ברא45

1 און יוסף האט זיך נישט יכל אפק פאר כל וואס זיינען נצב לעבן אים, און ער האט קרא: יצא! כל איש פון מיר. און קיין איש איז נישט עמד לעבן אים, ווען יוסף האט זיך התודע (ידע) צו אחיו . 2 און ער האט נתן זיין קול אין בכי, און די מצרים האבן שמע; און דאס בית פרעהן האט שמע דערפון. 3 און יוסף האט אמר צו אחיו: איך בין יוסף ; העוד אבי חי? און אחיו האבן אים נישט יכל ענה, ווייל זיי האבן זיך בהל פאר אים. 4 האט יוסף אמר צו אחיו: נגש! צו מיר, נא. האבן זיי נגש. און ער האט אמר: איך בין אחיכם יוסף , וואס איר האט מיך מכר קיין מצרים. 5 און איצט זאלט איר אייך נישט עצב, און זאל נישט חרה אין אייערע אויגן, וואס איר האט מיך מכר אהער, ווייל צו מחיה האט מיך אלוקים שלח אייך פארויס . 6 ווייל שוין 2 שנה אז דער רעב איז אין הארץ, און נאך 5 שנה וועלן זיין, וואס עס וועט נישט זיין קיין חריש און קיין קציר. 7 און אלוקים האט מיך שלח אייך פארויס, כדי אייך צו שום א שארית אויף הארץ, און אייך צו החיות (היה) דורך א פליטה גדולה. 8 און איצט, נישט איר האט מיך אהער שלח, נייערט אלוקים; און ער האט מיך שום פאר אב צו פרעהן, און פאר אדון כל ביתו, און פאר מושל איבערן כל ארץ מצרים . 9 מהר! און עלה צו אבי, און איר זאלט אמר צו אים: אזוי האט אמר בנך יוסף: אלוקים האט מיך שום פאר אדון כל מצרים; ירד! צו מיר , זאלסט זיך נישט עמד. 10 און וועסט ישב אין ארץ גושן, און וועסט זיין קרוב צו מיר, דו און בניך און בני בניך, און דיינע צאן, און דיינע בקר, און כל וואס דו האסט. 11 און איך וועל דיך דארטן כול; ווייל עוד 5 שנה רעב; כדי זאלסט נישט זיין ירש, דו און ביתך און כל וואס דו האסט. 12 און הנה ראה אייערע אויגן, און די אויגן פון אחי בנימינען, אז מיין פה דבר דאס צו אייך. 13 און איר זאלט נגד אבי כל מיין כבוד אין מצרים , און כל וואס איר האט ראה, און איר זאלט מהר און ירד אבי אהער. 14 און ער איז נפל אויפן צואר פון אחיו בנימינען, און האט בכה, און בנימין האט בכה אויף זיין צואר. 15 און ער האט נשק כל אחיו, און האט בכה אויף זיי, און דערנאך האבן אחיו דבר מיט אים . 16 און דער קול איז שמע געווארן אין בית פרעה, לאמר: אחי יוסף זיינען בוא ; און עס איז יטב אין די אויגן פון פרעהן, און אין די אויגן פון עבדיו. 17 און פרעה האט אמר צו יוספן: אמר צו אחיך: זאת עשה! טען! אן אייערע בעיר, און הלך! בוא קיין ארץ כנען, 18 און לקח אביכם, און בתיכם, און בוא צו מיר , און איך וועל אייך נתן דאס טוב ארץ מצרים, און אכל דאס חלב הארץ. 19 און דו ווערסט צוה, זאת עשה! לקח אייך פון ארץ מצרים עגלות פאר אייערע טף, און פאר נשיכם, און איר זאלט נשא אביכם און בוא. 20 און אייער אויג זאל זיך נישט חוס אום אייערע כלי, ווייל דאס טוב כל ארץ מצרים איז אייערס. 21 האבן די בני-ישראלן אזוי עשה, און יוסף האט זיי נתן עגלות, לויט דעם פה פון פרעהן, און ער האט זיי נתן צידה אויפן דרך. 22 זיי אלעמען האט ער נתן חלפות שמלות פאר איטלעכן, און בנימינען האט ער נתן 300 כסף, און 5 חלפות שמלות. 23 און צו אביו האט ער דעסגלייכן שלח 10 חמורים נושאים [נשא] מיטן טוב פון מצרים, און 10 אתונות נושאות [נשא] מיט בר און לחם, און מזון פאר אביו אויפן דרך. 24 און ער האט שלח אחיו, און זיי זיינען הלך; און ער האט זיי אמר: איר זאלט אייך נישט רגז אויפן דרך. 25 און זיי זיינען עלה פון מצרים, און זיינען בוא קיין ארץ כנען צו אביהם יעקבן. 26 און זיי האבן אים נגד, לאמור: עוד יוסף חי! און אז ער משל איבערן כל ארץ מצרים. איז לבו פוג געווארן, ווייל ער האט זיי נישט אמן . 27 האבן זיי אים דבר כל דברי יוספן, וואס ער האט צו זיי דבר, און ער האט ראה די עגלות וואס יוסף האט שלח אים צו נשא, און דער רוח אביהם יעקבן האט חיה. 28 און ישראל האט אמר: גענוג! עוד יוסף בני חי! [מרק' 16:11] איך וועל הלך און וועל אים ראה איידער איך מות.