ברא8

1 און אלוקים האט זכר נוח, און אן כל חיה, און כל בהמה, וואס מיט אים אין דער תבה, און אלוקים האט געמאכט עבר א ווינט אויף הארץ, און מים האבן זיך שכך. 2 און עס זיינען סכר געווארן די מעינות [מעין] תהום, און ארובות [ארבה] השמים; און דער גשם פון שמים איז כלא געווארן. 3 און דער מים האבן שוב פון אויף הארץ; און המים זיינען הלך און שוב און חסר געווארן צום סוף פון 150 יום. 4 און די תבה האט נוח אין דעם 7טן חודש, אין דעם 17טן יום פון חודש, אויף די הר אררט. 5 און המים האבן הלך און חסר ווערן ביזן דעם 10טן חודש; אין 1טן יום פון 10טן חודש, האבן זיך באוויזן די ראשים פון די הרים. 6 און עס איז געווען צום קץ פון 40 יום, האט נוח פתח דעם חלון פון דער תבה וואס ער האט עשה. 7 און ער האט שלח דעם עורב, און יצא ער יצא און שוב, ביז דאס יבושה פון המים איז פון אויף הארץ. 8 האט ער שלח פון זיך די יונה, צו ראה אויב המים איז קלל פון פני האדמה. 9 נאר די יונה האט נישט מצא קיין מנוח פאר איר כף רגל, און זי האט זיך שוב צו אים אין דער תבה , ווייל מים איז געווען אויפן פני כל הארץ. האט ער שלח ידו, און האט זי לקח און זי בוא צו זיך אין דער תבה. 10 און ער האט חול נאך אנדערע 7 ימים, און האט ווידער שלח די יונה פון דער תבה. 11 און די יונה איז בוא אין ערב, און הנה אן טרף עלה-זית איז אין איר פה, און נוח האט דעת אז המים איז קלל פון אויף הארץ. 12 האט ער יחל נאך 7 ימים אחרים, און האט שלח די יונה, און זי האט זיך מער נישט שוב צו אים ווידער. 13 און עס איז געווען אין דעם 601טן שנה, אין 1טן חודש, אין 1טן יום פון חודש, איז חרב געווארן המים פון אויף הארץ, און נוח האט סור דעם מכסה פון דער תבה, און האט ראה, און הנה דאס פני האדמה איז חרב. 14 און אין 2טן חודש, אין 27טן יום פון חודש, איז יבשה געווארן הארץ. 15 און אלוקים האט דבר צו נוח, לאמור: 16 גיי ארויס פון דער תבה, אתה, און אשתך, און בניך, און די נשים פון בניך, מיט דיר. 17 כל החיה וואס מיט דיר, פון כל בשר, סיי עוף, סיי בהמה, סיי כל רמש וואס רמש אויף הארץ, ברענג ארויס מיט זיך, און זיי זאלן זיך שרץ אויף הארץ, און זיך פרה און רבה אויף הארץ. 18 און איז יצא נוח, און זיין בנים, און זיין אשה, און נשים פון זיין בנים, מיט אים . 19 כל חיה, כל רמש, און כל עוף, כל וואס רמש אויף הארץ, לויט זייערע משפחות, זיינען יצא פון דער תבה. 20 און נוח האט בנה א מזבח צו ה', און ער האט לקח פון כל בהמה טהורה, און פון כל עוף הטהור, און האט עלה עולות אויפן מזבח. 21 און ה' האט ריח דעם ריח ניתח, און ה' האט אמר אין לבו: איך וועל מער ווידער נישט קלל האדמה בעבור האדם; ווארום די יצר לב האדם איז רע פון זיין נעורים אן; און איך וועל מער ווידער נישט נכה כל חי, אזוי ווי איך האב עשה. 22 אזוי לאנג ווי די ימי הארץ, זאל זרע און קציר, און קור און חום, און קיץ און חורף, און יום און לילה, נישט שבת.