ישע14

1 וואָרעם ה' וועט רחם יעקב, און וועט ווידער בחר ישׂראל, און זיי נוח אויף זייער אֲדָמָה; און הַגֵּר וועלן זיך לוה צו זיי , און וועלן נספח [ספח] צום בּית יעקב. 2 און עמּים וועלן זיי לקח, און וועלן זיי בּרענגען צו זייער מקוֹם, און דאָס בּית ישׂראל וועט זיי התנחל [נחל] אין אֲדָמָה פוּן ה' פאַר עבדים און פאַר שפחות; און זיי וועלן ווערן די שֹׁבִים [שבה] פוּן זייערע שֹׁבִים [שבה], און וועלן רדה איבּער זייערע נֹגֶשׂים [נגשׂ]. 3 און עס וועט זייַן, אין דעם יוֹם וואָס ה' נוח דיך פוּן דייַן עצב און פוּן דייַן רגז, און פוּן דער עבדה הקשה וואָס מע האָט עֶבֶד מיט דיר, 4 וועסטו נשׂא דעם דאָזיקן משל אויפן מלך בָּבֶל, און אמר: ווי האָט שבת דער נֹגֵשׂ [נגשׂ], שבת די מדהבה! 5 שבר האָט ה' דעם מטה פוּן די רשָעים, די שבט פוּן די משלים , 6 וואָס האָט נכה די עמים מיט עברה, מכה אָן סָרָה, וואָס האָט רדה מיט אַף אויף די גּוֹים, מֻרְדָּף אָן חשׂך. 7 נוח שקט איז כּל הָאָרֶץ, זיי פצח אין רִנָּה. 8 אַפילו די ציפרעסן שׂמח זיך איבּער דיר, די צעדערן פוּן לבנון: פוּן זינט דו האָסט זיך שכב, עלה נישט דער העקער [כרת] אויף אונדז. 9 די שְאוֹל פוּן אונטן רגז צוליב דיר, אַנטקעגן דייַן בוא ; זי עור די רפאים צוליב דיר, כּל עַתּוּדים פוּן אֶרֶץ; זי הקים [קום] פוּן זייערע כּסאוֹת כּל מלכים פוּן די גּוֹיִם. 10 זיי כּל ענה, און אמר צו דיר: דו אויך ביסט חלה ווי מיר, נמשל [משל] געוואָרן צו אונדז! 11 ירד אין שְאוֹל איז דייַן גאון, די המיה פוּן דייַנע נבלים; אונטער דיר זייַנען רִמָּה הוצּע [יצע], און דייַן מכסה איז תולעה. 12 ווי בּיסטוּ פוּן שָמַיִם נפל דו הֵילֵל בּן שחר! ווי בּיסטוּ גדע געוואָרן צו הָאָרֶץ, דו חוֹלש [חלש] אויף גּוֹיִם! 13 און דו האָסט אמר אין דייַן לֵב: אין שָמַיִם וועל איך עלה, איבּער די כּוֹכָבִים פוּן אֵ-ל וועל איך מייַן כִּסֵּא רום; און איך וועל ישב אויפן הַר מוֹעֵד, אין די ירכה פוּן צפון. 14 איך וועל עלה איבּער די הייכן פוּן וואָלקן, איך וועל צום עליון זיך דמה. 15 אָבער אין שְאוֹל וועסטו ירד ווערן, אין די ירכה פוּן בּוֹר. 16 דייַנע זעער וועלן דיך שגח, זיי וועלן דיך בין: איז דאָס דער אִיש וואָס האָט רגז הָאָרֶץ, וואָס האָט רעש מלוכות, 17 שׂום די תֶּבֵל ווי אַ מדבר, און הרס אירע ערים; זייַנע אסירים נישט פּתח אַהיים? 18 כּל מלכים פוּן די גּוֹיִם שכב אין כבוד, איטלעכער אין זייַן היים. 19 און דו ביסט שלך פוּן דייַן קבר , ווי אַ נצר נתעב [תעב], לבוּש מיט הרוגים [הרג], פוּן חרב טען, וואָס ירד צו די שטיינער פוּן בּוֹר, ווי אַ פֶגֶר אַ מוּבס [הבוס]. 20 וועסט נישט יחד זייַן מיט זיי אין קבוּרה, וואָרעם דייַן אֶרֶץ האָסטו שחת, דייַן עם האָסטו הרג; לְעוֹלָם זאָל נישט קרא ווערן דער זֶרע פוּן מֵרַע. 21 כון! אויף זייַנע בָנִים אַ מַטְבֵּחַ , פאַר דער עוון פוּן אבותם, זיי זאָלן נישט קום און יַרשען די אֶרֶץ, און מלא דאָס פּני פוּן תֶּבֵל מיט ערים. 22 און איך וועל קום אויף זיי, אמר ה' צבָאות, און וועל כרת פוּן בָּבֶל שֵם און שאר, נין און נכד, אמר ה'. 23 און איך וועל זיי שׂום צום מורש פאַרן קִפֹּד, און אגם מַיִם; און איך וועל זיי טאטא מיטן מטאטא פוּן שמד, אמר ה' צבָאות. 24 שבע האָט ה' צבָאות, אַזוי צו אמר: ווי איך האָבּ דמה, אַזוי וועט געשען, און ווי איך האָבּ יעץ, דאָס וועט קום: 25 איך זאָל שבר אשור אין מייַן אֶרֶץ, און אויף מייַנע הר אים בוס; און סור זאָל ווערן פוּן זיי זייַן יאָך, און זייַן סבל זאָל סור ווערן פוּן זייער שכם. 26 דאָס איז דער עצה וואָס איז יעץ אויף דער כּל הָאָרֶץ, און דאָס איז די יָד וואָס איז נטה אויף כּל הגּוֹיִם. 27 וואָרעם ה' צבָאות האָט יעץ, און ווער וועט פרר? און זייַן יָד איז נטה און ווער וועט זי שוב? 28 אין שָנָה פוּן מות מלך אָחָז, איז געווען די דאָזיקע משׂא: 29 נישט שׂמח זיך כּל פלֶשֶת, וואָס די שבט פוּן דייַן נכה איז שבר; וואָרעם פוּן שֹרֶש פוּן דער נָחָש וועט יצא אַ צפע, און זייַן פּרִי איז אַ שׂרף מעופף [עוף]. 30 און די בכורים פוּן די דלּים [דל] וועלן זיך רָעָה, און די אביון וועלן רבץ אין בֶּטַח; און איך וועל מות מיט רָעָב דייַן שֹרֶש, און דייַן שְאֵרִית וועט מען הרג. 31 ילל! דו שער, שרייַ, דו עִיר, ווער זעק, כּל פלֶשֶת, מוג פוּן צפון בוא עָשָן, און נישטאָ קיין בּוֹדֵד [בדד] אין זייַנע מוֹעד. 32 און וואָס זאָל מען ענה די מלאכים פוּן גּוֹי? אַז ה' האָט יסד צִיון, און אין איר וועלן זיך חסה די עֲנִיּי עַמּוֹ .