ישע37

1 און עס איז געווען, ווי דער מלך חִזקִיָהו האָט עס שמע אַזוי האָט ער קרע זייַנע בגדים, און זיך כסה מיט זאַק, און ער איז בוא אין בּית ה'. 2 און ער האָט שלח אֶליָקימען וואָס איבערן הַבַּיִת, און שֶבנאָ דעם סֹפֵר, און די זקנים פוּן די כֹּהנים, כסה מיט שַׂקִּים, צו ישַעיָהו בּן אָמוצן הנביא. 3 און זיי האָבּן צו אים אמר: אַזוי האָט אמר חִזקִיָהו: יוֹם צָרָה און תּוֹכֵחָה און נְאָצָה איז דער יוֹם הזה; וואָרעם די בָנִים זייַנען בוא צום מַשְבֵּר, און נישטאָ קיין כוח צו ילד . 4 אפשר וועט ה' אֱלֹקֶיךָ שמע די דברים פוּן רַב-שָקֵהן, וואָס אֲדנָיו מלך אשור האָט אים שלח צו חרף דעם אלוקים חי, און ער וועט יכח פאַר די דברים וואָס ה' אֱלֹקֶיךָ האָט שמע ; דעריבּער זאָלסטו נשׂא תפילה פאַר דעם שְאֵרִית הנמצאה [מצא]. 5 און ווי די עבדים פוּן המלך חִזקִיָהון זייַנען בוא צו ישַעיָהון, 6 האָט ישַעיָהו צו זיי אמר: אַזוי זאָלט איר אמר צו אייַער אדון: אַזוי האָט ה' אמר: זאָלסט נישט ירא האָבּן פאַר די דברים וואָס דו האָסט שמע מיט וואָס די נערים פוּן מלך אשור האָבּן מיך גדף. 7 הִנֵּה, איך נתן ארייַן אין אים אַ רוּחַ, און ער וועט שמע אַ שמוּעָה , און וועט זיך שוב צו זייַן אֶרֶץ; און איך וועל אים הנפל [נפל] דורכן חרב אין זייַן אֶרֶץ. 8 און רב-שָקֵה האָט זיך שוב , און האָט מצא מלך אשור לחם אויף לִבנָה; וואָרעם ער האָט שמע אַז ער [המלך] האָט נסע פוּן לָכיש. 9 און [סנחרב] האָט שמע אויף תִרהָקָה מלך כוּש, אַזוי צו אמר: ער איז יצא צו לחם מיט דיר. און ווי ער האָט דאָס שמע האָט ער שלח מלאכים צו חִזקִיָהון, אַזוי צו אמר: 10 אַזוי זאָלט איר אמר צו חִזקִיָהו מלך יהודה, אַזוי צו אמר: זאָל דיר נישט השּיא [נשׂא] אֱלֹקֶיךָ וואָס דו בֶּטַח זיך אויף אים, אַזוי צו אמר: ירושלים וועט נישט נתן ווערן אין דער יָד פוּן מלך אשור. 11 הִנֵּה האָסטו שמע וואָס די מלכים פוּן אשור האָבּן עשׂה צו כּל הארצוֹת, זיי צו חרם, און דו ווילסט נצל ווערן? 12 האָבּן די אלוקים פוּן די גּוֹיִם נצל געווען די וואָס מייַנע אבות האָבּן שחת, גוֹזָן, און חרן, און רֶצֶף, און בּני-עדן וואָס אין תלַשָׂר? 13 וווּ איז מלך חַמת, און מלך אַרפַד, און מלך פוּן דער עִיר סְפַרְוַיִם, פוּן הֵנַע, און עִוָּה? 14 האָט חִזקִיָהו לקח דעם בריוו פוּן דער יָד פוּן די מלאכים, און האָט אים קרא, און ער איז עלה אין בּית ה'. און חִזקִיָהו האָט אים פרשׂ פאַר ה'. 15 און חִזקִיָהו האָט פלל געווען צו ה', אַזוי צו אמר: 16 ה' צבָאות, אֱלֹקֵי ישׂראל וואָס ישב איבּער די כרובים; דו אַליין ביסט האלוקים איבּער כּל ממלכוֹת הָאָרֶץ; דו האָסט עשׂה די השמים און הָאָרֶץ. 17 ה', נטה דייַן אֹזֶן, און שמע! ה', פקח דייַנע אויגן, און ראה! און שמע כּל דִּבְרֵי סַנהֵריבן, וואָס ער האָט שלח צו חרף דעם אלוקים חי. 18 אמנם, ה', די מלכים פוּן אשור האָבּן חרב כּל הארצוֹת מיט זייער אֶרֶץ, 19 און זיי האָבּן נתן זייערע אלוקים צום אֵש; וואָרעם זיי זייַנען קיין אלוקים נישט געווען, נאָר בּלויז דאָס מַעֲשֵׂה פוּן ידי אָדָם, האָלץ און שטיין; דעריבּער האָבּן זיי זיי אבד. 20 און אַצונד, ה' אלֹקֵינוּ, ישע אונדז פוּן זייַן יָד, און זאָלן כּל ממלכוֹת הָאָרֶץ ידע אַז דו אַליין ביסט ה'. 