ישע30

1 וויי, בָנִים סוֹררים [סרר], אמר ה', צו עשׂה עצה וואָס נישט פוּן מיר, און צו נסך מַסֵּכָה וואָס איז נישט פוּן מייַן רוּחַ, כדי צו יסף חַטָּאת אויף חַטָּאת; 2 די וואָס הלך צן ירד קיין מִצרַיִם, און מייַן פֶּה האָבּן זיי נישט שאל ; זיך צו עוז אין דער מָעוֹז פוּן פרעהן, און זיך צו חסה אין צל פוּן מִצרַיִם. 3 דעריבּער די מָעוֹז פוּן פרעהן וועט אייַך ווערן צו בֹּשֶת, און די חָסוּת אין צל פוּן מִצרַיִם צו כְּלִמָה. 4 וואָרעם אין צועַן זייַנען געווען זייַנע שׂרים, און זייַנע מלאכים קיין חָנֵס נגע. 5 כּל וועלן זיי זיך בוש איבּער הָעָם וואָס קען זיי נישט יעל, וואָס זייַנען נישט צו עֵזֶר און נישט צו הוֹעֵיל [יעל], אָבער צו בֹּשֶת און צו חרפה. 6 די מַשָׂא אויפן בהמוֹת [בהמה] פוּן נֶגֶב. דורך אַן אֶרֶץ צָרָה און צוּקָה, וואָס די לייבינטע און דער לייב איז פוּן דאָרטן, דער אֶפְעֶה און דער שׂרף עופף [עוף], נשׂא זיי אויפן רוקן פוּן עֲיָרִים [עַיִר] זייערע חיל, און אויפן דַּבֶּשֶת פוּן גְמַלִּים זייערע אוֹצרות, צו אַן עם וואָס קען נישט יעל, 7 וואָס איז מִצרַיִם, וואָס עזר איז הֶבֶל און ריק; דעריבּער קרא איך דאָס: רהב זיי שֶבֶת. 8 אַצונד בוא! כתב עס אויף אַ לוּחַ בּייַ זיי, און אין אַ סֶפֶר חקק עס, און עס זאָל זייַן ביזן יוֹם אחרוֹן, לָעַד עַד עוֹלָם. 9 וואָרעם אַן עם מרי איז דאָס, בָנִים כֶּחָש, בָנִים וואָס ווילן נישט אבה צו שמע די תּוֹרה פוּן ה'; 10 וואָס אמר צו די רֹאים: איר זאָלט נישט ראה; און צו די חֹזים: איר זאָלט אונדז נישט חזה די נְכֹחוֹת; דבר! אונדז גלאטע רייד, חזה! מהתלּוֹת. 11 סור אייַך פוּן דֶּרֶךְ, נטה אייַך פוּן אֹרַח, שבת! פוּן אונדזער פנים דעם קְדוֹש ישׂראל ! 12 דעריבּער האָט דער קְדוֹש ישׂראל אַזוי אמר: ווייַל איר מאס דאָס דאָזיקע דבר, און איר האָט אייַך בּטח אויף עֹשֶׁק און נלוז [לוז], און אייַך נשען [שען] דערויף; 13 דעריבּער וועט אייַך זייַן די דאָזיקע עוון אַזוי ווי א פרץ נפל אין אַ חוֹמָה נבעה [בעה], וואָס פלוצים-פלוצלינג וועט בוא איר שֶבֶר. 14 און ער וועט זי שבר ווי מע שבר אַ נבל פוּן יוֹצֵר וואָס איז כּתת און נישט שוינען [חמל]; און אין אירע מכתת וועט זיך נישט מצא אַ חֶרֶשׂ צו חתה אֵש פוּן יָקוּד, אָדער חשׂף מַיִם פוּן גֶּבֶא. 15 וואָרעם אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה', דער קְדוֹש ישׂראל : אין שוּבָה און נַחַת וועט איר ישע ווערן, אין השקיט [שקט] און בִּטְחָה וועט זייַן אייַער גבורה; אָבער איר האָט נישט אבה. 16 און איר האָט אמר: לֹא, נייַערט אויף סוּס וועלן מיר נוס; דעריבּער וועט איר נוס; און: אויף קַל וועלן מיר רכב; דעריבּער וועלן קלל זייַן אייַערע רֹדפים. 17 1,000 פאַר דעם גערה פוּן איינעם, פאַר דעם גערה פוּן 5 וועט איר אַלע נוס; בּיז וואַנען איר וועט יתר ווי אַ תֹּרֶן אויף אַ שפיץ פוּן הַר, און ווי אַ נֵס אויף אַ גבעה. 18 דעריבּער ה' חִכָּה אייַך צו זייַן