ברא42

1 און יעקב האט ראה אז עס איז דא שבר אין מצרים, און יעקב האט אמר צו זיינע בנים: וואס ראה איר אייך אן? 2 און ער האט אמר: הנה האב איך שמע, אז עס איז דא שבר אין מצרים. רדו [ירד] אהין, און שבר אונדז איין פון דארטן, כדי מיר זאלן חיה און נישט מות. 3 האבן 10 אחים פון יוסף ירד צו שבר פון מצרים. 4 נאר בנימין אחי יוסף האט יעקב נישט שלח מיט אחיו, ווייל ער האט אמר: טאמער וועט אים טרעפן אן אסון. 5 זיינען בוא די בני-ישראלן צו שבר צווישן די וואס זיינען בוא, ווייל דער רעב איז געווען אין ארץ כנען. 6 און יוסף איז געווען דער שליט איבערן הארץ; ער איז געווען דער וואס שבר צום כל עם הארץ . זיינען בוא אחי יוסף, און האבן זיך צו אים שחה מיטן פנים צו ארצה. 7 און יוסף האט ראה אחיו, און האט זיי נכר, אבער ער האט זיך געמאכט לא נכר צו זיי, און האט דבר מיט זיי קשה, און האט צו זיי אמר: פון וואנען בוא איר? האבן זיי אמר: פון ארץ כנען, צו שבר אוכל. 8 און יוסף האט נכר אחיו, אבער זיי האבן אים נישט נכר . 9 און יוסף האט זיך זכר אן די חלומות, וואס האבן זיך אים געחלומט וועגן זיי, און ער האט צו זיי אמר: מרגלים [רגל] זייט איר; צו ראה די ערות פון הארץ זייט איר בוא. 10 האבן זיי צו אים אמר: לא, אדוני, נייערט צו שבר אוכל זיינען בוא דיינע עבדים. 11 כלנו בני איש-אחד מיר; ערלעכע מענטשן זיינען אנהנו; דיינע עבדים לא היו [היה] מרגלים [רגל]. 12 האט ער צו זיי אמר: לא, נייערט די ערות הארץ זייט איר בוא צו ראה. 13 האבן זיי אמר: 12 אחים זיינען מיר, דיינע עבדים, בני איש-אחד אין ארץ כנען, און הנה איז דער קטון היום מיט אבינו, און האחד איננו . 14 האט יוסף צו זיי אמר: דאס איז דאך וואס איך האב צו אייך דבר, לאמור: מרגלים זייט איר. 15 דערמיט וועט איר בחן ווערן: אזוי ווי פרעה חי, אויב איר וועט פון דאנען יצא, סיידן אחיכם הקטון וועט בוא אהער! 16 שלח פון אייך איינעם, ער זאל ברענגען אחיכם, און איר בלייבט אסר, כדי אייערע דברים זאלן בחן ווערן, אויב דער אמת איז מיט אייך; און אויב נישט, אזוי ווי פרעה חי, אז איר זייט מרגלים [רגל]! 17 און ער האט זיי אסף אין משמר [וואך] אויף 3 ימים. 18 און יוסף האט צו זיי אמר אויפן 3טן יום: דאס עשה, און איר וועט בלייבן לעבן; איך האב מורא פאר האלוקים: 19 אויב איר זייט ערלעכע מענטשן, זאל אח אחד אייערער בלייבן אסר אין אייער בית משמר, און איר הלך, און ברענגט שבר פאר דעם רעב פון אייערע בתים. 20 און אחיכם הקטון זאלט איר ברענגען צו מיר; און אייערע דברים וועלן אמן ווערן, און איר וועט נישט מות. האבן זיי אזוי עשה. 21 און זיי האבן אמר איינער צום אנדערן: פארוואר, מיר זיינען שולדיק וועגן אחינו וואס מיר האבן ראה דעם צרה פון זיין נפש , ווען ער האט זיך חנן ביי אונדז, און מיר האבן נישט שמע. דעריבער איז אויף אונדז בוא די דאזיקע צרה . 22 און ראובן האט זיך ענה צו זיי, לאמור: האב איך אייך נישט אמר, לאמור: תחטאו [חטא] אייך נישט אן דעם ילד? אבער איר האט נישט שמע; וגם-דמו הנה נדרש . 23 און זיי האבן נישט ידע אז יוסף שמע ווייל המליץ איז געווען צווישן זיי. 24 האט ער זיך סבב פון זיי, און האט בכה . און ער האט זיך שוב צו זיי, און האט צו זיי דבר; און ער האט לקח פון זיי שמעונען, און האט אים אסר פאר זייערע אויגן. 25 און יוסף האט צוה, מע זאל מלא זייערע כלים מיט בר, און להשיב [שוב] זייער געלט איטלעכן אין זיין זאק, און זיי נתן צדה אויפן דרך. און מע האט צו זיי אזוי עשה. 26 און זיי האבן נשא זייער שבר אויף זייערע חמורים, און זיינען הלך פון דארטן. 27 האט איינער פתח זיין זאק צו נתן זיין חמור מספוא אין מלון, און האט ראה זיין געלט, און הנה עס איז אין פה פון זיין זאק. 28 האט ער אמר צו אחיו: מיין געלט איז שוב געווארן, און הנה איז עס גם אין מיין זאק. איז זיי יצא לב, און זיי האבן חרד איינער צום אנדערן לאמור: מה זאת עשה אלוקים לנו? 29 און זיי זיינען בוא צו אביהם יעקבן קיין ארץ כנען, און האבן אים נגד כל וואס זיי האט קרה, לאמור: 30 דער איש , דער אדוני הארץ , האט מיט אונדז דבר קשה, און ער האט אונדז נתן פאר מרגלים [רגל] פון הארץ. 31 האבן מיר צו אים אמר: ערלעכע מענטשן זיינען מיר, מיר לא היה מרגלים. 32 12 אחים זיינען מיר, בני-אבינו; האחד איננו , און הקטון איז היום מיט אבינו אין ארץ כנען. 33 האט דער איש, אדוני הארץ, צו אונדז אמר: דערמיט וועל איך האב דעת אז איר זייט ערלעכע מענטשן: איין אח אייערן נוח ביי מיר, און פאר דעם רעב פון בתיכם לקח, און הלך. 34 און ברענגט אחיכם הקטון צו מיר, און איך וועל האב דעת אז איר זייט נישט קיין מרגלים, נאר איר זייט ערלעכע מענטשן; וועל איך אייך נתן אחיכם, און איר וועט מעגן סחר אין הארץ. 35 און עס איז געווען, ווי זיי ריק אויס זייערע זעק, און הנה איטלעכנס צרור געלט איז אין זיין זאק; און ווי זיי און אביהם האבן ראה זייערע צרורות געלט, אזוי האבן זיי ירא. 36 און אביהם יעקב האט צו זיי אמר: איר האט מיך שכל; יוסף איננו , און שמעון איז נישטא, און בנימינען ווילט איר לקח; עלי היו [היה] כולנה. 37 האט ראובן אמר צו אביו, לאמור: מיינע 2 בנים זאלסטו מות, אויב איך וועל דיר אים נישט צוריקברענגען. נתן אים אויף ידי, און איך וועל אים שוב צו דיר. 38 האט ער אמר: בני וועט נישט ירד מיט אייך, ווייל אחיו איז מת, און ער אליין איז שאר, און אז אים וועט טרעפן אן אסון אויף הדרך וואס איר וועט הלך דערויף, וועט איר ירד מיינע שיבה מיט יגון אין שאול.