ישע15

1 די משׂא מואָב. אמנם, איבּער נאַכט איז שדד געוואָרן: עָר-מואָב, דמה געוואָרן; אמנם, איבּער נאכט איז שדד געוואָרן קיר-מואָב, דמה געוואָרן. 2 ער איז עלה קיין בּית און דיבון, אויף די בָּמוֹת צו בכי; אויף נבוֹ און אויף מֵידבאָ מואָב ילל; אויף כּל זייַנע קעפ איז קרחה, כּל באָרד איז גרע. 3 אין זייַנע חוץ חגר מען זאַק; אויף אירע גג און אין אירע רחוב, כּל ילל, ירד אין בכי. 4 און זעק חשבון און אֶלעָלֵה, בּיז יַהַץ ווערט שמע זייער קוֹל; דעריבּער רוע די חלץ פוּן מואָב; זייַן נֶפֶש ירע אין אים. 5 מייַן לֵב אויף מואָב זעק, אירע בריח בּיז צועַר, עגלת שלשיּה; וואָרעם דער מעלה פוּן לוחית, אים עלה מען מיט בכי; וואָרעם אויף דעם דֶּרֶךְ פוּן חוֹרוֹנַיִם זיי עור זעקה פוּן שֶבֶר. 6 וואָרעם הַמָּיִם פוּן נִמרים וועלן אַ משמה ווערן; וואָרעם יבש איז דאָס חציר, כלה איז דאָס דשא, קיין ירק איז נישטאָ. 7 דעריבּער, די יתרה וואָס זיי האָבּן עשׂה, און דאָס וואָס זיי האָבּן אין פְּקֻדָּה, וועלן זיי צום נחל פוּן די ערבים [ערבה] נשׂא. 8 וואָרעם דאָס זעקה האָט נקף דעם גְּבוּל פוּן מואָב; בּיז אֶגלַיִם איר יללה. און בּיז באֵר-אֵילים, איר יללה. 9 וואָרעם הַמָּיִם פוּן דימון זייַנען מלא מיט דָּם; וואָרעם איך וועל דימון נאָך שית אַ נוֹסָפוֹת: אריבער פליטה פוּן מואָב אן אַרְיֵה, און פאַר דעם שְאֵרִית אֲדָמָה.