ישע33

1 וויי, דו שוֹדֵד וואָס ווערסט נישט שדד, און דו בּוֹגֵד וואָס מע בגד נישט אָן דיר! אַז דו וועסט תמם שדד, וועסטו שדד ווערן, אַז דו וועסט נלה בגד, וועט מען בגד אָן דיר. 2 ה' חנן אונדז, צו דיר האָבּן מיר קוה; זייַ זייער זרוֹעַ אין בֹקֶר, און ישוּעָתֵנוּ אין עֵת צרה . 3 פוּן קוֹל פוּן דעם הָמוֹן זייַנען די אומות נדד, פוּן דייַן רוֹמֵמוּת ווערן נפץ די גּוֹיִם. 4 און אסף וועט ווערן אייַער שלל ווי דער אֹסֶף פוּן חָסִיל, ווי משק גֵּב, שוֹקֵק דערויף. 5 שׂגב איז ה', וואָרעם ער שכן אין דער מָרוֹם; ער מלא צִיון מיט מִשְפָּט און צֶדֶק. 6 און די אֱמוּנה פוּן דייַנע צייַטן וועט זייַן אַ חֹסֶן ישועות: חכמה און דַּעַת; יראת ה', דאָס וועט זייַן זייַן אוֹצר. 7 הן, זייערע אֶרְאֶלָּם צעק חוץ, די מלאכים פוּן שלום מַר בכה. 8 שמם זייַנען די מְסִלָּה, שבת דער וועגפאָרער; ער האָט פרר דעם בְּרִית, ער האָט מאס די ערים, ער חשב נישט קיין אֱנוֹש. 9 אבל, אָמַל איז אֶרֶץ, החפִּיר [חפר] איז דער לבנון, קמל; דער שָרון איז ווי עָרָבָה געוואָרן, און נער איז בָּשָן און כַרמֶל. 10 אַצונד וועל איך קום , אמר ה', אַצונד וועל איך זיך רום, אַצונד וועל איך זיך נשׂא . 11 איר הרה חשש, וועט איר ילד קַש; אייַער רוֹחַ אֵש וואָס וועט אייַך אכל. 12 און די עמים וועלן זייַן ווי קוֹצים [קוֹץ] משׂרפוֹת פוּן שִׂיד, ווי קוֹצים כּסוּחים [כסח] וואָס ווערן אין אֵש יצת. 13 שמע! איר רחוקים, וואָס איך האָבּ עשׂה און ידע , איר קרוֹבים, מייַן גבורה. 14 פַּחַד אין צִיון זענען די חַטָּאִים, רעדה האָט אחז די חנפים [חנף]: ווער פוּן אונדז קען גור אין אֵש אוֹכלה [אכל]? ווער פוּן אונדז קען גור אין די מוֹקֵד עוֹלָם? 15 דער וואָס הלך אין צְדקוֹת , און דבר מישרים, דער וואָס מאס דעם בֵּצַע פוּן מעשקוֹת [מעשקה], דער וואָס נער זייַנע יד פוּן תמך שוחד, דער וואָס אטם זייַן אֹזֶן פוּן שמע וועגן דמִים, און עֹצֵם [עצם] זייַנע אויגן פוּן ראה אויף רַע. 16 ער וועט שכן אין דער מרוֹמים; מצדות פוּן סלעים וועלן זייַן זייַן מִשְׂגָּב; זייַן לֶחֶם איז נתן זייַן מַיִם איז נאמנים [זיכער]. 17 דעם מלך אין זייַן יֳפִי וועלן דייַנע אויגן חזה; זיי וועלן ראה אֶרֶץ מרחקּים. 18 דייַן לֵב וועט הגה אֵימָה: וווּ איז דער סֹפֵר? וווּ דער וואָס האָט שקל? וווּ דער וואָס האָט די מגדלים ספר? 19 דאָס עם נועז [יעז] וועסטו מער נישט ראה, עַם מיט עִמְקֵי שָׂפָה, נישט צו פאַרשטיין; מיט אַ לשון נלעג [לעג], אין בִּינָה. 20 חזה אָן צִיון, די קִריָה פוּן מוֹעֲדֵנוּ; דייַנע אויגן וועלן ראה ירושלים, אַ נָוֶה שַאֲנָן, אַן אֹהֶל וואָס וועט נישט צען ווערן, וואָס זייַנע יָתֵד וועלן נישט נסע ווערן לָנֶצַח, און כּל זייַנע חבלים וועלן נישט נתק ווערן. 21 אָבער דאָרטן וועט ה' אונדז זייַן אַדִּיר, ווי אַ מקוֹם פוּן טייַכן, שטראָמען רחב, וואָס קיין אֳנִי שַיִט קען אויף אים נישט הלך, און קיין אדיר שיף קען אים נישט עבר. 22 וואָרעם ה' איז שֹׁפְטֵנוּ, ה' איז מְחֹקְקֵנוּ , ה' איז מַלְכֵּנוּ; ער איז יוֹשִיעֵנוּ. 23 נטּש געוואָרן זייַנען דייַנע חבלים, זיי חזק נישט פעסט זייער תֹּרֶן, זיי פרשׂ דעם נֵס נישט. דעמאָלט ווערט מַרְבֶּה שלל חלק, פִּסְחִים בזז בַּז. 24 און קיין שָכֵן וועט נישט אמר: איך בין חלה; הָעָם וואָס ישב דערין איז נשׂא די עוון.