ; יחדו לאָמיר צום מִשְפָּט קרב. 2 ווער האָט עור פוּן מזרח צֶדֶק אויף זייַן רֶגֶל ? ער נתן די גּוֹיִם פאַר אים, און אים רדה איבּער מלכים; ווי עָפָר נתן זיי זייַן חֶרֶב, ווי קַש נדף זייַן קשת. 3 ער רדף זיי, ער יעבוֹר [עבר] אין שלום אַריבער אַן אֹרַח וואָס ער האָט מיט זייַנע רגלים נישט בוא. 4 ווער האָט דאָס פעל און עשׂה ? דער וואָס קרא די דורות פוּן אָנהייבּ. איך ה' בין דער ערשטער, און מיט די לעצטע אֲנִי הוּא . 5 די אִיִּים האָבּן ראה, און האָבּן ירא, די עקן פוּן הָאָרֶץ חרד; זיי האָבּן קרב און זייַנען אתה. 6 איינער עזר דעם אַנדערן, און ער אמר צו אחיו: חזק! 7 און דער חָרָש חזק דעם צֹרֵף, דער וואָס חלק מיטן האַמער, דעם וואָס קלאַפט אויפן פַּעַם; ער אמר אויפן דֶּבֶק: ער איז טוֹב; און חזק עס מיט נעגל, עס זאָל זיך נישט מוט. 8 און דו ישׂראל מייַן עֶבֶד, יעקב, וואָס איך האָבּ דיך בחר, דער זֶרַע אברהם מייַן אֹהֵב, 9 וואָס איך האָבּ דיך חזק פוּן די עקן הָאָרֶץ, און פוּן אירע אָצִיל דיך קרא, און אמר צו דיר: מייַן עֶבֶד בּיסטוּ, איך האָבּ דיך בחר און דיך נישט מאס ; 10 זאָלסט נישט ירא האָבּן, וואָרעם איך בין מיט דיר , זאָלסט זיך נישט השתעה [שעה], וואָרעם איך בין אלֹקֶיךָ; איך אמץ דיך און איך עזר דיך, און איך תמך דיך דורך דער ימין פוּן מייַן צֶדֶק. 11 הן, יבוש [בוש] און צו כלם וועלן ווערן כּל וואָס זייַנען חרה אויף דיר; ווי גאָרניש וועלן ווערן און אבד די אנשים אין ריב מיט דיר; 12 וועסט זיי בקש און זיי נישט מצא, די אנשים אין מַצוּת מיט דיר; ווי נישט און ווי גאָרנישט וועלן ווערן די אנשים אין מלחמה מיט דיר. 13 וואָרעם איך בין ה' אלֹקֶיךָ וואָס חזק דייַן ימין יָד, דער וואָס אמר צו דיר: זאָלסט נישט ירא האָבּן, איך עזר דיך. 14 זאָלסט נישט ירא האָבּן, תּוֹלַעַת יעקב, מְתֵי [מַת] ישׂראל; איך עזר דיך, אמר ה', און דייַן גוֹאל איז דער קְדוֹש ישׂראל . 15 הִנֵּה, איך שׂום דיך פאַר אַ מוֹרַג אַ חָרוּץ חָדָש, מיט בּעל פּיפּיוֹת; וועסט דוש הָרִים און דקק גבעוֹת, און וועסטו ווי מֹץ שׂום. 16 וועסט זיי זרה, און אַ רוּחַ וועט זיי נשׂא, און אַ סְעָרָה וועט זיי פוץ; און דו וועסט זיך גיל אין ה', מיט דעם קְדוֹש ישׂראל וועסטו זיך הלל. 17 די עֲנִיִּים און אֶביוֹנִים בקש מַיִם און נישטאָ, זייער לשוֹן איז נשת פוּן צמא; איך, ה' וועל זיי ענה, איך, אֱלֹקֵי ישׂראל, וועל זיי נישט עזב . 18 איך וועל פּתח שטראָמען אויף הויכע ערטער, און מַעְיָן אין מיטן פוּן בִּקְעָת; איך וועל שׂום דעם מדבר פאַר אַן אֲגַם מַיִם, און אֶרֶץ צִיָּה פאַר מוֹצָאֵי מַיִם. 19 איך וועל נתן אין מדבר צעדער, אַקאַציע, און מירט, און עֵץ שֶמֶן; איך וועל שׂום אין דער עֲרָבָה בּרוֹש, תִּדְהָר און תאשוּר אין איינעם; 20 כדי זיי זאָלן ראה און ידע און שׂום [לֵב], און שׂכל צוגלייַך, אַז די יָד ה' האָט דאָס עשׂה און קְדוֹש ישׂראל האָט עס בּרא. 21 קרב אַהער אייַער קריג, אמר ה', נגש אייַערע עֲצֻמָה, אמר מֶלֶךְ פוּן יעקב. 22 זאָלן זיי נגש און אונדז נגד די זאַכן וואָס געשעען; די ראשוֹנוֹת, וואָס זייַנען זיי? נגד, כדי מיר זאָלן שׂום לִבֵנוּ, און ידע זייער אָחוֹר; אָדער די קומעדיקע לאָזט אונדז הַשְמִיעֻנוּ. 23 נגד אונדז וואָס וועט אתה לאחוֹר, און מיר וועלן ידע אַז איר [אֱלִילִים] זייַט אלוקים; יאָ, יטב אָדער רעע, און מיר וועלן זיך השתעה [שעה] און ראה צוגלייַך. 24 הן, איר זייַט פוּן גאָרנישט, און אייַער פעל פוּן מאפע; תוֹעֵבה איז דער וואָס אייַך בחר. 25 איך האָבּ עור פוּן צפון, און ער איז בוא , פוּן מזרח שֶמֶש דעם וואָס קרא מייַן שֵם; און ער בוא אויף סגנים [סָגָן] ווי אויף חֹמֶר, און ווי אַ יוֹצֵר רמס טיט. 26 ווער האָט נגד פוּן אָנהייבּ, אַז מיר זאָלן ידע, און פוּן פריִער, אַז מיר זאָלן אמר: ער איז גערעכט? אֵין מַגּיד, קיינער צו מאָל האָט נישט געלאָזט הערן, קיינער צו מאָל האָט נישט געהערט אייַערע ווערטער. 27 ראשוֹן קיין צִיון: הִנֵּה, זע זיי! און ירושלים וועל איך נתן מְבַשֵׂר. 28 און איך ראה, און אִיש איז נישטאָ, און פוּן די דאָזיקע איז נישטאָ קיין יועץ, וואָס איך זאָל זיי שאל, און זיי זאָלן שוב אַ דבר. 29 הן, זיי כּל זייַנען גאָרנישט, נישטיק זייַנען זייערע מַעֲשֵׂה, ווינט און תֹהוּ זייערע נֶסֶךְ.