ישע28

1 וויי, די עטרת גאוּת פוּן די שכורים פוּן אפרים [שוֹמרוֹן], און די ציץ נבל פוּן זייַן צבי תּפארת, וואָס אויפן רֹאש גֵיא שמנים [שמן] פוּן די הלם פוּן ווייַן! 2 הִנֵּה, אֲדֹנָי האָט אַ חזק און אַמִּץ זאַך, אַ קטב פוּן זֶרֶם בּרד שׂער, זֶֶרם פוּן מַיִם כּבּירים [כּבּיר], וואָס שטף, וואָס ער נוח צו אֶרֶץ מיט יַד. 3 מיט די רגלים וועט רמס ווערן די עטרת גאוּת פוּן די שכורים פוּן אפרים. 4 און די ציצת נֹבל [נבל] פוּן זייַן צבי תּפארת, וואָס אויפן קאָפּ פוּן גֵיא שְמָנִים [שמן], וועט זייַן ווי אַן בּכּוּרה פאַר קַיִץ, וואָס אַז דער רֹאֶה ראה זי, בלע ער זי אייַן ווען זי איז נאָך אין זייַן יָד. 5 אין יום ההוא וועט ה' צבָאות זייַן פאַר אַן עטרה צבי, און פאַר אַ צפירה פוּן תפארה, פאַר דעם שאר פוּן זייַן עם , 6 און פאַר אַ רוּחַ פוּן מִשְפָּט פאַר דעם וואָס ישב איבערן מִשְפָּט, און פאַר גבורה צו די וואָס שוב צוריק די מלחמה בּייַם שער. 7 און אויך די דאָזיקע שגה זיך פוּן ווייַן, און תעה זיך פוּן שכר; דער כהן און דער נָבִיא שגה זיך פוּן שכר, זיי זייַנען בלע פוּן ווייַן, זיי תעה זיך פוּן שכר, זיי שגה זיך אין דער רֹאֶה, זיי ווערן פוק בּייַם פלִילִיָּה. 8 וואָרעם כּל טישן זייַנען מלא מיט קִיא צֹאָה, בּיז נישטאָ אַן מקוֹם [אַ ריינער]. 9 וועמען זאָל מען ירה דַּעַת? און וועמען יבין [בין] די שמוּעָה ? פוּן חָלָב גמוּלי [גמל]? פוּן שדים עַתִּיק? 10 וואָרעם עס איז צַו צו צַו, צַו צו צַו, קַו צו קַו, קַו צו קַו, אַ ביסעל דאָ, אַ ביסעל דאָרט . 11 וואָרעם מיט אַ לעג ליפ, און מיט אַ לשון אַחֵר , ער דבר צו דעם דאָזיקן עם , 12 וואָס ער האָט צו זיי אמר: דאָס איז די מנוּחָה, נוח! פאַר דעם עָיֵף; און דאָס איז די מַרְגֵּעָה; אָבער זיי האָבּן נישט געוואָלט [אבה] צו שמע. 13 און דאָס דבר-ה' איז בּייַ זיי אַ צַו צו אַ צַו, אַ צַו צו אַ צַו, אַ קַו צו אַ קַו, אַ קַו צו אַ קַו, אַ ביסל דאָ, אַ ביסל דאָרט; כדי זיי זאָלן הלך און כשל ווערן אַהינטער, און שבר און יקש און לכד ווערן. 