ישע40

1 נחם, נחם עַמִּי , אמר אלֹקֵיכֶם. 2 דבר צום לֵב פוּן ירושלים, און קרא צו איר, אַז זי האָט מלא איר צָבָא, אַז רצה איז איר עוון; אַז זי האָט לקח פוּן יָד ה' כֶּפֶל פאַר כּל אירע חַטֹּאת. 3 אַ קוֹל קרא , קוֹרֵא [קרא] אין מדבר, פנה! דֶּרֶךְ ה' ; ישר! אין עֲרָבָה מְסִלָּה פאַר אלוקינו. 4 כּל גֵּיא זאָל נשׂא ווערן, און כּל הַר און גבעה זאָל שפל ווערן; און דאָס עָקֹב זאָל ווערן מִישוֹר, און די רֶכֶס אַ בִּקְעָה. 5 און דער כבוד ה' וועט גלה ווערן, און כּל בּשָׂר אין איינעם וועלן ראה; וואָרעם דאָס פֶּה ה' האָט דבר. 6 אַ קוֹל אמר: קרא! און ער אמר: וואָס זאָל איך קרא? כּל הַבָּשָר זייַנען חציר, און כּל זייער חסד ווי אַ ציץ הַשָׂדֶה; 7 יבש ווערט דאָס חציר, נבל ווערט די ציץ, אַז דער רוּחַ ה' נשב דערויף; אמנם, חציר איז הָעָם. 8 יבש ווערט דאָס חציר, נבל ווערט די ציץ, אָבער דאָס דבר אלוקינו וועט קום לְעוֹלָם. 9 אויף אַ הַר גּבֹהּ דיר עלה, מבשׂרת פוּן צִיון; רום מיט כֹּחַ דייַן קוֹל, מבשׂרת פוּן ירושלים; רום! האָבּ נישט ירא, אמר צו די ערים פוּן יהודה: הִנֵּה! אלֹקֵיכֶם! 10 הִנֵּה, אֲדֹנָי ה' בוא מיט חָזָק, און זייַן זרוֹעַ משל פאַר אים; הִנֵּה, זייַן שׂכַר איז מיט אים, און זייַן פְּעֻלָּה אים פארויס; 11 ווי אַ רֹעֶה וואָס רעה זייַן עֵדֶר; אין זייַן זרוֹעַ קבץ ער אויף די טְלָאִים [טָלֶא], און נשׂא אין זייַן חֵיק; די זויגעדיקע ער נהל. 12 ווער האָט מדד אין זייַן שעל מים, און די הימלען מיט זֶרֶת, תכן, און כול אין אַ שלש דעם עָפָר הָאָרֶץ, און שקל די הָרִים אויפן פֶלֶס, און די גְבָעוֹת אויף מֹאַזְנַיִם ? 13 ווער האָט תִכֵּן דעם רוּחַ ה'? און ווער איז זייַן אִיש-עצה וואָס האָט אים הוֹדִיעַ [ידע]? 14 מיט וועמען האָט ער זיך יעץ, וואָס האָט אים יבין [בין], און אים למד דעם אֹרַח מִשְפָּט, און אים למד דַּעַת, און דעם דֶּרֶךְ תּבוּנוֹת אים יודיע [ידע]? 15 הן, גּוֹיִם זייַנען ווי אַ מַר פוּן דְּלִי, און ווי שחק פוּן מֹאזְניִם זייַנען זיי חשב; הן, אִיִּים ער נטל ווי דַּק. 16 און לבנון איז נישט גענוג צו בער, און זייַנע חיות נישט גענוג פאַר עוֹלָה. 17 כּל הגּוֹיִם זייַנען ווי גאָרניט פאַר אים, פוּן מאפס ותֹהוּ און גאָרנישט זייַנען זיי חשב בּייַ אים. 18 און צו וועמען קענט איר דִּמָּה אֵ-ל ? און מה דְּמוּת קענט איר אים ערך? 19 דעם פֶּסֶל וואָס אַ חָרָש האָט נסך, און אַ צֹרֵף רקע אים איבּער מיט זָהָב, און צרף רְתֻקָה פוּן כֶּסֶף? 20 הַמְסֻכָּן [סכן] תּרוּמָה ווערט בחר האָלץ וואָס רקב נישט; אַ חָרָש חָכָם ער בקש זיך, צו כון אַ פֶּסֶל וואָס זאָל זיך נישט מוט. 21 ידע איר דען נישט? שמע איר דען נישט? איז אייַך פוּן אָנהייבּ אָן נישט נגד געוואָרן? פאַרשטייט [בין] איר נישט פוּן די מוֹסְדוֹת פוּן הָאָרֶץ? 22 ער איז דער וואָס ישב איבּער דעם חוּג הָאָרֶץ, און אירע יוֹשבים זייַנען ווי חגבים [חגב]; דער וואָס נטה ווי אַ דֹּק די הימלען, און מתח זיי ווי אַן אֹהֶל צו ישב ; 23 דער וואָס נתן רוֹזְנים [רזן] צו אֵין, וואָס עשׂה ווי גאָרניט די שֹׁפטים פוּן אֶרֶץ. 24 נאָך צו מאָל נישט נטע זייַנען זיי, נאָך צו מאָל נישט זרע זייַנען זיי, נאָך צו מאָל נישט שרש אין הָאָרֶץ זייער גֶּזַע, און שוין נשף ער אויף זיי, און זיי ווערן יבש, און אַ סְעָרָה נשׂא זיי ווי שטרוי [קַש]. 25 און צו וועמען קענט איר מיך דמה, אַז איך זאָל שוה זייַן? אמר דער קָדוֹש. 26 נשׂא! אין דער הייך אייַערע אויגן, און ראה: ווער האָט בּרא די דאָזיקע? ער, וואָס יצא מיט אַ צאָל זייער צָבָא, זיי כּל קרא ער מיטן שֵם; דורך רב אוֹן, און ווייַל ער איז אמּיץ כֹּחַ, איז קיינער נישט נעדר [עדר]. 27 לָמָּה זאָלסטו אמר, יעקב, און זאָלסטו דבר ישׂראל: סתר איז מייַן דֶּרֶךְ פוּן ה' און פוּן אֱלֹקָי איז מייַן מִשְפָּט יעבוֹד [עבר]. 28 ווייסטו דען נישט? צי האָסטו נישט שמע ? ה' איז דער אלוקי עוֹלָם, דער בּוֹרֵא פוּן די קְצוֹת הָאָרֶץ. ער ווערט נישט יעף און נישט יגע; אֵין חֵקֶר איז זייַן תּבוּנָה. 29 ער נתן דעם יָעֵף כוח, און דעם אוממאַכטיקן מערט ער עָצְמָה. 30 און נְעָרִים וועלן עעף און יגע ווערן, און בּחוּרים וועלן צו כשל זיי כשל ווערן; 31 אָבער די וואָס קוה אויף ה' וועלן חלף דעם כוח, זיי וועלן עלה אֵבֶר ווי די נשרים; זיי וועלן רוץ און נישט יגע ווערן, זיי וועלן הלך און נישט יעף ווערן.