ישע21

1 די משׂא אויף דעם מדבר ים [בָּבֶל]. ווי סוּפָה אין נֶגֶב וועט עס חלף; פוּן מדבר בוא עס, פוּן אַן אֶרֶץ נוֹראה. 2 אַ קשה חֲזוֹת איז מיר נגד געוואָרן: דער בּוֹגֵד בגד, און דער שוֹדד שדד. עלה! אֵלֶם [פוּן פָּרַס]! צור! מָדי! כּל אֲנָחָה וואָס איך שבת. 3 דעריבּער זייַנען מייַנע מָתנַיִם מלא מיט חלחלה, צִיר האָבּן מיך אחז ווי צִיר פוּן אַ געווינערין [יולדה]; איך בין עוה און קען נישט שמע, איך בין בהל און קען נישט ראה. 4 תעה איז מייַן לֵב, אַ פלצות האָט מיך נבעת [בעת]; נשף פוּן מייַן חשק האָט מען מיר שׂום צו חרדה. 5 מע ערך דעם טיש, מע צפה די צפית, מע אכל , מע שתה קום! איר שׂרים, משח דעם מָגֵן! 6 וואָרעם אַזוי האָט צו מיר אֲדֹנָי אמר: הלך! עמד! וועכטר [מצפה]; וואָס ער וועט ראה זאָל ער נגד. 7 און אַז ער וועט ראה אַ רכב צמד פּרשים, אַ רכב חמור , אַ רכב גָמֶל, זאָל ער קשב אַ קשב, רב קשב. 8 האָט ער קרא ווי אַן אַרְיֵה [הָרֹאֶה]: אויפן מִצְפֶּה, אֲדֹנָי, עמד איך תמיד בּייַ יוֹם, און אויף מייַן משמר בין איך נצב כּל הלֵילוֹת. 9 און הִנֵּה, זה איז בוא רכב אִיש צמד פּרשים; און ער האָט ענה און אמר: נפל! נפל! איז בָּבֶל, און כּל אירע פּסִיל אלוקים האָט מען שבר צו הָאָרֶץ. 10 דו מְדֻשָה מייַנע, און בּן פוּן מייַן גֶּרֶן, וואָס איך האָבּ שמע פוּן ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל, אייַך האָבּ איך נגד. 11 די משׂא אויף דומָה. צו מיר קרא מען פוּן שֵעִיר: צֹפִים [צפה], וואָס פוּן דער לָיְלָה? וועכטער, וואָס פוּן דער לָיְלָה? 12 אמר דער וועכטער: אתה בֹקֶר און אויך לָיְלָה; אויבּ איר ווילט בעה, בעה, שוב אתה. 13 די משׂא אויף עַרָב. ווי אין וואַלד וועט איר לון אין עַרָב, אֹרְחוֹת [אֹרְחָה] פוּן דדָנים. 14 ברענגט מַיִם אַנטקעגן דעם צָמֵא ; די יושבי אֶרֶץ תֵימא זאָלן קדם מיט לֶחֶם פאַר אים וואָס איז דעם נֹדד. 15 וואָרעם פוּן חֲרָבוֹת זייַנען זיי נדד, פוּן דער חרב נטש, און פוּן דעם קשת דֶּרֶךְ, און פוּן דער כֹּבֶד מלחמה. 16 וואָרעם אַזוי האָט צו מיר אֲדֹנָי אמר: אין נאָך אַ שָנָה, ווי די שָנִים פוּן אַ שָׂכִיר, וועט כלה ווערן כּל כּבוֹד קֵדר, 17 און די שאר מספּר קֶשֶת, די גיבּוֹרים פוּן בּני-קֵדר, וועלן זייַן מעט, וואָרעם ה' אֱלֹקֵי ישׂראל האָט דבר.