חבקוק

חבק1

1 די מַשָׂא וואָס חבקוק דער נביא האָט חזה. 2 עַד אָנָה, ה', וועל איך שוּע, און דו וועסט נישט שמע? זעק צו דיר חָמָס , און דו וועסט נישט ישע? 3 לָמָּה לאָזטוּ מיך ראה אָוֶן, און נבט עמל? און שֹׁד און חָמָס זייַנען פאַר מיר, און עס איז ריב, און מָדוֹן נשׂא זיך. 4 דעריבער איז פוג די תוֹרה, און נֶצַח יצא נישט משפט; ווייַל דער רשע כתר דעם צדיק, דעריבער יצא דער משפט מעקל [עקל]. 5 ראה בּייַ די גּוֹיִם און נבט-צו, און תמה תמה אייַך, וואָרעם פעל פֹּעֵל מען אין אייַערע טעג איר וועט נישט גלויבן, אַז עס וועט ספר ווערן. 6 וואָרעם הִנֵּה, איך קום די כַשׂדִּים, דאָס גוֹי מַר און נמהר [מהר], וואָס הלך איבער דער ברייט פוּן אֶרֶץ, צו ירש משכּנוֹת [משכן] נישט זייַנע. 7 אָיֹם און נוֹרָא איז ער, פוּן אים אַליין יצא זייַן משפט און זייַן שְׂאֵת. 8 און קלל פוּן נמרים זייַנען זייַנע סוּסים, און חדד פוּן זאב; און זייַנע פּרשים פוש זיך, יאָ, זייַנע פּרשים בוא פוּן דער רָחוֹק, זיי עוף ווי אַ נֶשֶר וואָס חוֹש צו אכל. 9 זיי אַלע בוא אויף פאר חָמָס , דאָס מגמה פוּן זייערע פנימער איז קדים; און ער אסף ווי חוֹל שֶבִי. 10 און ער קלס מלָכים, און רֹזְנִים זייַנען מִשְׂחָק בּייַ אים; ער שׂחק כל מִבְצָר, וואָרעם ער צבר עָפָר, און לכד זי. 11 דעמאָלט חלף אים רוּחַ, און ער עבר. פאַרשולדיקט זיך; זייַן כוֹח איז בּייַ אים אלוקים. 12 באמת, דו ביסט דאָך פוּן קֶדֶם אָן, ה' אֱלֹקָי, מייַן קָדוֹש, לאָמיר נישט מות; ה', דו האָסט אים פאַר משפט שׂים, און דו, צוּר, האָסט אים צו יכח יסד. 13 דייַנע אויגן זייַנען צו טְהוֹר צו ראה רָע, און נבט עָמָל קענסטו נישט; לָמָּה נבט די בּוֹגְדִים, חרש ווען דער רָשע בלע דעם וואָס איז צַדִּיק פוּן אים? 14 און האָסט עשׂה אדם ווי די פישן פוּן ים, ווי רמשׂ אָן אַ משֵל איבער זיי; 15 ער עלה זיי אַלע מיט אַ חַכָּה, ער גרר זיי אין דער חֵרֶם, און ער אסף זיי אין זייַן מִכְמֶרֶת; דעריבער שׂמח ער זיך און קוועלט. 16 דעריבער זבח ער צו זייַן חֵרֶם, און קטר צו זייַן מִכְמֶרֶת, וואָרעם דורך זיי איז שָמֵן זייַן חלק, און זייַן מאכל איז בָּרִיא. 17 זאָל ער דעריבער ריק זייַן חֵרֶם, און תמיד הרג גּוֹיִם און נישט חָמַל?