21 האָט ישַעיָהו בּן אָמוצן שלח צו חִזקִיָהון, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקֵי ישׂראל: היות ווי דו האָסט פלל געווען צו מיר וועגן סנחרב מלך אשור: 22 איז דאָס הדבר וואָס ה' האָט וועגן אים דבר: עס בּוז דיך, עס לעג פוּן דיר די בתוּלה בַּת צִיון; עס הניע [נוע] דעם קאָפּ הינטער דיר, די בַּת ירושלים. 23 וועמען האָסטו חרף און גדף? און אויף וועמען האָסטו דייַן קוֹל רום? יאָ, האָסט נשׂא דייַנע אויגן אין דער הייך, אקעגן דעם קְדוֹש ישׂראל . 24 דורך דייַנע עבדים האָסטו חרף אֲדֹנָי, און אמר: מיט מייַנע רֹב מרכּבות בין איך צו דער הייך פוּן די הָרִים עלה, צו די יִרכָּה פוּן לבנון; און איך כרת זייַנע הויכע צעדערן, זייַנע געקליבענע בְּרוֹש; און איך בוא צו זייַן מרוֹם שפיץ, צום וואַלד פוּן זייַן כַּרמֶל. 25 איך האָבּ קור און שתה מַיִם, און החריב [חרב] מיט מייַנע כף פעם כּל יאר פוּן מִצרַיִם. 26 האָסטו דען נישט שמע ? למֵרָחוֹק האָבּ איך עס צוגעגרייט [עשׂה], פוּן ימי קֶדֶם האָבּ איך עס יצר; אַצונד האָבּ איך עס געבראַכט [הבוא] עס זאָל געשען, צו השאה [שאה] ערים בּצרוֹת [בצר] אַזוי זיי זענען גַלים [גַּל] נצים [נצה]. 27 דעריבּער זייַנען זייערע יוֹשבים קורצמאכטיק, זיי זייַנען חתת און בוש; זיי זייַנען געוואָרן עשׂב פוּן שָׂדֶה, און ירק דשא, חציר פוּן די גּגוֹת [גּג], און אַ שדמה לפני קָמָה. 28 אָבער איך ידע דייַן ישב און דייַן יצא און דייַן בוא , און דייַן התרגּז [רגז] קעגן מיר. 29 ווייַל דייַן רגז קעגן מיר און דייַן שַאֲנָן איז עלה אין מייַנע אוזנַיִם; דעריבּער וועל איך שׂום מייַן חַח אין דייַן נאָז, און מייַן מֶתֶג אין דייַנע ליפן, און איך וועל דיך השיב [שוב] אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס דו ביסט בוא אויף אים. 30 און דאָס וועט דיר זייַן דער אוֹת: איר וועט אכל הייַיאָר סָפִיחַ, און אויפן שָנָה שֵנית שָחִיס; און אויפן שָנָה השְלִישית זרע! און קצר! און נטע כּרמים, און אכל! זייער פּרִי. 31 און דער פלֵיטָה שְאֵרִית פוּן דעם בּית יהודה וועט ווידער ווארצלען אונטן, און עשׂא פּרִי אויבן. 32 וואָרעם פוּן ירושלים וועט יצא אַ שְאֵרִית, און אַ פּלֵיטָה פוּן הַר צִיון; דאָס קִנְאָה פוּן ה' צבָאות וועט דאָס עשׂה . 33 אמנם, אַזוי האָט ה' אמר אויף מלך אשור: ער וועט נישט בוא אין דער דאָזיקער עִיר, און נישט ירה אַהין חֵץ, און נישט קּדם פאַר איר מיט מָגֵן, און נישט שפך ארום איר סֹלְלָה. 34 אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס ער איז בוא , אויף אים וועט ער זיך שוב , און אין דער דאָזיקער עִיר וועט ער נישט בוא, אמר ה'. 35 און איך וועל גנן די דאָזיקע עִיר, זי צו ישע, פוּן מייַנעט וועגן און פוּן מייַן עֶבֶד דוִדס וועגן. 36 און מלאך ה' איז יצא , און האָט נכה אין דעם מַחֲנֶה פוּן אשור 185,000; און אַז מע איז שכם אין דער בוקר, און הִנֵּה זיי זייַנען כּל פגָרים מתים . 37 און סנחרב מלך אשור האָט נסע, און איז הלך און האָט זיך שוב ; און ער איז ישב אין נינוֵה. 38 און עס איז געווען, ווי ער שחה זיך אין בּית פוּן אלוקיו נִסרוך, אַזוי האָבּן זייַנע בָנִים אַדרַמֶלֶך און שַׂראֶצֶר אים נכה מיטן חרב; און זיי זייַנען מלט געוואָרן אין אֶרֶץ אַרָרָט. און בְּנוֹ אֵסַר-חַדון איז געוואָרן מלך אויף זייַן תחת.