ברא43

1 און דער רעב איז געווען כבד אין הארץ. 2 און עס איז געווען, אז זיי האבן כלה צו אכל די שבר, וואס זיי האבן געבראכט פון מצרים, האט אביהם צו זיי אמר: שוב ווידער שבר אונדז א ביסל אוכל. 3 האט יהודה אמר צו אים, לאמור: עוּד האט אונדז עוּד דער איש, לאמור: איר זאלט מיין פנים נישט ראה, אויב אחיכם איז נישט מיט אייך. 4 אויב דו שלח אחינו מיט אונדז, וועלן מיר ירד, און וועלן דיר שבר אוכל. 5 אויב אבער דו שלח נישט, וועלן מיר נישט ירד, ווייל דער איש האט אונדז אמר: איר זאלט מיין פנים נישט ראה, אויב אחיכם איז נישט מיט אייך. 6 האט ישראל אמר: למה האט איר מיר רעע, צו נגד דעם איש, אז איר האט נאך אן אח? 7 האבן זיי אמר: דער איש האט זיך שאל שאל וועגן אונדז, און וועגן אונדזער מולדת, לאמור: לעבט נאך אביכם? האט איר נאך אן אח? און מיר האבן אים נגד לויט די דאזיקע דברים. זאלן מיר ידע ידע, אז ער וועט אמר: הורידו (ירד) אחיכם? 8 און יהודה האט אמר צו אביו ישראל: שלח דעם נער מיט מיר, און מיר וועלן קום און וועלן הלך, כדי מיר זאלן חיה און נישט מות, אי מיר, אי דו, אי טפנו. 9 איך בין ערב פאר אים, פון ידי זאלסטו אים בקש; אויב איך וועל דיר אים נישט ברענגען און אים יצג פאר דיר, זאל איך חטא פאר דיר כל הימים. 10 ווייל אז מיר וואלטן זיך נישט מהה, וואלטן מיר שוין איצט זיך געהאט שוב צום 2טן מאל. 11 האט אביהם ישראל צו זיי אמר: אויב שוין יא אזוי, עשו (עשה) אט-וואס: לקח פון די זמרה פון הארץ אין אייערע כלים, און ירד צו דעם איש מנחה, א ביסל צרי, און א ביסל דבש, נכואת, און לוט, בטנים, און שקדים. 12 און כסף משנה לקח מיט אין ידכם; און דאס געלט וואס איז שוב געווארן אין פה פון אייערע זעק, זאלט איר שוב מיט ידכם; אפשר איז דאס געווען א משגה. 13 און לקח אחיכם, און קום, און שוב צו דעם איש. 14 און א-ל שדי וועט אייך נתן רחמים פאר דעם איש, און ער וועט אייך שלח אייער אנדער אח און בנימינען; און איך, אויב איך זיין שכל, וועל איך שכל. 15 האבן די אנוש לקח די דאזיקע מנחה, און משנה געלט האבן זיי לקח אין זייער יד, און בנימינען, און זיי זיינען קום און האבן ירד קיין מצרים, און האבן זיך עמד פאר יוספן . 16 און ווי יוסף האט ראה בנימינען מיט זיי, אזוי האט ער אמר צו דעם וואס איבער זיין בית: ברענג אריין די אנוש אין בית, און טבח א טבח, און כון צו, ווייל די אנוש וועלן אכל מיט מיר צו צהרים . 17 האט דער איש עשה אזוי ווי יוסף האט אמר, און דער איש האט אריינגעבראכט די אנוש אין בית יוסף. 18 און די אנוש האבן ירא געהאט, ווייל זיי זיינען אריינגעבראכט געווארן אין בית יוסף, און זיי האבן אמר: פון וועגן דעם געלט וואס איז שוב געווארן אין אונדזערע זעק דאס 1טן מאל, ווערן מיר אריינגעבראכט, כדי זיך גלל אויף אונדז, און נפל אויף אונדז, און אונדז לקח פאר עבדים מיט חמורינו. 19 האבן זיי נגש צו דעם איש וואס איבער בית יוסף, און האבן דבר צו אים אין פתח הבית. 20 און זיי האבן אמר: אדוני, מיר ירד האבן ירד דאס 1טן מאל צו שבר אוכל. 21 און עס איז געווען, אז מיר זיינען בוא צום מלון, און האבן פתח אונדזערע זעק, און הנה איטלעכנס געלט איז אין פה פון זיין זאק, אונדזער געלט אין זיין משקל; האבן מיר עס שוב אין ידנו. 22 און נאך אנדער געלט האבן מיר אראפגעבראכט אין ידנו, צו שבר אוכל. מיר ידע נישט מי עס האט שום אונדזער געלט אין אונדזערע זעק. 23 האט ער אמר: שלום צו אייך! איר זאלט נישט מורא האבן; אלוקיכם, און אלוקי אביכם, האט אייך נתן א מטמון אין אייערע זעק; אייער געלט איז מיר בוא. און ער האט יצא צו זיי שמעונען. 24 און דער איש האט אריינגעבראכט די אנוש אין בית יוסף, און ער האט נתן מים, און זיי האבן געוואשן רגליהם; און ער האט נתן מספוא פאר זייערע חמורים. 25 און זיי האבן כון די מנחה איידער יוסף וועט בוא אום צהרים, ווייל זיי האבן שמע אז דארטן וועלן זיי אכל לחם. 26 און ווי יוסף איז בוא אין בית, אזוי האבן זיי אריינגעבראכט צו אים אין בית די מנחה וואס אין זייער יד, און זיי האבן זיך שחה פאר אים צו ארצה. 27 און ער האט זיי שאל אויף שלום, און ער האט צו זיי אמר: איז שלום צו אביכם הזקן, וואס איר האט פון אים אמר? לעבט ער נאך? 28 האבן זיי אמר: שלום איז צו עבדך אבינו, ער לעבט נאך. און זיי האבן זיך קדד און זיך שחה. 29 האט ער נשׂא זיינע אויגן, און האט ראה בנימין אחיו בן אמו, און ער האט אמר: איז דאס אחיכם הקטון, וואס איר האט מיר פון אים אמר? און ער האט אמר: זאל דיך אלוקים חנן, בני. 30 און יוסף האט זיך מהר, ווייל כמר האט אים רחמים אויף אחיו, און ער האט זיך געוואלט בקש ווו צו בכה; איז ער בוא אריין אין חדר, און האט דארטן בכה . 31 און ער האט רחץ זיין פנים, און איז יצא; און ער האט זיך אפק און האט אמר: שום לחם. 32 האט מען שום פאר אים באזונדער, און פאר זיי באזונדער, און פאר די מצרים וואס האבן אכל ביי אים, באזונדער, מחמת די מצרים יכל נישט צו אכל לחם מיט די עברים, ווייל דאס איז אן תועבה ביי די מצרים. 33 און זיי זיינען ישב געווארן פאר אים, דער בכור לויט זיין בכורה, און דער צעיר לויט זיין צעירה; און די אנוש האבן זיך תמה צווישן איינאנדער. 34 און ער האט זיי געלאזט נשׂא משאת פון פאר אים, און משאת בנימן איז געווען 5 מאל רבה ווי זייער משאת כולם. און זיי האבן שתה און זיך שכר מיט אים .