ישע36

1 און עס איז געווען אין 14טן שָנָה פוּן מלך חִזקִיָהון, איז עלה סנחרב מלך אשור אויף כּל ערים בּצרוֹת [בצר] פוּן יהודה, און האָט זיי תפשׂ. 2 און מלך אשור האָט שלח רַב-שָקֵהן פוּן לָכיש קיין ירושלים צום מלך חִזקִיָהון מיט אַ חיל כּבד. און ער האָט זיך עמד בּייַ דעם תעלה פוּן בְּרֵכָה העליונה פוּן מְסִלָּה פוּן וועשערפעלד. 3 איז יצא צו אים אֶליָקים בּן חִלקִיָהון, וואָס איבערן הַבַּיִת, און שֶבנאָ דער סֹפֵר, און יוֹאָח בּן אָסָפן, דער מַזְכִּיר. 4 און רַב-שָקֵה האָט צו זיי אמר: אמר נָא צו חִזקִיָהון: אַזוי האָט אמר דער מלך הגדוֹל, מלך אשור [סנחריב] : וואָס איז די דאָזיקע בִּטָּחוֹן וואָס דו בּטח זיך? 5 איך אמר: דאָס איז נאָר דבר-שׂפתים; עצה און גבורה דאַרף מען פאַר מלחמה. אַצונד, אויף וועמען בּטח זיך, וואָס דו האָסט מרד אָן מיר? 6 הִנֵּה, דו בּטח זיך אויף דאָס משענת הקנה רצץ, אויף מִצרַיִם, וואָס אַז אַן אִיש סמך זיך אויף אים אָן, בוא ער אים אַרייַן אין דער יָד, און נקב זי דורך; אַזוי איז פרעה מלך מִצרַיִם פאַר כּל וואָס בּטח זיך אויף אים. 7 און אַז דו וועסט מיר אמר: מיר בּטח זיך אויף ה' אלֹקֵינוּ; איז דאָס נישט דער וואָס חִזקִיָהו האָט סור זייַנע בָּמוֹת און זייַנע מזבחות, און האָט אמר צו יהודה און צו ירושלים: פאַר דעם דאָזיקן מזבח זאָלט איר זיך שחה? 8 און אַצונד, ערב זיך נָא מיט אֲדֹנִי המלך אשבוור, און איך וועל דיר נתן 2,000 סוּסים, אויבּ דו יכל דיר נתן רֹכבים אויף זיי. 9 ווי קענסטו שוב דעם פנים פוּן פֵּחָה אחד, איינעם פוּן די קלענסטע עבדים פוּן אֲדֹנִי? כאָטש איר בּטח זיך אויף מִצרַיִם וועגן מרכּבות און פּרשים. 10 און אַצונד, בין איך דען אָן ה' עלה אויף דעם דאָזיקן אֶרֶץ, עס צו שחת? ה' האָט צו מיר אמר: עלה אויף דעם דאָזיקן אֶרֶץ, און שחת עס. 11 האָט אֶליָקים און שֶבנאָ און יוֹאָח אמר צו רַב-שָקֵהן: דבר, נָא, צו דייַנע עֶבֶד אַראַמיש, וואָרעם מיר פארשטייען עס, און דבר נישט צו אונדז יהודיש אין די אוזנַיִם פוּן דעם דאָזיקן עם וואָס אויף דער חוֹמָה. 12 האָט רַב-שָקֵה אמר: האָט דען צו דייַן אדון און צו דיר מיך שלח אֲדֹנִי צו דבר די דאָזיקע דברים, און נישט צו די אנשים וואָס ישב אויף דער חוֹמָה, צו אכל זייער חֲרָאִים, און צו שתה זייער שַיִן, בּייַ אייַך? 13 און רַב-שָקֵה האָט זיך עמד, און האָט קרא אויף אַ קוֹל גָדוֹל, אויף יהודיש, און האָט אמר: שמע! די דברים פוּן דעם מלך הגדול [סנחרב], מלך אשור: 14 אַזוי האָט אמר דער מלך: זאָל אייַך חִזקִיָהו נישט נשא, וואָרעם ער קען אייַך נישט יכל נצל זייַן. 15 און זאָל אייַך חִזקִיָהו נישט בּטח אויף ה' אַזוי צו אמר: נצל זייַן וועט אונדז נצל ה'; די דאָזיקע עִיר וועט נישט נתן ווערן אין דער יד פוּן מלך אשור. 16 איר זאָלט זיך נישט שמע צו חִזקִיָהון, וואָרעם אַזוי האָט אמר מלך אשור: עשׂה מיט מיר שלום, און יצא צו מיר, און אכל איטלעכער פוּן זייַן גֶּפֶן און איטלעכער פוּן זייַן תְּאֵנָה, און שתה איטלעכער הַמַּיִם פוּן זייַן בּוֹר; 17 בּיז איך בוא, און וועל אייַך לקח אין אַן אֶרֶץ אַזוי ווי אייַער אֶרֶץ, אַן אֶרֶץ פוּן דָּגָן און ווייַן, אַן אֶרֶץ פוּן לֶחֶם און כּרמים. 18 זאָל אייַך נאָר חִזקִיָהו נישט סות, אַזוי צו אמר: ה' וועט אונדז נצל זייַן. האָבּן דען נצל געווען די אלוקים פוּן די גּוֹיִם איטלעכער זייַן אֶרֶץ פוּן דער יָד פוּן מלך אשור? 19 וווּ זייַנען די אלוקים פוּן חַמת און אַרפַד? וווּ זייַנען די אלוקים פוּן ספרוַיִם? און האָבּן זיי דען נצל געווען שומרון פוּן מייַן יָד? 20 ווער זייַנען צווישן כּל אלוקים פוּן די דאָזיקע לענדער, וואָס האָבּן נצל געווען זייער אֶרֶץ פוּן מייַן יָד, אַז ה' זאָל נצל זייַן ירושלים פוּן מייַן יָד? 21 האָבּן זיי חרש, און האָבּן אים אַ דבר נישט ענה, וואָרעם דער מצוה פוּן מלך איז געווען, אַזוי צו אמר: איר זאָלט אים נישט ענה. 22 איז בוא אֶליָקים בּן חִלקִיָהון, וואָס איבערן הַבַּיִת, און שֶבנאָ דער סֹפֵר, און יוֹאָח בּן אָסָפן, דער מזכּיר, צו חִזקִיָהון, מיט צעריסענע [קרע] בגדים, און זיי האָבּן אים נגד די דברים פוּן רַב-שָקֵהן.