ישע22

1 די משׂא אויף דעם גֵּיא פוּן חִזָיוֹן [ירושלים]. וואָס איז דיר דען וואָס דו עלה אויף אַלע פוּן דייַנע גגוֹת [גג], 2 דו עיר מלאה מיט תשאה, דו עליז קִריָה, דייַנע חלל זייַנען נישט פוּן חרב חלל , און נישט אין מלחמה מות. 3 כּל דייַנע קָצִין זייַנען אין איינעם נדד, אָן אַ קשת זייַנען זיי אסר געוואָרן; כּל דייַנע מצא זייַנען אין איינעם אסר געוואָרן, די וואָס זייַנען אין דער רחק ברח. 4 דעריבּער האָבּ איך אמר: שעה אייַך פוּן מיר, לאָמיך מרר אין בכי; איר זאָלט נישט אוץ מיך צו נחם, אויף דעם ֹשֹד בַּת עַמִּי . 5 וואָרעם אַ יוֹם טומל און מבוסה און מבוכה איז בּייַ אֲדֹנָי ה' צבָאות, אין גֵּיא פוּן חִזָיוֹן; מע קרר מויערן, און אַ געשריי ביזן הָהַר. 6 און עֵילָם [קִיר] נשׂא אשפּה, מיט מרכבה אָדָם פּרשים, און קיר האָט ערה דעם מָגֵן. 7 און עס איז געווען, אַז דייַנע בעסטע טאָלן זייַנען מלא געוואָרן מיט מרכּבות, און די פּרשים האָבּן שית זיך שית קעגן די שער, 8 און דעם מסך פוּן יהודה האָט מען גלה, אין יום ההוא האָסטו נבט אויפן נֶשֶק פוּן בּית היער. 9 און די בְּקִיע פוּן עִיר דָוִד האָט איר ראה אַז זיי זייַנען רבב; און איר האָט קבץ הַמַּיִם פוּן אונטערשטן ברכה. 10 און די בּתּים פוּן ירושלים האָט איר ספר, און נתץ די בּתּים צו בצר די חוֹמָה. 11 און אַ מִקְוָה צווישן די 2 חומות האָט איר עשׂה, פאַר דעם מַיִם פוּן ברכה הישנה. און איר האָט נישט נבט צו דעם וואָס האָט עס עשׂה און דעם וואָס האָט עס יצר פוּן לאַנג אָן האָט איר נישט ראה. 12 און אֲדֹנָי ה' צבָאות, האָט קרא אין יום ההוא, צו בכי און צו מִסְפֵד און צו קָרְחָה, און צום חגר זאַק; 13 און הִנֵּה עס איז שָשון-ושִמחה, הרג בָּקָר און שחט צֹאן, אכל בָּשָׂר, און שתה ווייַן; אכל און שתה, וואָרעם מחר וועלן מיר מות. 14 און ה' צבָאות האָט זיך גלה אין מייַנע אוזנַיִם: אִם די דאָזיקע עוון וועט אייַך יכּפּר [כפר] ווערן בּיז איר וועט מות האָט אמר אֲדֹנָי ה' צבָאות. 15 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה' צבָאות: הלך! בוא! צו דעם דאָזיקן סֹכֵן, צו שֶבנאָ וואָס איז איבערן הַבַּיִת: 16 וואָס האָסטו דאָ, און וועמען האָסטו דאָ, וואָס דו האָסט דיר דאָ אַ קבר חצב, דו וואָס האָסט חצב אין דער הייך זייַן קבר , זיך חקק אין סֶלַע אַ משכּן פאַר אים? 17 הִנֵּה, ה' טול דיך אַ גֶבֶר טלטלה, און עטה דיך אום עטה; 18 צו צנף אין אַ צְנֵפָה וועט ער דיך צנף, ווי אַ דוּר, אין אַן אֶרֶץ רחבה ידים . דאָרטן וועסטו מות, און דאָרטן וועלן זייַן דייַנע פראַכטיקע מרכּבות, דו קָלוֹן פוּן דעם בּית פוּן דייַן אדון ! 19 און איך וועל דיך הדף פוּן דייַן מצב, און פוּן דייַן מעמד וועט מען דיך הרס. 20 און עס וועט זייַן אין יום ההוא, וועל איך קרא מייַן עֶבֶד אֶליָקים בּן חִלקִיָהון. 21 און איך וועל אים לבש דייַן כּתֹּנֶת , און דייַן אַבְנֵט וועל איך אים חזק, און דייַן ממשלה וועל איך נתן אין זייַן יָד; און ער וועט זייַן פאַר אַן אָב צום יושבי ירושלים, און צום בּית יהודה. 22 און איך וועל נתן דעם מַפְתֵּחַ פוּן בּית דָוִד אויף זייַן שְכֶם, און ער וועט פּתח, און קיינער וועט נישט סגר, און ער וועט סגר, און קיינער וועט נישט פּתח . 23 און איך וועל אים תקע ווי אַ יָתֵד אין אַ מקוֹם נאמן; און ער וועט זייַן אַ כִּסֵּא כבוד פאַר בּית אָבִיו. 24 און דאָס כּל כּבוֹד בּית אָבִיו, צאצא און צפיעה, וועלן תלה אויף אים כּל כּלי הקטן, פוּן די אַגָּן און בּיז כּל כּלי נֵבֶל. 25 אין יום ההוא, אמר ה' צבָאות, וועט מוש ווערן דאָס יָתֵד וואָס איז תקע אין אַ מקוֹם נאמן, און וועט גדע ווערן און נפל, און די משׂא וואָס אויף אים וועט כרת ווערן. ה' האָט דבר.