חנן, און ער רום אייַך צו רחם; וואָרעם ה' איז אֱלֹקָי מִשְפָּט; אשְרי די וואָס חכה אויף אים. 19 דו עַם אין צִיּוֹן וואָס ישב אין ירושלים, בכה וועסטו מער נישט בכה; חנן וועט ער דיך חנן אויף דעם קוֹל פוּן דייַן זעק, ווי ער וועט שמע, ער דיר ענה. 20 ה' וועט אייַך נתן לֶחֶם צַר און מַיִם לַחַץ, אָבער דייַן מוֹרים וועט מער נישט זייַן נכנף [כנף], און דייַנע אויגן וועלן ראה דייַן מוֹרים. 21 און דייַנע אוזנַיִם וועלן שמע אַ דבר הינטער דיר, אַזוי צו אמר: דאָס איז הַדֶּרֶךְ, הלך! אויף אים, סייַ איר וועט זיך תאמינו, און סייַ איר וועט זיך תשׂמאילוּ [השׂמאיל]. 22 און איר וועט טמא דעם צִפּוּי פוּן דייַנע פּסילים זילבער, און דעם אֲפֻדָּה פוּן דייַן מַסֵּכָה זהב. זרה וועסטו זיי אַזוי ווי דָּוֶה; יצא! וועסטו אמר דערצו. 23 און ער וועט נתן מָטָר פאַר דייַן זריעה וואָס דו וועסט זייען אין הָאֲדָמָה, און דאָס לֶחֶם פוּן דער תבואה פוּן הָאֲדָמָה וועט זייַן דָּשֵן און שָמֵן. דייַן מִקְנֶה וועט זיך רעה אין יום ההוא אויף אַ כַּר נרחב [רחב]. 24 און די רינדער און די עֲיָרִים [עַיִר] וואָס עבד הָאֲדָמָה, וועלן אכל בּליל חמיץ, וואָס מע זרה מיט אַ רַחַת און מיט אַ מִזְרֶה. 25 און אויף כּל הַר גָּבֹהּ, און אויף כּל גִּבְעָה נשׂאה [נשׂא], וועלן זייַן פְּלָגים [פֶּלֶג], שטראָמען מַיִם, אין דעם יוֹם הֶרֶג רב, ווען מגדּלים נפל. 26 און דאָס אוֹר פוּן דער לבנה וועט זייַן ווי דאָס אוֹר פוּן דער חַמָּה, און דאָס אוֹר פוּן דער חַמָּה וועט זייַן זיבנפאַך, ווי דאָס אוֹר פוּן 7 טעג, אין דעם יוֹם וואָס ה' חבש דעם שֶבֶר פוּן זייַן עם , און דעם מַחַץ פוּן זייַן מַכָּה ער רפא . 27 הִנֵּה, דער שֵם פוּן ה' בוא פוּן דער ווייַט, בער איז זייַן אַף, און כֹּבֶד מַשׂאַה; זייַנע ליפן זייַנען מלא מיט זעם, און זייַן לשוֹן ווי אַן אֵש וואָס אכל; 28 און זייַן אָטעם ווי אַ נחל שטף, וואָס חצה בּיז צום האַלדז; צו נוף די גּוֹיִם אין אַ נָפָה פוּן שוא, מיט אַ רֶסֶן וואָס תעה אויף די לְחִי פוּן די אומות. 29 אַ שיר וועט בּייַ אייַך זייַן, ווי אין דער לָיְלָה וואָס אַ יום-טוב ווערט התקדש [קדש], און אַ שִמחה לבב, ווי בּייַ דעם וואָס הלך מיט אַ חליל, צו בוא אויפן הַר ה', צום צוּר פוּן ישׂראל. 30 און ה' וועט לאָזן שמע דעם הוֹד פוּן זייַן קוֹל, און וועט ווייַזן דעם נַחַת פוּן זייַן זרוֹעַ , מיט זעף אַף און פלאַמפייַער וואָס אכל, מיט נפץ און זרם און האָגלשטיין. 31 וואָרעם פוּן דעם קוֹל פוּן ה' וועט חתת ווערן אשור, די שבט מיט וואָס ער [ה'] נכה . 32 און עס מעבר דורך דער מטה פוּן מוּסרֹה, וואָס ה' וועט נוח אויף אים [אשור], וועט ער לחם אויף זיי מיט זייַן תֹּף און מיט כנֹּרוֹת; און מיט מלחמות פוּן תּנוּפָה. 33 וואָרעם ערך פוּן אתמוֹל איז תּפתּה , יאָ, פאַרן מלך איז זי כון, עמק איז ער, רחב איז ער; זייַן מְדוּרָה האָט אֵש און האָלץ רבה, נשמה ה' בער ווי אַ נָחַל גּפרית דערין .