ישע23

1 די מַשָׂא אויף צור. ילל איר אֳנִיּוֹת פוּן תַרְשִיש, וואָרעם זי איז שדד, אָן אַ בּית, אָן אַן בוא; פוּן אֶרֶץ כִתים איז דאָס זיי גלה געוואָרן. 2 זייַט דמם! איר יושבי אִי; דו וואָס די סָוחרים פוּן צידון, די ים-פאָרער, האָבּן דיך מלא. 3 און איבּער מַיִם רבּים איז דער זֶרַע פוּן שיחור, דער קציר פוּן נילוס, איר תבואה געווען; און זי איז געווען דער מאַרק פוּן די גּוֹיִם. 4 בוש! זיך צידון, וואָרעם דער ים האָט אמר, די מָעוֹז פוּן ים, אַזוי צו אמר: ווי איך וואָלט חול און נישט ילד און נישט גדל קיין בּחוּרים נישט רום בתוּלוֹת. 5 אַז מע וועט שמע אין מִצרַיִם, וועט מען חול בּייַ דער שֵמַע פוּן צור. 6 עבר! קיין תַרְשִיש, ילל, איר יושבי אִי. 7 איז דאָס אייַך די עלּיז, וואָס פוּן פריִע טעג קֶּדֶם קדמה פלעגן זי יבל אירע רגלים אין דער רחק צו גור? 8 ווער האָט דאָס יעץ אויף צור דער העטיר [עטר], וואָס אירע סָוחרים זייַנען געווען שׂרים, אירע כּנעני די נִכבָדים [כבד] פוּן אֶרֶץ? 9 ה' צבָאות האָט דאָס יעץ, צו חלל דעם גְּאוֹן פוּן כּל צבי, צו קלל כּל נִכבָדים פוּן הָאָרֶץ. 10 עבר! דייַן אֶרֶץ ווי דער נילוס, בַּת תַרְשִיש, נישטאָ מער קיין מֵזַח. 11 ער האָט נטה זייַן יָד איבערן ים, ער האָט הרגיז [רגז] מלוכות; ה' האָט צוה וועגן כּנַעַן, צו שמד אירע מָעוֹז. 12 און ער האָט אמר: וועסט נישט מער עלז זייַן, המעשקה [עשק] בתולה בַּת צידון. קוּם! עבר קיין כּתים; אויך דאָרט וועסטו יָנוּחַ [נוח] נישט האָבּן. 13 הִנֵּה, אֶרֶץ פוּן די כַשדים, די דאָזיקע הָעָם איז נאָך נישט געווען ווען אשור האָט עס יסד פאַר ציּים [צִי] זיי האָבּן קום זייערע בַּחוּן, זיי האָבּן ערר אירע ארמוֹן; מע האָט זיי שׂום פאַר מַפֵּלָה. 14 ילל! איר אֳנִיּוֹת פוּן תַרְשִיש, וואָרעם שדד געוואָרן איז אייַער מָעוֹז. 15 און עס וועט זייַן אין יום ההוא: וועט צור זייַן שכח 70 שָנָה, אַזוי ווי די יְמֵי מלך אחד; צום סָוף פוּן 70 שָנָה וועט געשען מיט צור אַזוי ווי אין שִירָה פוּן דער זונה: 16 לקח! אַ כִּנּוֹר, סבב! עִיר, זונה נשכּחה; שפיל שיין! רבה! שִיר, כדי זאָלסט זכר ווערן. 17 און עס וועט זייַן צום סָוף פוּן 70 שָנָה, וועט ה' זיך פקד צור, און זי וועט זיך שוב צו איר אֶתְנַן [זונה-לוין], און וועט ווידער זנה מיט כּל ממלכוֹת הָאָרֶץ אויפן פּני פוּן הָאֲדָמָה. 18 אָבער איר סַחַר און איר אֶתְנַן [זונה-לוין] וועט זייַן קֹדֶש צו ה'; ער וועט נישט יאצר [אצר] און נישט יחסן [חסן] ווערן; נייַערט פאַר די וואָס ישב פאַר ה' וועט זייַן איר סחר, צו אכל צו שׂבעה, און פאַר אַ מכסּה עתיק.