ברא46

1 און ישראל האט נסע מיט כל וואס ער האט געהאט, און איז בוא קיין באר שבע, און ער האט זבח זבחים צו אלוקי אביו יצחקן. 2 און אלוקים האט אמר צו ישראלן אין מראות הלילה, און האט אמר: יעקב, יעקב! האט ער אמר: הנני. 3 האט ער אמר: איך בין הא-ל, אלוקי אביך, זאלסט נישט מורא האבן פון ירד קיין מצרים, ווייל פאר א גוי גדול וועל איך דיך דארטן שום. 4 איך וועל ירד מיט דיר קיין מצרים, און גם עלה וועל איך דיך עלה. און יוסף וועט שית ידו אויף דיינע אויגן. 5 און יעקב איז קום פון באר שבע, און בני-ישראל האבן נשא אביהם יעקבן, און זייערע טף, און זייערע נשים, אויף די עגלות וואס פרעה האט שלח אים צו נשא. 6 און זיי האבן לקח זייערע מקנה, און זייער רכוש וואס זיי האבן רכש אין ארץ כנען, און זיי זיינען בוא קיין מצרים, יעקב און כל זרעו מיט אים; 7 זיין בנים ובני-זיין בנים מיט אים בנתיו ובנות זיין בנים און כל זרעו, האט ער געבראכט מיט זיך קיין מצרים. 8 און דאס זיינען די שמות פון די בני-ישראל וואס זיינען בוא קיין מצרים, יעקב און זיין בנים: בכור יעקב ראובן. 9 און די בני-ראובנען: חנוך, און פלוא, און חצרון, און כרמי. 10 און די בני-שמעונען: ימואל, און ימין, און אוהד, און יכין, און צוחר, און שאול א בן פון א כנענית. 11 און די בני-לוין: גרשון, קהת, און מררי. 12 און די בני-יהודהן: ער, און אונן, און שלה, און פרץ, און זרח; און ער און אונן זיינען מות אין ארץ כנען. און די בני-פרצן זיינען געווען חצרון און חמול. 13 און די בני-יששכרן: תולע, און פווה, און יוב, און שמרון. 14 און די בני-זבולונען: סרד, און אלון, און יחלאל. 15 דאס זיינען די בני-לאהן, וואס זי האט ילד יעקבן אין פדן-ארם; דערצו זיין בת דינה; כל נפש פון זיין בנים און זיינע בנות, 33. 16 און די בני-גדן זיינען געווען צפיון, און חגי, שוני, און אצבון, ערי, און ארודי, און אראלי. 17 און בני-אשרן: ימנה, און ישוה, און ישוי, און בריעה, און זייער אחות שרח; און די בני-בריעהן: חבר און מלכיאל. 18 דאס זיינען די בני-זלפהן, וואס לבן האט נתן זיין בת לאהן, און די דאזיקע האט זי ילד יעקבן: 16 נפש. 19 די בני-רחלען אשת יעקב זיינען געווען יוסף און בנימין. 20 און ביי יוספן זיינען ילד געווארן אין ארץ מצרים מנשה און אפרים, וואס אסנת בת פוטי-פרע דעם כוהן פון אֹן האט אים ילד. 21 און די בני-בנימן זיינען געווען בלע, און בכר, און אשבל, גרא, און נעמן, אחי, און ראש, מופים, און חופים, און ארד. 22 דאס זיינען די בני-רחלען, וואס זיינען ילד געווארן ביי יעקבן: כל נפשות, 14. 23 און די בני-דנען: חושים. 24 און די בני-נפתלין: יחצאל, און גוני, און יצר, און שלם. 25 דאס זיינען די בני-בלההן, וואס לבן האט נתן זיין בת רחלען, און די דאזיקע האט זי ילד צו יעקבן; כל נפש, 7. 26 כל נפש פון יעקבן וואס זיינען בוא קיין מצרים, די וואס זיינען יצא פון זיין ירך, אחוץ די נשים פון בני יעקב כל נפש זיינען געווען 66. 27 און בני-יוסף, וואס זיינען אים ילד געווארן אין מצרים, זיינען געווען 2 נפש. כל הנפש פון בית יעקב וואס זיינען בוא קיין מצרים, 70. 28 און יהודהן האט ער שלח פארויס פאר זיך צו יוספן, צו ירה אים פארויס הדרך קיין גושן; און זיי זיינען בוא קיין ארצה גושן. 29 און יוסף האט אסר זיין מרכבה, און איז עלה צו טרעפן אביו ישראלן קיין גושן. און ווי ער האט זיך געוויזן פאר אים, אזוי איז ער אים נפל אויפן צואר, און ער האט עוד בכה אויף זיין צואר. 30 און ישראל האט אמר צו יוספן: איצט קען איך מות, ווייל ווי איך האב ראה דיין פנים, אז דו עוד חי. 31 און יוסף האט אמר צו אחיו און צו בית אביו: איך וועל עלה און וועל נגד פרעהן, און איך וועל אים אמר: אחי און בית אבי, וואס זיינען געווען אין ארץ כנען, זיינען בוא צו מיר. 32 און די אנוש זיינען רועי צאן, ווייל זיי זיינען אנשי מקנה; און זייערע צאן און זייערע בקר און כל וואס זיי האבן, האבן זיי מיטגעבראכט. 33 און עס וועט זיין, אז פרעה וועט אייך קרא, און וועט אמר: מה מעשיכם? 34 זאלט איר אמר: אנוש מקנה זיינען עבדיך פון אונדזער נעורים אן און ביז איצט, אזוי מיר, אזוי אבותינו; כדי איר זאלט ישב אין ארץ גושן, ווייל אן תועבה ביי די מצרים איז כל רועה צאן.