14 דעריבּער שמע! דאָס דבר-ה', איר אנשי לָצוֹן, איר משלי דאָזיקן עם וואָס אין ירושָלַיִם: 15 ווייַל איר האָט אמר: מיר האָבּן כרת אַ בְּרִית מיטן מָוֶת , און מיט שְאוֹל האָבּן מיר אַ חֹזֶה עשׂה; אַז די שוט שוֹטֵף [שטף] וועט עבר, וועט זי צו אונדז נישט בוא , וואָרעם מיר האָבּן שׂום כָּזָב אונדזער מחסה, און אין שֶקֶר האָבּן מיר זיך סתר; 16 דעריבּער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: הִנֵּה, איך יסד אין צִיון אַן אֶבֶן , אַן אֶבֶן בֹּחַן, אַ פִּנָּה יקר, אַ מוּסָד מוּסָּד [יסד]; דער וואָס גלויבט [אמן], זאָל נישט יָחיש [חוש, ניכשל ווערן, נִכְנַע לַפִּתּוּי, פָּנִיקָה]. 17 און איך וועל שׂום מִשְפָּט פאַר אַ מעסטשנור [קַו], און צֶדֶק פאַר אַ מִשְקֶלֶת; און בָּרָד וועט יעה די מַחְסֶה פוּן כָּזָב, און די סֵתֶר וועלן מַיִם שטף. 18 און כפר וועט ווערן אייַער בְּרִית מיטן מָוֶת , און אייַער חָזוּת מיט שְאוֹל וועט נישט קום. ווען די שוֹט שוֹטֵף [שטף] וועט עבר, וועט איר פוּן איר היה מִרְמָס. 19 ווי אָפט זי עבר דורך וועט זי אייַך לקח; וואָרעם בֹקֶר אין בֹקֶר וועט זי עבר, בּייַ יוֹם און בּייַ לָיְלָה; און אַ הוילע זְוָעָה וועט זייַן צו באַנעמען [בין] די שמוּעָה . 20 וואָרעם דאָס מַצָּע איז צו קצר זיך השׂתּרע [שׂרע], און דער מַסֵּכָה צו צרר אַז מע זיך התכּנּס [כנס]. 21 וואָרעם אַזוי ווי אויף הַר פרָצים וועט ה' קום , אַזוי ווי אין עמק גבעוֹן וועט ער רגז, צו עשׂה זייַן מעשׂה, זייַן מעשׂה זָר, און צו עבד זייַן עֲבֹדָה, זייַן עֲבֹדָה נָכְרִי. 22 און אַצונד זאָלט איר נישט התלוצץ [ליץ], כדי אייַערע מוֹסֵר זאָלן נישט חזק ווערן; וואָרעם כָּלָה, און נחרצה [חרץ] האָבּ איך שמע פוּן אֲדֹנָי ה' צבָאות, אויפן כּל הָאָרֶץ. 23 אזן! און שמע! מייַן קוֹל, קשב! און שמע! צו מייַן אִמְרָה; 24 ער חרש דען כּל היוֹם דער חֹרש צו זייען [זרע], און ער פּתח און ער שׂדד זייַן אֲדָמָה? 25 אמנם, אַז ער האָט שוה איר אויבּערפלאך, קֶצַח ער פוץ, און כַּמֹּן ער זרק , און ער שׂום אַרייַן חִטָּה [ווייץ] אין שׂוֹרה, און שׂעֹרָה נסמן [סמן], און כֻּסֶמֶת בּייַם זייַן גבול. 26 וואָרעם אים האָט ריכטיק געלערנט [יסר], אים אלוקיו הורה [ירה]. 27 יאָ, נישט מיט אַ חָרוּץ ווערט קֶצַח דוש, און אַן אוֹפַן פוּן אַ וואָגן ווערט נישט אויף כַּמֹּן סבב; נייַערט מיט אַ מטה ווערט קֶצַח יחבט [חבט], און כַּמֹּן מיט אַ שבט. 28 ווערט ברויטקאָרן הודק [דקק]? אמנם, נישט לנצח צו דוש ער דוש עס; הגם ער המם דער גלגל פוּן זייַן וואָגן אָבּער מיט זייַנע פרש דקק וועט ער עס נישט. 29 דאָס אויך איז יצא פוּן ה' צבָאות; הִפְליא איז זייַן עצה, גדל איז זייַן תוּשִיָּה.