הוש8

1 צו דייַן חך אַ שוֹפר! ווי אַ נֶשֶר אויף בּית ה'! ווייַל זיי האָבּן עבר מייַן בְּרִית, און קעגן מייַן תוֹרה פשע . 2 קען ישראל דען זעק צו מיר: אֱלֹקָי, מיר ידע דיך ? 3 ישראל האָט זָנַח דאָס טוֹב, זאָל אים דער אוֹיֵב רדף. 4 זיי האָבּן געמאַכט מלכים, אָבער אָן מיר; השׂיר [שׂרר] שׂרים, און איך האָבּ נישט ידע; פוּן זייער כֶּסֶף און זייער זָהָב האָבּן זיי זיך עֲצַבִּים [עָצָב] עשׂה--וועט ער כרת ווערן! 5 זנח ווערט דייַן עֵגֶל, שוֹמרוֹן; מייַן אף חרה אויף זיי; עַד מָתַי נישט זיי עלן יכל זיך נִקָּיֹן? 6 וואָרעם עס קוּמט פוּן ישראל, און דאָס האָט אַ חָרָש עשׂה, און לֹא אלוקים הוּא; באמת שְבָבִים וועט ווערן דאָס עֵגֶל פוּן שוֹמרוֹן. 7 באמת ווינט זרע זיי, און סוּפָה וועלן זיי קצר; קיין קָמָה האָט עס נישט צֶמַח וואָס עשׂה נישט קיין קֶמַח; טאָמער וועט עס עשׂה, וועלן עס זָרִים בָּלַע. 8 נִבְלַע [בלט] געוואָרן איז ישראל; אַצונד זייַנען זיי געוואָרן צווישן די גּוֹיִם, ווי אַ כּלי אֵין חֵפֶץ אין אים. 9 וואָרעם זיי זייַנען עלה צו אַשּׁוּר, אַ פֶרֶא בּוֹדֵד [בדד] פאַר זיך; אפרים האָט אהבים התנה [תנה]. 10 אָבער הגם זיי תנה צווישן די גּוֹיִם, וועל איך עתּה זיי קבץ; און זיי וועלן חלל מעט ווערן פוּן דער משא פוּן מֶלֶך פון שׂרים. 11 וואָרעם אפרים האָט רבה מזבחות צום חטא, בּייַ אים זייַנען מזבחות צום חטא געווען. 12 ווי רִבּוֹ פוּן מייַן תוֹרה איך זאָל אים כתב , איז דאָס בּייַ אים ווי זָר נחשב [חשב]. 13 מייַנע זִבְחֵי הבהב זאָלן זיי זבח בָּשָׂר און אכל; ה' זיי נישט רצה . אַצונד וועט ער זכר זייער עָוֹן, און וועט פקד זייערע חַטָּאת; קיין מִצרַיִם וועלן זיי זיך שוב . 14 וואָרעם ישראל האָט שכח אָן זייַן עֹשֶׂה, און האָט הֵיכָלוֹת בנה , און יהודה האָט רבה עָרִים בְּצֻרוֹת [בצר]: דעריבער וועל איך שלח אֵש אין זייַנע ערים, און עס וועט אכל אירע אַרְמְנֹת [ארמוֹן].